Ισχυρό πανεργατικό μέτωπο αντίδρασης απέναντι στη διάλυση της Εργασίας

Με φόντο την εφαρμογή του νέου μοντέλου εκ περιτροπής εργασίας, με πρόσχημα την κρίση, η «Εποχή» συνομιλεί με τον Θέμη Αμπλά, πρόεδρο της Ομοσπονδίας Συνδικάτων Μεταφορών Ελλάδος και μέλος του Δ.Σ. της ΓΣΕΕ

για το τοπίο στα εργασιακά και τις δυνατότητες παρέμβασης του συνδικαλιστικού κινήματος.

Τη συνέντευξη πήρε ο Τάσος Γιαννόπουλος

Εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι επιστρέφουν στη δουλειά τους αυτές τις ημέρες ενταγμένοι στο πρόγραμμα ΣΥΝ-ΕΡΓΑΣΙΑ. Πώς αξιολογείτε αυτό το «μοντέλο», αλλά και συνολικά τις κυβερνητικές παρεμβάσεις στα εργασιακά κατά την περίοδο του κορονοϊού;

Το τελευταίο διάστημα με πρόσχημα την έλευση της υγειονομικής κρίσης, η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας μεθοδικά και σαν έτοιμη από καιρό, μέσω της εξωκοινοβουλευτικής διαδικασίας των Π.Ν.Π. και εξαντλώντας στο έπακρο τα ιδεοληπτικά και καταστροφικά της σχέδια, επιχειρεί τη διαμόρφωση ενός αντεργατικού περιβάλλοντος και, κατά συνέπεια, ενός μαύρου και ζοφερού μέλλοντος για τον κόσμο της εργασίας. Συνοπτικά και με ταχείς ρυθμούς, κατ’ απαίτηση και παραγγελία της οικονομικής ολιγαρχίας του κεφαλαίου, στα συντρίμμια της εργασίας θεμελιώνεται νέο μόνιμο αντεργατικό οικοδόμημα. Τα περιβόητα μέτρα περί δήθεν στήριξης επιχειρήσεων και εργαζόμενων, αντιμετώπισης των επιπτώσεων της πανδημίας, αποδεικνύονται ανεπαρκή, αποσπασματικά και σε αντίθετη κατεύθυνση των αναγκών και των προσδοκιών της κοινωνίας. Η αναστολή των συμβάσεων εργασίας- επιδοτούμενη ανεργία, καθώς και η χωρίς προϋποθέσεις επιβολή του σκληρού συστήματος της εκ περιτροπής εργασίας, του οποίου οι επιπτώσεις και τα αποτελέσματα δεν είναι δυνατόν να κρυφτούν πίσω από την κωδική ονομασία «Λειτουργία επιχειρήσεων με προσωπικό ασφαλούς λειτουργίας», δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να θεωρηθούν παρεμβάσεις στήριξης της εργασίας. Η εμμονή της κυβέρνησης στην κατεύθυνση εφαρμογής δοκιμασμένων και αποτυχημένων στο πρόσφατο παρελθόν αντεργατικών συνταγών δεν αφήνουν κανένα περιθώριο εφησυχασμού στους αγωνιούντες για την επόμενη μέρα εργαζόμενους, οι οποίοι τις τελευταίες μέρες καλούνται να επιστρέψουν στην εργασία τους αντιμέτωποι με το πρόγραμμα «ΣΥΝ-ΕΡΓΑΣΙΑ» (νομοθέτηση μείωσης αποδοχών), τη νέα επί της ουσίας εκδοχή του συστήματος εκ περιτροπής εργασίας. Η de facto επιβαλλόμενη με νόμο μείωση του μισθού κατά 20%, πέραν του γεγονότος ότι δεν παρέχει καμία ουσιαστική ωφέλεια για εργαζόμενους και επιχειρήσεις (κάλυψη του συνόλου των ασφαλιστικών εισφορών), δεν μπορεί να αποτελέσει επιστροφή στην κανονικότητα με προσδοκίες ανάκαμψης της αγοράς εργασίας και της οικονομίας.

Καμία εξέταση των καταγγελιών

Ποια είναι η εικόνα που φτάνει στα συνδικάτα για την παραβίαση των εργασιακών δικαιωμάτων αυτήν την περίοδο και πώς κρίνετε την παρέμβαση των ελεγκτικών μηχανισμών, δεδομένης και της απαξίωσης του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας;

Οι χωρίς ευαισθησία, όραμα και ηθική κοντόφθαλμοι εργοδότες, με ροπή και εθισμένοι στην ασυδοσία, τυφλωμένοι από το αντεργατικό τους πάθος, ενστερνιζόμενοι τις προεκλογικές εξαγγελίες και διαβεβαιώσεις Μητσοτάκη περί οδοστρωτήρων, άδραξαν την ευκαιρία και νίπτοντας τας χείρας τους πολύ σχολαστικά, εφάρμοσαν με το χειρότερο τρόπο τις εξαγγελίες και το πρόσφατο αντεργατικό κυβερνητικό πλαίσιο. Με την κάλυψη, και την ανοχή της πολιτείας, ως αρπακτικά και κοινοί πλιατσικολόγοι, με ακατανόητο μένος εκμεταλλευόμενοι τη συγκυρία, λεηλάτησαν κεκτημένα, δικαιώματα και τις ζωές χιλιάδων εργαζόμενων. Η προηγηθείσα υποβάθμιση του Σώματος επιθεώρησης εργασίας, στοχευμένη και με σκοπιμότητα κυβερνητική παρέμβαση αδρανοποίησης και ανυπαρξίας των ελεγκτικών μηχανισμών, εμμέσως λειτούργησε ως εργαλείο απόκρυψης της αυξημένης παραβατικότητας. Ποτέ δεν εξετάστηκαν οι καταγγελίες και τα ζητήματα των μαζικών απολύσεων, των δήθεν οικειοθελών αποχωρήσεων, της μη εφαρμογής ακόμη και αυτών των τελευταίων αντεργατικών ρυθμίσεων, της παραβίασης των χρονικών ορίων και της απλήρωτης εργασίας , της ασυδοσίας, της εργοδοτικής αυθαιρεσίας και όσα, πολλά προέκυψαν κατά την περίοδο της υγειονομικής κρίσης. Με δεδομένη, άλλωστε, όπως καταγγέλλει η Πανελλήνια Ομοσπονδία Συλλόγων Επιθεωρητών Εργασίας, τη σύσταση παράλληλης δομής, στο πλαίσιο λειτουργίας της νεοσύστατης ενιαίας αρχής διαφάνειας (ΕΑΔ), με αρμοδιότητες αντίστοιχες με αυτές της επιθεώρησης εργασιακών σχέσεων, το πάλαι ποτέ ισχυρό ΣΕΠΕ οδεύει προς διάλυση, εξαφάνιση και τελική απονέκρωση.

Η παράταξη ΕΜΕΙΣ/ΑΡΚΙ, στην οποία ανήκετε, κατηγορεί την ηγεσία της ΓΣΕΕ ότι παραμένει «απλός παρατηρητής και σχολιαστής των εξελίξεων». Σας καλύπτουν τα αιτήματα που έστειλε την περασμένη Τρίτη 2/6 η Συνομοσπονδία στον υπουργό Εργασίας; Τι σκοπεύουν να κάνουν τα συνδικάτα ενόψει της γενίκευσης της εργασιακής επισφάλειας και της αύξησης της ανεργίας;

Με τη φράση «το κόστος βεβαίως θα πρέπει να το αναλάβουμε όλοι», απόσπασμα των δηλώσεων του προέδρου της ΓΣΕΕ, κ. Παναγόπουλου, μετά τη σύσκεψη των κοινωνικών εταίρων στο υπουργείο Εργασίας, η οποία πραγματοποιήθηκε στις 10-3-2020, τις ευχαριστίες του υπουργού κ. Βρούτση για τη συνεργασία και το πλαίσιο συμφωνίας αντιμετώπισης της απειλής του κορονοϊού, (πολιτεία, εργαζόμενοι και εργοδότες μαζί), δόθηκε το στίγμα και δεν άφησε περιθώριο παρερμηνειών των προθέσεων από τη μεριά της ηγεσίας της Συνομοσπονδίας, για το πως σκέφτεται να ενεργήσει, προκειμένου να διασφαλίσει τα συμφέροντα του κόσμου της εργασίας. Σε όσα ακολούθησαν με τις αντεργατικές κυβερνητικές παρεμβάσεις, τα οποία βάναυσα έπληξαν τους εργαζόμενους, κυρίως στον ιδιωτικό τομέα, η με καθυστέρηση απάντηση της ΓΣΕΕ, η οποία εξαντλήθηκε και περιορίστηκε στο επίπεδο των ανακοινώσεων και των χλιαρών δελτίων Τύπου, δικαίωσε τις εκτιμήσεις της συνδικαλιστικής παράταξης ΕΜΕΙΣ/ΑΡΚΙ, αλλά και τη βεβαιότητα για τον αντεργατικό ρόλο της Συνομοσπονδίας. Είναι καθαρό πλέον ότι μετά τη συμφωνία των κοινωνικών εταίρων τον Μάρτιο, δεν φαίνεται να απασχολεί τη ΓΣΕΕ κανένας σχεδιασμός αντίδρασης και αντιμετώπισης των βάρβαρων, νεοφιλελεύθερων κυβερνητικών, παρεμβάσεων σε βάρος του κόσμου της εργασίας. Την ευθύνη πλέον οργάνωσης του αγώνα, απέναντι τις καταιγιστικές εξελίξεις επιβολής δυσβάσταχτων αντεργατικών και αντικοινωνικών κυβερνητικών μέτρων, πρέπει να αναλάβουν πλέον και είναι καιρός, οι πρωτοβάθμιες και δευτεροβάθμιες συνδικαλιστικές οργανώσεις, ενώνοντας τις δυνάμεις τους στην κατεύθυνση συσπείρωσης και συγκρότησης ενιαίου ισχυρού πανεργατικού μετώπου αντίδρασης, πάλης και στήριξης των ανθρώπων του μόχθου.

Μετά την έξοδο της χώρας από τα μνημόνια ξεκίνησε, κάπως δειλά, η επαναφορά στην ατζέντα του κόσμου της εργασίας της ανάγκης και της δυνατότητας για υπογραφή συλλογικών συμβάσεων εργασίας (ΣΣΕ), που θα κάλυπταν όλο και περισσότερους εργαζόμενους. Πώς βλέπετε το τοπίο των ΣΣΕ πριν -επί ΣΥΡΙΖΑ δηλαδή- και μετά τις παρεμβάσεις της κυβέρνησης Μητσοτάκη, είτε με το αναπτυξιακό νομοσχέδιο, είτε με τα έκτακτα μέτρα λόγω κορονοϊού;

Ορόσημο συνιστά, και δικαίως, ο Αύγουστος του 2018 ως το ιστορικό κομβικό σημείο της απεξάρτησης της χώρας από την επιτροπεία, τον καταναγκασμό και δεσμά των μνημονίων. Εξασφαλίζοντας η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, μετά το ιστορικό αυτό γεγονός, βαθμούς ευελιξίας και ελευθερίας, έθεσε όπως είχε υποσχεθεί σε ισχύ τις δυο βασικές αρχές του συλλογικού δικαίου, της επεκτασιμότητας και της ευνοϊκότερης ρύθμισης, σημαντικά και απαραίτητα εργαλεία κατάρτισης και σύναψης συλλογικών συμβάσεων εργασίας. Μετά τη μακρά βασανιστική περίοδο των μνημονίων, το δίκαιο της υπογραφή και η επέκτασης κλαδικών συμβάσεων εργασίας γίνεται πράξη. Εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενων απελευθερώνονται, ελπίζουν και οραματίζονται ένα καλύτερο μέλλον. Η αύξηση του κατώτατου μισθού, η κατάργηση του επαίσχυντου υποκατώτατου, ο βάσιμος λόγος απόλυσης, η θέσπιση προστατευτικών διατάξεων για τους εργολαβικούς εργαζόμενους, τους διανομείς τους εργαζόμενους στην αστική και υπεραστική συγκοινωνία και για μια σειρά από κλάδους, αποτέλεσαν σημαντικές νομοθετικές παρεμβάσεις και ενδείξεις των προθέσεων της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, στήριξης της εργασίας και των εργαζόμενων. Δεν χρειάστηκε παρά ελάχιστος χρόνος για την κατεδάφιση και την ισοπέδωση ολόκληρου του φιλεργατικού οικοδομήματος και την κατάργηση του προστατευτικού για τους εργαζόμενους πλέγματος. Ο νεοφιλελεύθερος οδοστρωτήρας των αντεργατικών παρεμβάσεων της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας, μέσω του δήθεν αναπτυξιακού νομοσχεδίου και όσων ακολούθησαν την περίοδο της πανδημίας, δεν άφησε τίποτα όρθιο, διαμορφώνοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο έντονο εκρηκτικό μείγμα στην αγορά εργασίας, ανεργία και γενικευμένη επισφάλεια.

Για την ανατροπή του κατεστημένου

Έχετε εκλεγεί στο Δ.Σ. της ΓΣΕΕ σε ένα συνέδριο που χαρακτηρίστηκε «παρωδία», καθώς έγινε με διαδικασίες «fast track» και υπό την προστασία των ΜΑΤ. Πόσο εφικτό είναι (και πώς μπορεί) να αλλάξει το πρόσωπο της ΓΣΕΕ που είναι, κατά κοινή ομολογία, απωθητικό για τους εργαζόμενους;

Λίαν επιεικής ο χαρακτηρισμός «παρωδία» του 37ου συνεδρίου της ΓΣΕΕ, της ντροπιαστικής αυτής διαδικασίας υπό την εποπτεία των ΜΑΤ. Με μελανά χρώματα θα καταγραφεί στην ιστορία του συνδικαλιστικού κινήματος η προσπάθεια διάσωσης της απαξιωμένης συνδικαλιστικής ελίτ και η προσπάθεια εγκλωβισμού των δυνάμεων της εργασίας με τη σφραγίδα της αστυνομίας. Υγιείς δυνάμεις, συνδικάτα, εργαζόμενοι, συνδικαλιστικά στελέχη, έντιμοι αγωνιστές, εργάζονται στην κατεύθυνση ανατροπής του σάπιου συστήματος του εργοδοτικού, κυβερνητικού, συνδικαλιστικού κατεστημένου και στήριξης, πάση θυσία, των ανθρώπων του μόχθου και της εργασίας. Ο αγώνας θα φέρει τη δικαίωση!

ΕΠΟΧΗ