Θλίψη,οργή,απογοήτευση - άλλη μια μαύρη μέρα για τον σιδηρόδρομο

Αυτές οι λέξεις εκφράζουν τα αισθήματα όλων μας (σιδηροδρομικών,επιβατών,φίλων του σιδηροδρόμου)για την νέα κατάργηση δρομολογίων που ξεκινά απο σήμερα. Η μάχη για την διατήρηση του 1510 και 1511 μέχρι στιγμής δεν έχει θετικό αποτέλεσμα ενώ και η κατάργηση του InterCity 54 και 57 συμπληρώνει άλλο ένα κομμάτι στο παζλ της λανθασμένης πολιτικής για τον σιδηρόδρομο. Η έλλειψη προσωπικού πλέον

έχει οδηγήσει τα πράγματα σε οριακές καταστάσεις.Τα χιλιάδες δεδουλευμένα ρεπό, οι εκατοντάδες χιλιάδες ώρες υπερωριών, οι κομμένες άδειες και το φιλότιμο των εναπομείναντων σιδηροδρομικών δεν επαρκούν πλέον για να κυκλοφορούν όλα τα τρένα.

Όλοι θυμόμαστε πως ξεκίνησε το έγκλημα,με την πολυδιάσπαση των εταιρειών του Ομίλου για να ιδιωτικοποιηθούν κατόπιν αυτές, με την μη προκήρυξη προσλήψεων εδώ και 2 δεκαετίες,με την μετέπειτα εγκληματική διαχείριση (2004-2009)και μετά  με την εφαρμογή του Νόμου Ρέππα για την δήθεν εξυγίανση του σιδηροδρόμου με τις χιλιάδες μετατάξεις , το κλείσιμο της Πελοποννήσου,την κατάργηση φθηνών δρομολογίων (602/603, πρωινό τοπικό Λειανοκλαδίου κτλπ) , το κλείσιμο του Προαστιακού απο τις 10 το βράδυ.

Και μετά με τις εφεδρείες της επόμενης Συγκυβέρνησης , τις ατελείωτες εργολαβίες και την ένταξη στο ΤΑΙΠΕΔ των ΤΡΑΙΝΟΣΕ και ΕΕΣΣΤΥ που αποσχίστηκε απο τον ΟΣΕ με αποτέλεσμα την διάλυση του τροχαίου υλικού (μαθηματικός τύπος για την συντήρηση) και προφανώς για να πουληθεί και αυτή στο όνομα μιας αποτυχημένης πολιτικής.

Φτάνοντας στο σήμερα και στους 6 μήνες της αριστερής διακυβέρνησης, όπου τίποτα δυστυχώς δεν άλλαξε.

Παρά τις υποσχέσεις για προσλήψεις, για ενοποίηση των εταιρειών για επιστροφή των μεταταχθέντων, ΤΙΠΟΤΑ ακόμα δεν έχει γίνει.

Παρά μόνο η σχεδόν επιβεβαιωμένη είδηση που δημοσιεύσαμε το βράδυ της Πέμπτης για την επιστροφή των 30  μεταταχθέντων μετά την κατακραυγή απο τις τοπικές κοινωνίες για την κατάργηση των τρένων,θέμα που δούλεψε πολύ το Σωματείο των μηχανοδηγών που πρώτη φορά συνομίλησε με αυτές και ανέδειξε το πρόβλημα της λειψανδρίας στον κλάδο μας.

Εμείς απο αυτήν εδώ την γωνιά του διαδικτύου τα 4 τελευταία χρόνια φωνάζουμε καθημερινά ότι η κατάσταση με μαθηματική ακρίβεια οδηγείται στα σημερινά αποτελέσματα.

Η έλλειψη μηχανοδηγών έχει φτάσει τα πράγματα στο σημείο Ο και ίσως και στο σημείο χωρίς επιστροφή για ανεπανόρθωτες ζημιές στον Ελληνικό Σιδηρόδρομο.

Σήμερα, το Σωματείο μας θα βρισκόταν σε κινητοποιήσεις στα εμπορικά για το θέμα της έλλειψης προσωπικού ΑΝ είχε περάσει η πρόταση που κατατέθηκε στην τελευταία συνεδρίαση του και θα ασκούσαμε ακόμα μεγαλύτερη πίεση σε μια κρίσιμη εβδομάδα.

Δυστυχώς, ορισμένοι δεν έχουν αντιληφθεί που ακριβώς βρισκόμαστε.

Οι καθημερινές επικοινωνίες με τις τοπικές κοινωνίες της Φθιώτιδας και της Βοιωτίας την προηγούμενη εβδομάδα και η συνεπακόλουθη πίεση φέρνουν -απο όσο μπορούμε να ξέρουμε- έστω το αποτέλεσμα της υπογραφής της επιστροφής κάποιων συναδέλφων.

Πρέπει οπωσδήποτε να αναδειχθεί το θέμα για να σωθεί ο σιδηρόδρομος ,το πλέον οικολογικό και οικονομικό μέσο μεταφοράς ανθρώπων και αγαθών, που δημιουργεί χιλιάδες θέσεις εργασίας όπου αναπτύσσεται.

Πρέπει όλοι να καταλάβουμε ότι αν δεν γίνουν προσλήψεις σε ΟΛΟΥΣ τους κρίσιμους τομείς, σύντομα ο Ελληνικός Σιδηρόδρομος θα καταστεί ένα απομονωμένο και σε εφεδρεία δίκτυο.

Εμείς που βλέπουμε τα πράγματα απο μέσα, ξέρουμε καλά ότι δεν έχουν καμία σχέση με το πως παρουσιάζεται η εικόνα προς τα έξω.

Ξέρουμε όμως και τις τεράστιες δυνατότητες του σιδηροδρόμου.

Ο αγώνας συνεχίζεται. 

Ιδιαίτερα για το 1510-1511 που όπως μας έλεγαν χτες οι συνάδελφοι της κίνησης, όταν οι επιβάτες μάθαιναν για την κατάργηση του τα έβαζαν με Θεούς και Δαίμονες.

Θα πρέπει όλοι να καταλάβουν ότι  πλέον είναι αγώνας επιβίωσης.

Το στέκι της έλξης - Το blog των μηχανοδηγών