Ανοιχτή επιστολή Π. Τερζόγλου στους συνέδρους του 35ου συνεδρίου της ΠΟΣ

Αγαπητές συναδέλφισσες – συνάδελφοι,

Παίρνοντας θάρρος από την μακρά (33 χρόνια) υπηρεσία μου στο σιδηρόδρομο αλλά και από τους μακροχρόνιους πολιτικούς, κοινωνικούς και συνδικαλιστικούς αγώνες που
έδωσα με πολλούς από εσάς, αποφάσισα να σας απευθύνω αυτήν την ανοιχτή επιστολή. Όσοι πιστεύουν ότι ασκώ καταχρηστικά αυτό το δικαίωμα, παρακαλώ να μην την λάβουν υπόψη.

Το 35^ο Πανσιδηροδρομικό Συνέδριο θα γίνει σε ένα τελείως καινούργιο τοπίο. Η μία εταιρεία (ΤΡΑΙΝΟΣΕ) που προήλθε από τη διάσπαση του ενιαίου ΟΣΕ, ήδη έχει ιδιωτικοποιηθεί και απομένουν τυπικές λεπτομέρειες για την τελική μεταφορά στην θυγατρική των Ιταλικών Δημόσιων Σιδηροδρόμων. Η δεύτερη (ΕΕΣΣΤΥ) προχωράει με γοργά βήματα στο δρόμο της ιδιωτικοποίησης, ίσως στον ίδιο αγοραστή και η εκτίμηση είναι ότι, μέχρι τέλος Νοέμβρη θα έχει και αυτή φύγει από το δημόσιο έλεγχο.

Δεν θα κάνω εδώ, καμία αναφορά στις πολιτικές που προηγήθηκαν και στις ευθύνες που υπάρχουν τόσο σε κυβερνήσεις και κόμματα όσο και σε συνδικαλιστικές παρατάξεις και συνδικαλιστές, θεωρώντας ότι αυτός ο διάλογος έχει ήδη διεξαχθεί και ολοκληρωθεί. Δεν πιστεύω ότι υπάρχει σήμερα κανείς σιδηροδρομικός, που να μη γνωρίζει τι έχει προηγηθεί. Το πρόβλημα των σιδηροδρομικών σήμερα δεν είναι η άγνοια αλλά, η αναντιστοιχία των όσων γνωρίζουν με αυτά και αυτούς που επιλέγουν.

Η μόνη εταιρεία, κατάντησε να χαρακτηρίζεται έτσι αντί του ορθού Οργανισμός Κοινής Ωφέλειας, που παραμένει κάτω από δημόσιο αλλά όχι κοινωνικό έλεγχο, είναι ο ΟΣΕ. ΕΡΓΟΣΕ και ΓΑΙΑΟΣΕ δεν ήταν ποτέ οργανικά κομμάτια του ενιαίου ΟΣΕ.

Κι αυτός ο εναπομείνας ΟΣΕ όμως, όπως γνωρίζετε κι εσείς πολύ καλά, συνεχίζει αποστεωμένος, απογυμνωμένος, γερασμένος και με πολλές λειτουργίες του να γίνονται από ιδιώτες.

Το προσωπικό τόσο του ΟΣΕ όσο και των ΤΡΑΙΝΟΣΕ – ΕΕΣΣΤΥ, βρίσκεται στη χειρότερη θέση από όλους τους εργαζόμενους των πρώην ΔΕΚΟ, σε όποιο καθεστώς και αν βρίσκονται αυτές. Πάντα υπολειπόμασταν στις αμοιβές και στις άλλες εργασιακές σχέσεις από τους συναδέλφους π.χ. της ΔΕΗ ή του ΟΤΕ, αλλά ποτέ οι διαφορές δεν ήταν τόσο μεγάλες. Ούτε αυτό το διάλογο θα ανοίξω τώρα, γιατί είχαμε ευκαιρίες τόσο παλιότερα όσο και με την υπογραφή της τελευταίας ΣΣΕ, να μιλήσουμε αρκετά.

Σε αυτό το δύσκολο πολιτικό, κοινωνικό και εργασιακό πλαίσιο διεξάγεται ένα ακόμη Συνέδριο των σιδηροδρομικών που έχουν απομείνει, θα μπορούσε να πει κανείς. Και οι συνάδελφοι που θα συμμετέχουν σε αυτό δεν μπορεί και δεν πρέπει να αγνοήσουν αυτό το πλαίσιο, εάν δεν θέλουν να επαναλάβουν λάθη του παρελθόντος.

Στη διάρκεια του Συνεδρίου θα πρέπει, να ανοίξει ο διάλογος που δεν ανοίγω εδώ, για όλα τα ζητήματα που αφορούν τους σιδηροδρομικούς. Θα πρέπει να αναλυθούν πολιτικές, να αποδοθούν ευθύνες και να παρθούν αποφάσεις που θα σηματοδοτήσουν το αύριο. Θα είναι καταστροφικό εάν και αυτό το Συνέδριο, μεταβληθεί σε διαδικαστικό και διαχειριστικό Συνέδριο καταμέτρησης δυνάμεων.

Οι συναδέλφισσες και οι συνάδελφοι που έχουν εκλεγεί σε αυτό, όπως και αν  έχουν εκλεγεί, θα πρέπει να τοποθετηθούν και να αποφασίσουν, όχι σύμφωνα με το ατομικό ή μικροπαραταξιακό συμφέρον τους αλλά, ως να έχουν απέναντι τους, τους δεκάδες σιδηροδρομικούς που τους ψήφισαν.

Ξεπερνώντας τα προβλήματα νομιμοποίησης που υπάρχουν και σε αυτό το Συνέδριο, σας καλώ:

A.- Να καταψηφίσετε παρατάξεις και συνδικαλιστές που σε οποιοδήποτε βαθμό και με οποιαδήποτε δικαιολογία:

1.- Στήριξαν αντισιδηροδρομικές και αντεργατικές πολιτικές.

2.-  Χρησιμοποίησαν την συνδικαλιστική τους θέση είτε για προσωπικό είτε για μικροκομματικό όφελος.

3.- Έχουν καταργήσει τις διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα στον εργαζόμενο και τον εργοδότη. Δεν μπορεί ο ίδιος άνθρωπος να είναι και εργαζόμενος και Πρόεδρος της εταιρείας, δηλαδή εργοδότης και μάλιστα και εκλεγμένος σύνεδρος.

4.- Δημιούργησαν, λειτούργησαν και λειτουργούν πράσινες, γαλάζιες και ροζ «παράγκες», προωθώντας ημετέρους και εκδικούμενοι όσους δεν εξυπηρετούν τα σχέδια τους.

5.- Όσους με τη συμμετοχή τους σε μνημονιακά και αντιλαϊκά κόμματα, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, η Ν.Δ., το ΠΑΣΟΚ, τα διευκολύνουν στην άσκηση της νεοφιλελεύθερης πολιτικής τους.

6.- Όσες παρατάξεις και συνδικαλιστές μέσα από ψευδεπίγραφες δηλώσεις «ανεξαρτητοποίησης» επιδιώκουν να υποκλέπτουν την ψήφο και τη νομιμοποίηση των συναδέλφων τους.

Β.- Ψηφίστε και εάν δεν υπάρχουν δημιουργείστε, παρατάξεις ή συλλογικότητες που:

1.- Πιστεύουν πραγματικά στον ενιαίο, δημόσιο και κοινωνικό ρόλο του σιδηροδρόμου.

2.- Αντιστέκονται στην πράξη στις αντιλαϊκές πολιτικές, ακόμη και εάν εφαρμόζονται από το κόμμα που στηρίζουν.

3.- Διαχειρίζονται με διαφάνεια, ισονομία και κανόνες δικαίου, τα ζητήματα που αφορούν τους σιδηροδρομικούς.

4.- Παλεύουν για την ανασυγκρότηση του σ.κ. σε ταξική και αγωνιστική κατεύθυνση, απαλλαγμένο ουσιαστικά και όχι τυπικά, από τον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό που εκφράζουν σήμερα η ΠΑΣΚ, η ΔΑΚΕ και το Δίκτυο Σιδηροδρομικών.

Συναδέλφισσες – συνάδελφοι,

Η επιστολή αυτή, πλάι σε αυτά που καταγράφω εγώ, μπορεί να συμπληρωθεί και με δεκάδες άλλα ζητήματα. Ας το κάνετε εσείς. Ας το κάνει όποιος σύνεδρος έχει τους ίδιους προβληματισμούς.

Για πρώτη φορά μετά από χρόνια θα παρακολουθήσω αυτό το Συνέδριο, από την τιμητική θέση του «προσκεκλημένου παρατηρητή» αλλά με απόλυτο σεβασμό σε όσες συλλογικές διαδικασίες διεξάγονται στο φως.

Καλή επιτυχία.

Παναγιώτης Τερζόγλου

Μέλος της απερχόμενης Διοίκησης της ΠΟΣ