Το κείμενο που μοιράστηκε απο την ομάδα αναρχικων σημερα στην Λάρισα

 

Κάποτε σ’ είδα στο πέρασμα του αιώνιου κόμβου,
στο καιρό του τρόμου και τ’ αλλόκοτου φόβου,
να διπλώνεσαι, ν’ ανησυχείς και να τρομάζεις

και πριν καλάρουν οι μέρες το σκασμό να βγάζεις.

Πριν ένα μήνα περίπου στο μηχανοστάσιο του ΟΣΕ Λάρισας καταγγέλθηκε ότι έγινε το εξής περιστατικό σύμφωνα με μαρτυρίες. Μία εικοσάχρονη υπάλληλος από την Αλβανία δέχτηκε ρατσιστική επίθεση από υπάλληλο του μηχανοστασίου ο οποίος της ζητούσε να υπογράψει πλαστές υπερωρίες. «Δεν παίρνω εντολές από Αλβανίδες. Να πας πίσω στο χωριό σου, μη φωνάξω τη Χρυσή Αυγή για να σε κανονίσει», ήταν τα λόγια που άκουσε η κοπέλα. Όταν απευθύνθηκε σε άλλο υπάλληλο για να του μεταφέρει το περιστατικό αυτός την αντιμετώπισε με τον ίδιο ρατσιστικό τρόπο. Αποτέλεσμα όλου αυτού του ρατσιστικού παραληρήματος από τους δύο εργαζόμενους του ΟΣΕ, ήταν η 20χρονη γραμματέας να απευθυνθεί στον ΟΑΕΔ μέσω του οποίου είχε σύμβαση για να υποβάλλει την παραίτησή της. Ωστόσο το περιστατικό καταγγέλθηκε πολύ αργότερα.

Παρατηρούμε καθημερινά  την κοινωνία να οδηγείται όλο και πιο βαθιά στη δίνη αυτού του συστήματος. Εργαζόμενοι στον ίδιο χώρο κυνηγούν την πληρωμή πλαστών υπερωριών καλλιεργώντας τη νοοτροπία του «βολέματος», κυνηγούν την ανέλιξη κάνοντας διακρίσεις ανάλογα με την καταγωγή, κυνηγούν προσωπικό κέρδος και προνόμια αφήνοντας πίσω τους φοβισμένους ανθρώπους και μια αδικία που γίνεται ολοένα και μεγαλύτερη. Η συγκεκριμένη κοπέλα έπρεπε να πάει «πίσω στο χωριό της» γιατί έπαιρνε λιγότερα χρήματα το μήνα, γιατί ήταν μικρότερη σε ηλικία, γιατί δε δέχτηκε να συνεργήσει στην αδικία που της ζητήθηκε και επειδή είναι από την Αλβανία.

Ο ρατσισμός έχει διεισδύσει τόσο πολύ μέσα στην καθημερινότητα μας, μέσα στις ζωές μας. Είμαστε τόσο ανίκανοι να αντιληφθούμε ότι όλο αυτό το προκαλείται από το σύστημα, που το μόνο που μας μένει να κάνουμε είναι να βρίσκουμε τρόπους και λόγους να διαχωρίζουμε τους ανθρώπους έτσι για να νιώσουμε κάπου καλοί. Μας πειράζει ένας μετανάστης που εργάζεται, μας πειράζει και ο άνεργος μετανάστης. Μια γυναίκα με περισσότερες αρμοδιότητες, ένας gay, μία λεσβία, ένας άθεος, ένας Ρομά. Τελικά τα μυαλά μας είναι τόσο μικρά και ανίκανα να είναι ανοιχτά που οι ζωές μας έχουν καταντήσει τόσο μίζερες που ψάχνουμε μικρές αφορμές για να ικανοποιήσουμε προσωπικές φιλοδοξίες όταν κάποιοι δεν είναι ίδιοι με μας. Μας ενοχλεί το διαφορετικό δίπλα μας και το πολεμάμε. Και όλο αυτό γιατί; Γιατί δεν μπορούμε να το αντιμετωπίσουμε. Εξακολουθούμε, λοιπόν, να μη θέλουμε να δούμε την αιτία όλης αυτής της κατάστασης που ζούμε. Αρνούμαστε να δούμε την πηγή αυτής της δίνης που δεν είναι άλλη από το ίδιο το σύστημα. Το ίδιο το σύστημα μας θέλει ίδιους, ρατσιστές και ανταγωνιστικούς έτσι ώστε να παράγουμε όσο το δυνατόν περισσότερο κέρδος για τους λίγους και να αρκούμαστε με τα ψίχουλα και τη μοναξιά μας. Και μιλάμε για μοναξιά γιατί είναι αποτέλεσμα του ότι έχουμε μετατρέψει σε εχθρό ότι δεν είναι ίδιο με μας.

Γιατί δεν αποφασίζουμε να τα βάλουμε πρώτα με την πίεση και την αδικία που βιώνουμε εμείς και ο καθένας από μας από τους εκμεταλλευτές μας;; Γιατί δεν αποφασίζουμε ότι δεν μας φταίει ο μετανάστης, ο ομοφυλόφιλος, ο αλλόθρησκος, μια γυναίκα αλλά είναι η κυρίαρχη ιδεολογία;; Γιατί δεν αποφασίζουμε ότι δεν θα είμαστε πια ραγιάδες;; Γιατί δεν αποφασίζουμε να κατανοήσουμε ότι το καθετί διαφορετικό θα μας φέρει κοντά και όχι καθετί όμοιο με μας;;

Ας σταματήσουμε να ψάχνουμε ίδιους με μας για να υποταχτούμε και να σκύψουμε το κεφάλι και ας αναζητήσουμε τους διαφορετικούς για να πολεμήσουμε τους εξουσιαστές μας.

ΑΣ ΠΑΡΟΥΜΕ ΑΠΟΦΑΣΗ ΟΤΙ ΔΕ ΘΑ ΖΗΣΟΥΜΕ ΣΑ ΔΟΥΛΟΙ.

ΡΟΜΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ,

TΟ ΠΡΟΒΛΗΜA ΕΙΣΤΕ ΕΣΕΙΣ ΞΕΦΤΙΛΕΣ ΡΑΤΣΙΣΤΕΣ

Ανοιχτή Συνέλευση Αναρχικών Λάρισας