Από τον φίλο μας Ηλία Βρεττάκο, αντιπρόεδρο του διοικητικού συμβουλίου του Κοινωνικού Πολύκεντρου της ΑΔΕΔΥ
Στο αντιλαϊκό σ/ν που ψηφίστηκε στις 18/5/2017 μεταξύ των άλλων περιλαμβάνονται και οι διατάξεις που αφορούν τις συνδικαλιστικές άδειες. Με τις διατάξεις αυτές η κυβέρνηση καταργεί
ουσιαστικά το δικαίωμα των συνδικαλιστικών αδειών κυρίως στις πρωτοβάθμιες και δευτεροβάθμιες οργανώσεις, ενώ ταυτόχρονα προσπαθεί να αποπροσανατολίσει την κοινωνία κάνοντας λόγο για διεύρυνση του δικαιώματος.
Η κατάργηση των συνδικαλιστικών αδειών γίνεται κυρίως μέσα από την ρητή πρόβλεψη του σ/ν ότι οι συνδικαλιστικές άδειες χορηγούνται χωρίς αποδοχές.
Με το σ/ν προβλέπεται γενικά ο ίδιος αριθμός ημερών αδείας και τα ίδια πρόσωπα που τις δικαιούνται που προέβλεπε και ο ν. 1264/82.
Το σ/ν όμως που προωθείται για ψήφιση αναφέρει ρητά ότι οι άδειες των διοικήσεων των πρωτοβαθμίων οργανώσεων καθώς και των μελών των Δ.Σ των ομοσπονδιών, των ΕΚ και των Ν.Τ ΑΔΕΔΥ είναι χωρίς αποδοχές.
Θυμίζουμε ότι μια τέτοια ρύθμιση προβλεπόταν στο ν 1264/82 αλλά για τις μη αντιπροσωπευτικές οργανώσεις. Το γεγονός ότι προωθείται διάταξη που ρητά προβλέπει συνδικαλιστικές άδειες χωρίς καταβολή αποδοχών δημιουργεί νέα αρνητικά δεδομένα.
Ακυρώνει τη θετική ρύθμιση του Ν.1400/83, αφού ο σημερινός νόμος είναι μεταγενέστερος. Ακυρώνει όμως και τις όποιες δυνατότητες δίνει το άρθρο 18 του ν1264 και ιδιαίτερα για τους εργαζόμενους στο δημόσιο όπου δεν υπήρχαν και δεν υπάρχουν συλλογικές συμβάσεις μέσα από τις οποίες να έχουν κατοχυρωθεί τα σχετικά δικαιώματα.
Σε μια περίοδο που το συνδικαλιστικό κίνημα αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα εξαιτίας των μνημονιακών πολιτικών και ιδιαίτερα εξαιτίας της μεγάλης ανεργίας, των απολύσεων, της κατάργησης των συλλογικών διαπραγματεύσεων, των βάρβαρων εργασιακών σχέσεων αλλά και των δικών του προβλημάτων και αδυναμιών, οι επιλογές της σημερινής κυβέρνησης αποσκοπούν στην πάρα πέρα διάλυση του σ.κ στοχεύοντας στην καρδιά του, δηλαδή τα δικαιώματα των διοικήσεων των συλλόγων και των σωματείων.
Είναι φανερό ότι με δεδομένη την οικονομική κατάσταση των σωματείων και χωρίς πληρωμένες τις όποιες άδειες στις διοικήσεις τους, δεν υπάρχουν ή περιορίζονται δραματικά οι δυνατότητες για επισκέψεις σε εργασιακούς χώρους , για προστασία των μελών τους από την αυθαιρεσία των εργοδοτών, για συσκέψεις, παραστάσεις κλπ.
Οι παραπάνω διατάξεις θα έχουν αρνητικές επιπτώσεις στην λειτουργιά και δράση του σ.κ και θα εντείνουν τα φαινόμενα συναλλαγής, εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, της παραταξιοποίησης, της κομματικοποίησης , των πελατειακών σχέσεων , της συγκρότησης προεδρείων, της εξάρτησης και υποταγής των συνδικάτων. Οι επιλογές αυτές βέβαια αποτελούν το πρώτο στάδιο της κυβερνητικής επίθεσης ενάντια στα συνδικάτα. Θα ακολουθήσει η ουσιαστική κατάργηση του δικαιώματος της απεργίας με την επαναφορά του αντεργατικού άρθρου 4 που η κυβέρνηση έχει ήδη συμφωνήσει με τους δανειστές.
Ο κόσμος της εργασίας μπορεί να εκτιμήσει τους συνδικαλιστές που είναι πάντοτε παρόντες στους χώρους δουλειάς, δίπλα στα προβλήματα και τις δυσκολίες του. Ακόμα κι αν μηδενίσουν τις συνδ. άδειες, οι συνάδελφοί τους θα τους βοηθούν και θα δουλεύουν μαζί τους εντός και εκτός ωραρίου. Κάτι άλλους που δεν πάτησαν ποτέ, που η μόνη τους δραστηριότητα είναι να συμμετέχουν σε συνέδρια και αποστολές εξωτερικού, η μόνη τους επιδίωξη είναι η διατήρηση των θέσεών τους (και η Υπουργοποίησή τους, αν τους κάτσει), που τις υπόλοιπες μέρες του μήνα, πλην των συνδ. αδειών, εμφανίζονται να εργάζονται όλες τις μέρες (ή νύχτες) κυρίως τις εξαιρέσιμες και πληρώνονται και τις αναπαύσεις & κανονικές άδειές τους στο τέλος, δεν δίνει δεκάρα αν θα τους κόψουν και τις άδειες και τα όποια προνόμια. Με αυτή τη ΓΣΕΕ και αυτή την ΑΔΕΔΥ, με Παναγόπουλους και λοιπούς κρυπτόμενους και περιφερόμενους εργατοπατέρες, που επανεκλέγονται σε συνέδρια στη Ρόδο ή την Αλεξανδρούπολη, που υποστήριξαν το ΝΑΙ, που αποχωρούν δήθεν από τα κόμματα από τα οποία προέρχονται και μετά επανακάμπτουν στην πρώτη ευκαιρία, το συνδικαλιστικό κίνημα ταυτίστηκε με τις Κυβερνήσεις και την προώθηση αντιλαϊκών μέτρων και φυσικά απαξιώθηκε στην κοινωνία. Η συγκέντρωση των μεγάλων συνδικαλιστικών φορέων της Πρωτομαγιάς, που μοιάζει με αραιωμένη διαδήλωση και που οι συμμετέχοντες δείχνουν φανερά τη βαριεστημάρα τους (άντε να τελειώσουμε να πάμε για κάνα κοψίδι), δείχνει πόση αξία τους δίνουν οι εργαζόμενοι.
ΑπάντησηΔιαγραφή