Ανοικτή επιστολή Σωματείου εργαζομένων Προαστιακού προς επιβατικό κοινό

Μια πολύ ενδιαφέρουσα και αξιόλογη παρέμβαση 

Αγαπητοί επιβάτες,

Όπως ήδη γνωρίζετε σύμφωνα με τις προγραμματικές εξαγγελίες της νέας κυβέρνησης, βαδίζουμε πια σταθερά προς μία πορεία που σκοπό έχει την ιδιωτικοποίηση της δημόσιας περιουσίας στο όνομα ενός άκρατου νεοφιλελευθερισμού.

Πρώτος στόχος αυτής της επίθεσης είναι ο ελληνικός σιδηρόδρομος, το τρένο που σας πηγαίνει ,χρόνια τώρα, στο μεγαλύτερο μέρος της ηπειρωτικής Ελλάδας με προσιτό κόστος για όλους! Σύντομα τα κανάλια θα αρχίσουν να σας βομβαρδίζουν με πληροφορίες που θα αφορούν τα χρέη του ΟΣΕ, πόσο τάχα επιβαρύνουν τον Έλληνα φορολογούμενο και πως ο μόνος τρόπος για να μην μειωθούν περαιτέρω οι μισθοί και οι συντάξεις σας, είναι η ιδιωτικοποίηση του «επάρατου» ΟΣΕ…

Λίγο πριν λοιπόν αρχίσει μία ακόμα προσπάθεια πλύσης εγκεφάλου από τα γνωστά σε όλους μας δημοσιογραφικά κέντρα, ας πούμε μερικές αλήθειες που δεν θα τις ακούσετε πουθενά αλλού:

Αλήθεια πρώτη:

Σύμφωνα με τον ιδρυτικό νόμο του ΟΣΕ 674/1970 καθορίστηκε ο κοινωνικός του χαρακτήρας και το Δημόσιο ορίστηκε ως μοναδικός μέτοχος, αναλαμβάνοντας την διαμόρφωση της τιμολογιακής πολιτικής, την αναγκαστική λειτουργία και εκμετάλλευση ζημιογόνων (άγονων) γραμμών, με την υποχρέωση όμως παράλληλα από μέρους του να καταβάλλει στον ΟΣΕ τις αντίστοιχες αντισταθμιστικές αποζημιώσεις οι οποίες και θα έπρεπε να είναι ίσες με τα παραχθέντα ελλείμματα! Επίσης καθορίστηκε το κράτος να συμμετέχει στις δαπάνες ανακαίνισης, συντήρησης, επισκευής και φύλαξης της σιδηροδρομικής γραμμής σε ποσοστό από 50% έως 100%.

Έως το 1979 το Κράτος τηρούσε ως όφειλε τον νόμο, καλύπτοντας το σύνολο των υποχρεώσεων του προς τον Οργανισμό. Μετά το 1979 όμως η κυβέρνηση επιβάλλει πλέον στον ΟΣΕ να δανείζεται για να καλύπτει τις λειτουργικές του ανάγκες, ώστε να μπορεί να συνεχίσει να εκτελεί με ασφάλεια το σιδηροδρομικό του έργο, μειώνοντας σταδιακά την τήρηση των από τον νόμο υποχρεώσεων του σε 70% το 1990, 30% το 2000, καταλήγοντας σε 12% το 2002… Από το 2003 και μετά η χρηματοδότηση του κοινωνικού (θυμίζουμε) χαρακτήρα Οργανισμού μηδενίζεται, με αποτέλεσμα ο ΟΣΕ να αναγκάζεται να καλύψει πια τα οφειλόμενα από το κράτος με τραπεζικά δάνεια…

Αυτή λοιπόν είναι η κύρια αιτία δημιουργίας ελλειμματικών αποτελεσμάτων του ομίλου των εταιριών του ΟΣΕ. Είναι προφανές ότι αν το κράτος τηρήσει τις από τους Νόμους απορρέουσες υποχρεώσεις του και αποδώσει στον ΟΣΕ μερικά μόνο από τα οφειλόμενα, ο ΟΣΕ θα εξυγιανθεί και αντί να παράγει χρέη θα καταστεί κερδοφόρος Οργανισμός.

Αλήθεια δεύτερη:

Ο ΟΣΕ είναι ο μοναδικός δημόσιος Οργανισμός Πανευρωπαϊκά που υποχρεώνεται να χρηματοδοτεί την κατασκευή των έργων υποδομής μόνος του , με ιδίους οικονομικούς πόρους , συνάπτοντας αναγκαστικά ,τεράστια δάνεια. Αντί το κράτος να κατασκευάζει, να συντηρεί και να αναβαθμίζει το σιδηροδρομικό δίκτυο της χώρας, ως οφείλει, πετάει το μπαλάκι στον ΟΣΕ οδηγώντας τον έτσι με μαθηματική ακρίβεια στην οικονομική καταστροφή. Πώς αλλιώς όμως, θα του δοθεί δυνατότητα να τον «σώσει» αν πρώτα δεν τον διαλύσει; Ενώ δηλαδή το κράτος κατασκευάζει και συντηρεί δρόμους, λιμάνια και αεροδρόμια που η εκμετάλλευσή τους έχει ήδη παραχωρηθεί σε ιδιώτες, δεν λειτουργεί ανάλογα ως προς τον σιδηρόδρομο , το πλέον οικονομικό και οικολογικό προς το περιβάλλον μέσον μεταφοράς.

Αλήθεια τρίτη:

Ο ΟΣΕ παραμένει το πιο προσιτό μέσο μεταφοράς για όλους, δείχνοντας μάλιστα ιδιαίτερη μέριμνα σε διάφορες κοινωνικές ομάδες συνανθρώπων μας , εφαρμόζοντας στη πράξη τον κοινωνικό του χαρακτήρα. Επιπλέον κι επειδή τα έξοδα μετακίνησης σε μεγάλες αποστάσεις με αυτοκίνητο έχουν αυξηθεί σημαντικά ( καύσιμα, διόδια) ο ΟΣΕ έχει γίνει η επιλογή μεταφοράς μέρους πληθυσμού που έως τώρα δεν τον χρησιμοποιούσε.

Σε περίπτωση που τα τρένα περάσουν σε χέρια ιδιωτών είναι αυτονόητο πως το κόστος μεταφοράς για τον απλό επιβάτη θα εκτοξευθεί , μιας και ο στόχος πια θα είναι το κέρδος του ιδιώτη και όχι ο κοινωνικός χαρακτήρας του μέσου. Ακόμα και η επιλογή των δρομολογίων και των προορισμών θα γίνεται με γνώμονα το συμφέρον του επιχειρηματία και όχι των αναγκών του επιβάτη.

Λίγο πριν λοιπόν σας πουν ότι ο μοναδικός πλέον δρόμος για τον ελληνικό σιδηρόδρομο είναι η ιδιωτικοποίησή του ,εμείς οι εργαζόμενοι προτείνουμε για πολλοστή φορά μια σειρά από απλά , ανέξοδα για το κράτος μέτρα, που μπορούν να βγάλουν τον Οργανισμό από το τέλμα απαξίωσης και της οικονομικής καταστροφής, όπως: α) Ελληνοποίηση προμηθειών δηλ. αγορά υλικών , εξαρτημάτων, ανταλλακτικών που μπορούν να παραχθούν από την εγχώρια βιομηχανία, β)Αξιοποίηση της επισκευαστικής τεχνογνωσίας του προσωπικού ώστε τα μηχανεργοστάσια να αναλάβουν και επισκευαστικά έργα των συρμών του ΗΣΑΠ, ΤΡΑΜ και ΜΕΤΡΟ σε περιπτώσεις που αυτό γίνεται οικονομικότερα, γ) Αξιοκρατική διαχείριση και αξιοποίηση του προσωπικού και απεμπλοκή των διοικούντων από τα πολιτικά συμφέροντα και την όποια ρουσφετολογική πρακτική, δ) Δραστηριοποίηση των σχετικών διευθύνσεων και υπηρεσιακών παραγόντων για την ανάπτυξη των εμπορικών μεταφορών. Μελέτη για την εξεύρεση του τρόπου βιώσιμης λειτουργίας των γραμμών που ανεστάλη η λειτουργία τους τα τελευταία χρόνια, ε) Άμεση ίδρυση των θεσμικών αρχών που απαιτεί η Ευρωπαϊκή νομοθεσία και πλήρης εναρμόνιση των υποδομών και του τροχαίου υλικού με αυτές, στ) Σχεδίαση δρομολογίων που να ικανοποιούν τις σημερινές κοινωνικές ανάγκες λαμβάνοντας υπόψη την οικονομική κατάσταση του λαού.

Οι εργαζόμενοι μοχθούν καθημερινά μέσα σε ιδιαίτερα αντίξοες συνθήκες να συνεχίσει το τρένο να κινείται με άξονα τον επιβάτη και να μην γίνει βορά στα χέρια ντόπιων και ξένων συμφερόντων .

Ελάτε να στηρίξουμε μαζί το μέσο που τόσες δεκαετίες είναι ταυτισμένο με την ίδια την Ελληνική Ιστορία . Ελάτε να το καταστήσουμε αιχμή του δόρατος των μεταφορών του 21ου αιώνα, απαγορεύοντας σε κάποιους να ξεπουλήσουν την δημόσια περιουσία που ανήκει σε ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ.