Προσωπική επιτυχία αποτελεί για τον Υπουργό Μεταφορών η επίλυση του θέματος των Κρατικών Ενισχύσεων για τον ΟΣΕ και των δήθεν χρεών που αυτός είχε φορτωθεί.
Η σύνδεση του θέματος του ΟΣΕ, με αυτό της ΤΡΑΙΝΟΣΕ συνιστούσε μια
ριψοκίνδυνη πολιτικά κίνηση, που όμως τελικά στέφθηκε με επιτυχία.
Όλοι πλέον αναρωτιούνται τι θα είχε συμβεί στον Ελληνικό Σιδηρόδρομο αν η ΤΡΑΙΝΟΣΕ δεν είχε ενταχθεί στο ΤΑΙΠΕΔ το 2013 και αν υπήρχε σοβαρή Ελληνική Κυβέρνηση για να πάει το θέμα του Ελληνικού Σιδηροδρόμου στις Βρυξέλες το 2010 αντί να ψηφίζονται Νόμοι (3891) που οδήγησαν στην δήθεν εξυγίανση και τελικά στην ιδιωτικοποίηση της ΤΡΑΙΝΟΣΕ και στην επικείμενη ιδιωτικοποίηση της ΕΕΣΣΤΥ.
Ο Ελληνικός Σιδηρόδρομος χρησιμοποιήθηκε ως Ιφιγένεια τα τελευταία 20 χρόνια στην χώρα.
Με τεράστια συμφέροντα να νέμονται τα έργα που θυμίζουν σύγχρονα γεφύρια της Άρτας, με εκκατομύρια Ευρώ να επιβαρύνουν την ΤΡΑΙΝΟΣΕ την περίοδο 2007-2009 και την Κυβέρνηση τότε να παρακολουθεί απλά την εταιρεία να χρεώνεται.
Η ουσία είναι ότι η Ελλάδα έχασε ένα τεράστιο Asset με την πώληση της ΤΡΑΙΝΟΣΕ,μια εταιρεία που θα μπορούσε να να συνεισφέρει τα μέγιστα ως εργαλείο για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας.
Το σοβαρό και πολιτικό συμπέρασμα είναι πως μετά και την ιδιωτικοποίηση των σιδηροδρόμων σχεδόν όλα τα εργαλεία για την χάραξη οικονομικής πολιτικής στην χώρα έχουν περάσει σε ιδιώτες, ενώ υπό μορφή παραχώρησης έχουν δοθεί σε ιδιώτες και σημαντικές υποδομές της χώρας (Λιμάνια,αεροδρόμια, αποθηκευτικοί χώροι κτλπ).
Η εξέλιξη αυτή συνιστά αναμφίβολα καθολική επικράτηση της νεοφιλελεύθερης πολιτικής,που θέλει την ιδιωτική πρωτοβουλία να κινεί αποκλειστικά την οικονομία σε μια λογική καζινοκαπιταλισμού,χωρίς κανόνες και όρια,πολιτική που επιβάλεται πλέον και με όρους αποικιοκρατίας απο την ελίτ και τα λόμπι των Βρυξελών.
Το ερώτημα αφορά το πως μια χώρα θα μπορεί να χαράσει οικονομική πολιτική όταν δεν έχει στην διάθεση της τα απαραίτητα εργαλεία, ενώ φαίνεται ξεκάθαρα πως ο ρόλος της εκάστοτε Ελληνικής Κυβέρνησης περιορίζεται στην θέσπιση όρων και κανόνων στους οποίους πρέπει να κινούνται οι ιδιώτες.
Η άποψη Σπίρτζη για την ιδιωτικοποίηση της ΤΡΑΙΝΟΣΕ
Κατά την άποψη μας, ο Υπουργός Μεταφορών γνώριζε και γνωρίζει τις τεράστιες δυνατότητες της ΤΡΑΙΝΟΣΕ για αυτό και είχε δηλώσει δημόσια την αντίθεση του στην ιδιωτικοποίηση της.
Ωστόσο αυτή δεν κατέστη δυνατό να αποφευχθεί και η ιδιωτικοποίηση χρεωνεται πολιτικά ΚΑΙ στην σημερινή Κυβέρνηση που βάζει την υπογραφή της και μάλιστα την τελική υπογραφή στην ιδιωτικοποίηση.
Η επόμενη μέρα
Η επόμενη μέρα για τον Ελληνικό Σιδηρόδρομο δεν είναι ξεκάθαρη.
Η απόφαση της Ευρωπαικής Ένωσης για τον ΟΣΕ έχει ΣΑΦΕΙΣ γκρίζες ζώνες, ιδιαίτερα το σημείο που αναφέρετε στον Δημόσιο -μέχρι στιγμής όμως,επί του παρόντος όπως αναγράφει η απόφαση- χαρακτήρα του Οργανισμού.
H πώληση της ΤΡΑΙΝΟΣΕ αλλάζει τα δεδομένα, ενώ άγνωστο πλέον είναι τι θα συμβεί με την ΕΕΣΣΤΥ.
Η σύμβαση με τα ΥΓΟΣ αποτελεί ένα ακόμα μεγάλο αγκάθι, με νέες γκρίζες ζώνες να ακούγεται να υπάρχουν γύρω απο αυτή και πολλούς να κάνουν πλέον λόγο ακόμα και για επαναδιαπραγμάτευση της πριν την τελική υπογραφή της μεταβίβασης των μετοχών της ΤΡΑΙΝΟΣΕ.
Θεωρείτε βέβαιο δε ότι η Ferrovie θα ενδιαφερθεί και για άλλες δραστηριότητες στην χώρα.
Το στέκι της έλξης - Το blog των μηχανοδηγών
Η ιστορία με τις "παράνομες επιδοτήσεις" έχει ονοματεπώνυμο: Κωστής Χατζηδάκης, ως ορντινάντσα της "Αγίας Οικογένειας" κατήγγειλε τον ΟΣΕ στην Κομισιόν, όταν ήταν Ευρωπαράγοντας. Οι διαχρονικοί προστάτες των λεωφορειούχων, οι Μητσοτάκηδες κυρίως ο αποθανών, έκαναν ότι περνούσε από το χέρι τους για να διαλύσουν το σιδηρόδρομο ή να καθυστερήσουν την ολοκλήρωση των έργων του. Μπούκωσαν το 2009 τους λεωφορειούχους με επιδοτήσεις αντικατάστασης, τέσσερα χρόνια μετά τις αντίστοιχες του Βερελή λόγω Ολυμπιακών το 2004. Παρέτειναν το αποκλειστικό δικαίωμα οδικής συγκοινωνίας των ΚΤΕΛ ως το 2019 (έπρεπε να λήξει το 2011). Υποσχέθηκαν να μην πάει σύγχρονο τραίνο στην Πάτρα πριν το 2021 και στη Θεσσαλονίκη πριν το 2019. Δώσανε τους χώρους του ΟΣΕ στην Ολυμπία Οδό, τις αποθήκες μπάζων στους εργολάβους της Εθνικής Οδού με Νόμους του Σουφλιά. Και υπάρχουν συνάδελφοι που πασχίζουν να επαναφέρουν αυτό τον εσμό εμπαθών και αργυρώνητων ανθρωπάριων στο σβέρκο μας, στελεχώνοντας τις συνδικαλιστικές παρατάξεις των κομμάτων που μας διέλυσαν. Θεωρούν ότι οι Ιταλοί θα εκτιμήσουν τη δουλοπρέπεια τους και έχουν έρθει ήδη σε επαφή μαζί τους, προσφέροντας τις πολύτιμες υπηρεσίες τους... Κάποιοι εφιάλτες του παρελθόντος ετοιμάζονται για εντυπωσιακή επιστροφή μέσω Κίνας και Ιταλίας και κάποιοι άλλοι στις υψηλές θέσεις της ΔΙΚΑΜ, δεν κρύβουν τη χαρά τους!
ΑπάντησηΔιαγραφή