Μεγάλα εμπόδια για την ΤΡΑΙΝΟΣΕ

*απο kathimerini.gr (και πολύ κοντά στην πραγματικότητα...)

Ιδιαίτερα φιλόδοξες κρίνονται οι προσπάθειες της κυβέρνησης να πείσει Ε.Ε. και ΔΝΤ ότι η αποκρατικοποίηση της ΤΡΑΙΝΟΣΕ έχει δρομολογηθεί και αναμένεται να έχει ολοκληρωθεί εντός του έτους. Η μνημονιακή υποχρέωση περιλαμβάνει στενότερα χρονοδιαγράμματα από τα αρχικά, που ήθελαν την εταιρεία λειτουργίας του ΟΣΕ να πωλείται στις αρχές του 2013. Οι κυβερνητικές διαρροές επιμένουν ότι η αποκρατικοποίηση της εταιρείας αποτελεί προτεραιότητα της νέας κυβέρνησης, γεγονός το οποίο όμως στην αγορά φαντάζει ακατόρθωτο.

Κατά τις διαπραγματεύσεις με την τρόικα η ελληνική πλευρά επέμενε στην παράταση του χρονικού ορίζοντα ολοκλήρωσης της εν λόγω αποκρατικοποίησης, με το πρόσχημα της πλήρους εξυγίανσης της εταιρείας ώστε να επιτευχθεί υψηλότερο τίμημα. Ωστόσο, η τρόικα έθεσε τελικώς αυστηρότερο χρονοδιάγραμμα, υποστηρίζοντας ότι στόχος είναι να απαλλαγεί το Δημόσιο από τις ζημιές της εταιρείας και όχι απαραίτητα το υψηλότερο τίμημα στην πώληση. Θα πρέπει επίσης να θεσμοθετηθούν όλες οι προϋποθέσεις εισόδου κάθε ενδιαφερόμενου στη σιδηροδρομική αγορά. Στόχος ήταν να μπορεί, έως το δεύτερο τρίμηνο του έτους οποιαδήποτε ευρωπαϊκή εταιρεία, να εκτελεί σιδηροδρομικό έργο, έναντι τιμήματος, κάνοντας χρήση της υποδομής του ΟΣΕ. Οι επιβατικές μεταφορές θα ανατίθενται κατόπιν διαγωνισμών. Επίσης το τροχαίο υλικό που δεν χρησιμοποιείται από τον ΟΣΕ θα μεταφέρεται σε φορέα ο οποίος θα το νοικιάζει σε τιμές αγοράς και θα το διαθέτει κατόπιν διαγωνισμού. Ωστόσο τίποτα από τα παραπάνω δεν έχει ακόμη πραγματοποιηθεί.

Ο καθ’ ύλην αρμόδιος υπουργός Κ. Χατζηδάκης, κατά την παραλαβή του χαρτοφυλακίου του από τον υπηρεσιακό υπουργό Υποδομών Σ. Σιμόπουλο είχε δηλώσει χαρακτηριστικά ότι στις προτεραιότητες του υπουργείου περιλαμβάνεται η εξυγίανση του ΟΣΕ με «μέριμνα το συμφέρον των φορολογουμένων και την έγνοια των εργαζομένων», υπενθυμίζοντας σε πολύ μεγάλο βαθμό τις τοποθετήσεις του ίδιου υπουργού πριν ξεκινήσει η προσπάθεια αποκρατικοποίησης της Ολυμπιακής. Η εν λόγω δήλωση έχει θορυβήσει σε πολύ μεγάλο βαθμό τους εργαζομένους οι οποίοι γνωρίζουν ότι στην παρούσα συγκυρία δεν υπάρχουν οι πόροι να χρηματοδοτήσουν την αποχώρησή τους από την εταιρεία όπως είχε γίνει στην περίπτωση του εθνικού αερομεταφορέα.

Η κυβέρνηση βρίσκεται αντιμέτωπη αυτή τη στιγμή με μια εταιρεία που εμφανίζει περιορισμένο ενεργό δίκτυο και χωρίς κανένα απολύτως ενδιαφέρον επενδυτών. Εταιρείες που είχαν επιδείξει ένα αρχικό ενδιαφέρον υποστηρίζουν ότι ακόμη και με τη διοίκηση στα χέρια του ιδιώτη, η σχέση οφέλους – ρίσκου είναι ανισομερής. Υποστηρίζουν, σύμφωνα με πληροφορίες, ότι η οικονομική αλλά και η επιχειρησιακή επένδυση είναι ιδιαίτερα υψηλού ρίσκου χωρίς να εγγυάται αποτελέσματα.

Εμπόδιο επίσης αποτελεί ο φόβος έντονων συνδικαλιστικών αντιδράσεων στα σχέδια της κυβέρνησης όσον αφορά τη διαχείριση του προσωπικού. Παράλληλα προβλέπονται αλλαγές στον κανονισμό εργασίας και διαφοροποίηση του τρόπου κατανομής των βαρδιών ώστε να μην καταγράφονται υπερβολικές υπερωρίες.

Την ίδια στιγμή προβληματισμό προκαλεί το γεγονός ότι η δυνατότητα εκτέλεσης σιδηροδρομικού έργου από ιδιώτες γίνεται με τέτοιο τρόπο ώστε να μη διασφαλίζονται ο ανταγωνιστικές συνθήκες, που θα οδηγούσαν σε μείωση του κόστους λειτουργίας, ενώ δεν εξασφαλίζεται η βελτίωση των παρεχόμενων υπηρεσιών. Εκφράζεται επίσης η ανησυχία ότι η ΤΡΑΙΝΟΣΕ δεν θα αφήσει έδαφος για είσοδο ξένων στους πιο «ενδιαφέροντες» άξονες όπως είναι ο Αθήνα – Θεσσαλονίκη, με αποτέλεσμα τα δρομολόγια που δεν θα εκτελούνται από την εταιρεία να μην αποτελούν δέλεαρ ούτε για τους ιδιώτες. Ανοιχτή σε νομικές ενστάσεις κρίνεται επίσης η πρόβλεψη για απευθείας μακροχρόνια ανάθεση επιδοτούμενων δρομολογίων στην ΤΡΑΙΝΟΣΕ.