EAK : Tρόμος και τάξη, οι απειλές της Κυβέρνησης για περιορισμό του απεργιακού δικαιώματος

Η Κυβέρνηση συνεργασίας ΝΔ-ΣΕΒ «ξεσπάθωσε» όπως ήταν αναμενόμενο, με το γνωστό αυταρχικό της τρόπο, μόλις οι εργατικές αντιδράσεις και κινητοποιήσεις  απέναντι στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές της και τις επιπτώσεις τους στους εργασιακούς χώρους αρχίζουν να πολλαπλασιάζονται.

Είναι η Κυβέρνηση Μητσοτάκη, αυτή που έχει δώσει αέρα στους κάθε λογής εργοδότες να απολύουν παράνομα, καταχρηστικά και αυθαίρετα παντού (όπως πρόσφατα στις τράπεζες) και να ασκούν με «τσαμπουκά» το «διευθυντικό δικαίωμα» χωρίς κανέναν έλεγχο και χωρίς καμιά διαβούλευση με τους εργαζόμενους, όπως συνέβη με την απεργιακή κινητοποίηση στο Μετρό με αιτία τις αυθαίρετες μετακινήσεις εργαζομένων. 

Η Κυβερνητική προπαγάνδα μέσω των φιλικών της Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης που ελέγχει, άρχισε πάλι (με αφορμή την απεργία στο Μετρό) το γνωστό παιγνίδι του κοινωνικού αυτοματισμού, της στοχοποίησης και διαπόμπευσης των εργαζομένων στις δημόσιες επιχειρήσεις, ως δήθεν των λίγων προνομιούχων που ταλαιπωρούν το κοινωνικό σύνολο.

Όμως, η Κυβέρνηση πάει ακόμα ένα βήμα παραπέρα. Μέσα από τη στοχοποίηση των εργαζομένων και των συνδικάτων, με πεζοδρομιακή φρασεολογία (νταβατζήδες), επιχειρεί να βάλει νέους δραστικούς περιορισμούς στο απεργιακό δικαίωμα, είτε άμεσα, είτε έμμεσα μέσα από το προσωπικό ασφαλείας. 

Στην ουσία, η Κυβέρνηση Μητσοτάκη θέλει τους εργαζόμενους να είναι ακίνητα και αμίλητα στρατιωτάκια, που δε θα αντιδρούν, που δε θα διαμαρτύρονται, που δε θα διεκδικούν, που δε θα απεργούν. Θέλει με άλλα λόγια να επιβάλλει σιγή νεκροταφείου στην κοινωνία και τους εργαζόμενους. 

Στο πλαίσιο αυτό λειτουργεί και η εφαρμογή του δόγματος «τρόμος και τάξη» της Κυβέρνησης και του Χρυσοχοϊδη, που αρχίζει και γίνεται επικίνδυνο για τη δημοκρατία. 

Απέναντι σε αυτές τις πολιτικές, οι οποίες επιχειρούν να καταργήσουν στοιχειώδη δημοκρατικά και κοινωνικά δικαιώματα, που είναι κατοχυρωμένα στο Σύνταγμα, οι εργαζόμενοι και τα συνδικάτα πρέπει να είναι ανάχωμα. Με τη γενίκευση και μαζικοποίηση του αγώνα και της διεκδίκησης, με τη δημιουργία μιας νέας αλληλεγγύης μεταξύ των εργαζομένων, με την ενότητα στη δράση. 

Στο δρόμο θα σπάσουμε τον τρόμο!