Πρωτοβουλία για το δίκτυο Σιδηροδρομικών

Λάβαμε απο τον συνάδελφο Τερζόγλου Παναγιώτη  και δημοσιεύουμε την εισήγηση για την συνδιάσκεψη που θα πραγματοποιηθεί στην Καρόλου το επόμενο Σαββάτο 22/09 με θέμα Πρωτοβουλία για το δίκτυο Σιδηροδρομικών.
                                                                                                                ΑΘΗΝΑ 12/9/2012
Τα τελευταία 3 χρόνια, οι εργαζόμενοι της χώρας ζουν τις πιο δύσκολες μέρες από τη μεταπολίτευση, εξαιτίας της σκληρής νεοφιλελεύθερης πολιτικής των κυβερνήσεων του μνημονίου.
Το εισόδημα τους συνεχώς μειώνεται, οι φόροι και τα χαράτσια συνεχώς αυξάνουν, ενώ υπάρχει μια πρωτοφανής

μείωση κοινωνικών δαπανών υγείας, παιδείας κ.α. Ακόμη και τα φάρμακα έγιναν είδος «πολυτελείας»!!! Η ανεργία καλπάζει, έχοντας φτάσει ήδη σε δυσθεώρητα ύψη.

Το πρόβλημα όμως δεν είναι σημερινό. Δεν φιλοδοξούμε να κάνουμε, ως άλλοι οικονομολόγοι, ανάλυση των αιτίων που οδήγησαν την ελληνική οικονομία ως εδώ. Πρέπει να αναφέρουμε όμως ότι αυτό είναι συγκερασμός των πολιτικών που ακολούθησε η Ε.Ε. κυρίως από το Μάαστριχτ και μετά, της πλήρους απελευθέρωσης των αγορών, των σκληρών νεοφιλελεύθερων πολιτικών που έχουν στόχο την ένταση των ταξικών διαφορών με τη συγκέντρωση του παγκόσμιου πλούτου στα χέρια μιας όλο και μικρότερης ολιγαρχίας και της τοκογλυφίας του διεθνούς τραπεζικού κεφαλαίου.

Κυρίως τα τελευταία 20 χρόνια, η ελληνική οικονομία και παραγωγή οδηγήθηκαν στην κατάρρευση. Γεωργία, κτηνοτροφία, μεγάλες επιχειρήσεις, ναυπηγεία, ναυτιλία, μεταφορές, κερδοφόρες επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας, δημόσια περιουσία κ.α. ή υποβαθμίστηκαν ή έκλεισαν ή υπολειτουργούν όχι στην υπηρεσία της κοινωνίας και των πολιτών αλλά υπηρετώντας την εγχώρια και ξένη ολιγαρχία.

Η διαφθορά και η αλλοτρίωση συνειδήσεων έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην άμβλυνση των αντιδράσεων. ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. με το τεράστιο κομματικό και αδιαφανές κράτος που δημιούργησαν και συντηρούν για δεκαετίες, λειτούργησαν ως υπηρέτες ξένων και ντόπιων αφεντάδων και όχι ως εκπρόσωποι του ελληνικού λαού.

Ο ελληνικός λαός με σημαντικούς αγώνες τα τελευταία χρόνια, καταδίκασε τις πολιτικές αυτές. Οδήγησε την κυβέρνηση Παπανδρέου στην κατάρρευση και μέσα από 2 εκλογικές αναμετρήσεις στις 6/5 και 17/6/2012 ψήφισε αλλαγή της νεοφιλελεύθερης πολιτικής. Καταδίκασε την πολιτική των μνημονίων που οδήγησε την χώρα σε διαρκή ύφεση και τους εργαζόμενους στην εξαθλίωση και απαίτησε εφαρμογή πολιτικών που δεν θα φορτώνουν τα βάρη της κρίσης στους χαμηλόμισθους και χαμηλοσυνταξιούχους και δεν θα καταστρέφουν κοινωνικές δομές όπως η υγεία, η παιδεία κ.α.

Δυστυχώς για μία ακόμη φορά η εντολή του ελληνικού λαού πετάχτηκε στον κάλαθο των αχρήστων. Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ, ενώ προεκλογικά άφησαν ελπίδες για αλλαγή πολιτικής μέσω επαναδιαπραγμάτευσης των μέτρων που έχουν συμφωνηθεί με την τρόικα, προχωρούν με γοργά βήματα στο σχεδιασμό και την υλοποίηση ενός ακόμη πιο σκληρού πακέτου που θα αυξήσει την ανεργία και τη φτώχεια, θα ξεπουλήσει κάθε δημόσιο αγαθό και θα οδηγήσει τους εργαζόμενους σε συνθήκες γαλέρας, με μισθούς πείνας, χωρίς δικαιώματα και ασφαλιστικές παροχές. Το δόγμα της τρικομματικής κυβέρνησης είναι: φθηνό εργατικό δυναμικό, εκποίηση δημόσιου πλούτου, κατάργηση κοινωνικών δομών.

Οι εργαζόμενοι πρέπει να απαντήσουν. Και είναι βέβαιο ότι θα το κάνουν.

Οι σιδηροδρομικοί και οι σιδηρόδρομος όλο αυτό το διάστημα είχαν την «τιμητική» τους. Σε ότι αφορά τους εργαζόμενους, υπέστησαν τη μεγαλύτερη (από τις άλλες ΔΕΚΟ) μείωση των αποδοχών τους αλλά και την μεγαλύτερη υποβάθμιση των συνθηκών εργασίας. Σε ότι αφορά την επιχείρηση (ΟΣΕ, ΤΡΑΙΝΟΣΕ κ.α.), υπέστη τη μεγαλύτερη απαξίωση των τελευταίων χρόνων. Με το 1/3 του δικτύου κλειστό, με δεκάδες σταθμούς κλειστούς, με μειωμένα δρομολόγια και μόλις 3.200 εργαζόμενους μετατράπηκε σε θλιβερή θυγατρική της δυναμικής άλλοτε επιχείρησης.

Συναδέλφισσες-συνάδελφοι,

το τοπίο δεν αλλάζει (σε κυβερνητικό επίπεδο) ούτε και μετά τις διπλές εκλογές. Τόσο οι προεκλογικές εξαγγελίες της κυβέρνησης για ιδιωτικοποίηση του «λειτουργικού» μέρους του σιδηροδρόμου όσο και οι δηλώσεις στελεχών της μετά τις εκλογές φανερώνουν με σαφήνεια την πρόθεση των κομμάτων (Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ) που την απαρτίζουν, να προχωρήσουν στην ιδιωτικοποίηση, ξεπούλημα η περαιτέρω υποβάθμιση του. Σε αυτή τη δύσκολη στιγμή οι σιδηροδρομικοί πρέπει να οργανώσουν την άμυνα αλλά και την αντεπίθεση τους για ΕΝΙΑΙΟ, ΔΗΜΟΣΙΟ, ΣΙΔΗΡΟΔΡΟΜΟ στην υπηρεσία του κοινωνικού συνόλου.

Η θέση για ΕΝΙΑΙΟ, ΔΗΜΟΣΙΟ ΣΙΔΗΡΟΔΡΟΜΟ δεν είναι φετίχ. Δεν την υιοθετούμε και την προβάλλουμε από εμμονή, αλλά επειδή πιστεύουμε ότι ο σιδηρόδρομος ως εξυγιασμένη και ανεπτυγμένη δημόσια επιχείρηση μπορεί να συμβάλλει στην ενίσχυση της ελληνικής οικονομίας, στην ενίσχυση της περιφέρειας. Η αύξηση των εμπορευματικών μεταφορών μπορεί να φέρει σημαντικά έσοδα στην ελληνική οικονομία.

Ο επιτυχία του στόχου αυτού προϋποθέτει δυνατό συνδικαλιστικό κίνημα. Δυνατό σ.κ. σήμερα σημαίνει πολιτική και οργανωτική αναδιοργάνωση του συνδικαλιστικού κινήματος των σιδηροδρομικών. Είναι διαπίστωση όλων των σιδηροδρομικών ότι η σημερινή διάρθρωση του σ.κ. έκλεισε τον κύκλο της.

ΓΙΑ ΕΝΑ ΣΥΝΔΙΚΑΤΟ ΣΙΔΗΡΟΔΡΟΜΙΚΩΝ

ΜΙΑ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΜΕΤΑΦΟΡΩΝ

Ο στόχος για ένα συνδικάτο σιδηροδρομικών και μία Ομοσπονδία Μεταφορών, δεν είναι καινούργιος. Είχε τεθεί τουλάχιστον 15 χρόνια πριν και μάλιστα με ομόφωνες αποφάσεις συνεδρίων. Ετέθη στο πλαίσιο αποφάσεων Συνεδρίων της ΓΣΕΕ για την αναδιοργάνωση – ανασυγκρότηση του συνδικαλιστικού κινήματος της χώρας ώστε να αντιμετωπιστούν τα φαινόμενα κατακερματισμού και πολυδιάσπασης.

Για πολλούς λόγους (που δεν είναι της στιγμής να αναλυθούν) η ανασυγκρότηση δεν προχώρησε. Τα αποτελέσματα αυτής της κατάστασης τα βιώσαμε οι σιδηροδρομικοί, ιδιαίτερα τον τελευταίο χρόνο. Πέρυσι με τους νόμους για την «εξυγίανση» των μέσων μαζικής μεταφοράς και φέτος με το νόμο για την εργασιακή εφεδρεία. Και στις δύο περιπτώσεις, από όλους τους σιδηροδρομικούς ετίθετο το θέμα του συντονισμού αποφάσεων και δράσεων, αλλά ποτέ δεν έγινε δυνατός αυτός ο συντονισμός ώστε να ελπίζουμε σε κάτι καλύτερο.

Σήμερα το σ.κ. στο σιδηρόδρομο αλλά και γενικότερα είναι βαριά ηττημένο. Οι λόγοι της ήττας του μπορεί να αναζητηθούν στον πολυκερματισμό του, στον κυβερνητικό – εργοδοτικό συνδικαλισμό στον οποίο εντάχθηκαν οι ηγεσίες των παρατάξεων (ΠΑΣΚ-ΔΑΚΕ) που διαχειρίζονται ακόμη και σήμερα τις τύχες του, στην υποταγή των ηγεσιών αυτών στην υλοποίηση των νεοφιλελεύθερων πολιτικών που εφάρμοζαν οι πολιτικοί φορείς τους οποίους στήριζαν. Ποσοστό ευθύνης για την ήττα έχουν και οι δυνάμεις που πρόσκεινται στην Αριστερά, κυρίως γιατί δεν μπόρεσαν (ή δεν θέλησαν) να προσανατολίσουν τους εργαζόμενους σε ενωτικούς, μαζικούς και ταξικούς αγώνες.

Και μετά από μια βαριά ήττα μπαίνουν επιτακτικά ζητήματα όπως η ανασυγκρότηση, η ανανέωση ηγεσιών, ο αναπροσανατολισμός στόχων, η αλλαγή συσχετισμών, η αλλαγή στον τρόπο λειτουργίας των σωματείων και στον τρόπο λήψης των αποφάσεων.

Πρέπει να γίνει συνείδηση σε όλους ότι, με τα μέτρα που έχουν παρθεί μέχρι τώρα, δεν τελειώσαμε. Αυτό είναι αυταπάτη. Έχουμε μπροστά μας το λιγότερο μια εικοσαετία σκληρής μονόπλευρης λιτότητας. Έχουμε μπροστά μας και νέα σκληρότερα μέτρα μέχρι το πλήρες ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας (ΟΣΕ, ΤΡΑΙΝΟΣΕ κ.α.) και νέες απολύσεις.

Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΔΙΑΡΘΡΩΣΗ

Σήμερα οι περίπου 3200 σιδηροδρομικοί (ΟΣΕ – ΤΡΑΙΝΟΣΕ) είναι οργανωμένοι σε 18 σωματεία, εκ των οποίων τα 4 περιφερειακά και τα 14 κλαδικά. Από αυτά:

12 σωματεία έχουν από 15 μέχρι 180 μέλη.

3 σωματεία έχουν από 220 μέχρι 420 μέλη και

2 σωματεία (ΣΣΒΕ, Σ.Σ. ΛΑΡΙΣΑΪΚΟΣ) έχουν από 800 μέχρι 900 μέλη.

Παρατηρούμε ότι, η μεγάλη πλειοψηφία των σωματείων έχουν κάτω από 180 μέλη με προοπτική περαιτέρω μείωσης τους. Οπότε γεννούνται τα ερωτήματα: Πως σωματεία με τόσα λίγα μέλη που είναι διάσπαρτα σε όλο το μήκος του δικτύου θα λειτουργήσουν; Πως θα κάνουν συνελεύσεις μελών; Πως θα έχουν την απαραίτητη δια ζώσης επαφή με τα μέλη τους; Πως θα εξασφαλίσουν την οικονομική αυτοδυναμία τους για την κάλυψη της δράσης τους;

Η δραματική συρρίκνωση του προσωπικού σε συνδυασμό με την κατάργηση των ΣΣΕ, επιδομάτων, παροχών κ.α. έχουν κυριολεκτικά εξαφανίσει τις προϋποθέσεις ύπαρξης και λειτουργίας των σωματείων με τη σημερινή μορφή και δομή τους.

ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΣΥΝΔΙΚΑΤΟΥ

Προτείνουμε (όπως έχει αποφασιστεί και σε παλιότερα Συνέδρια της ΠΟΣ) τη μετατροπή της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Σιδηροδρομικών σε ΣΥΝΔΙΚΑΤΟ ΣΙΔΗΡΟΔΡΟΜΙΚΩΝ σε 2 φάσεις:

A.- Μεταβατική φάση:

Σύγκλιση το πρώτο δεκαήμερο του Οκτώβρη Οργανωτικού Συνεδρίου της ΠΟΣ για τη νέα διάρθρωση του σ.κ.:

α. Δημιουργία 3 σωματείων (1 στη Βόρεια Ελλάδα με έδρα τη Θεσσαλονίκη, 1 στην κεντρική Ελλάδα με έδρα την Αθήνα και 1 στην Πελοπόννησο με έδρα την Πάτρα).

αα. Όσο διαρκεί ο τεμαχισμός του ΟΣΕ, μπορεί να υπάρχει 1 σωματείο μηχανοδηγών και 1 σωματείο προσωπικού ΕΡΓΟΣΕ.

β. Τα νέα σωματεία πραγματοποιούν μέχρι το τέλος του 2012 εκλογές για την ανάδειξη των νέων οργάνων τους. Τα νέα σωματεία λειτουργούν μέσω γενικών συνελεύσεων, οι αποφάσεις των οποίων είναι δεσμευτικές για τα όργανα Διοίκησης τους.

γ.- Το Γενάρη του 2012 πραγματοποιείται Ιδρυτικό Συνέδριο της νέας ΠΟΣ και εκλογή των νέων οργάνων της.

B.- Τελική φάση:

α.- Ενοποίηση των σιδηροδρομικών με τους εργαζόμενους των άλλων μέσων σταθερής τροχιάς.

β.- Μετατροπή της Ομοσπονδίας σε Συνδικάτο σιδηροδρομικών με τα υπάρχοντα σωματεία ως παραρτήματα του.

Το ενιαίο συνδικάτο των σιδηροδρομικών θα αποτελείται από το κεντρικό Διοικητικό Συμβούλιο και 3-4 παραρτήματα στα μεγαλύτερα σιδηροδρομικά κέντρα. Τα παραρτήματα θα έχουν αυτοτέλεια δράσης και αποφασιστικές αρμοδιότητες για θέματα της περιοχής τους.

Κυρίαρχο όργανο του συνδικάτου είναι η Γενική Συνέλευση των μελών του, τις αποφάσεις της οποίας υλοποιεί το Διοικητικό Συμβούλιο του συνδικάτου.

Αμέσως μετά το Οργανωτικό Συνέδριο, γίνεται αναδιάρθρωση του Προεδρείου της ΠΟΣ με τη συμμετοχή όλων των παρατάξεων και με αποφάσεις που θα λαμβάνονται με διευρυμένη πλειοψηφία.

Η οργανωτική ανασυγκρότηση δεν μπορεί να περιμένει. Εάν το σ.κ. εξακολουθήσει να παραμένει κατακερματισμένο – πολυδιασπασμένο μόνο και μόνο για τη διατήρηση λίγων συνδικαλιστικών θέσεων παραπάνω, τότε τα πράγματα θα γίνουν ακόμη χειρότερα.

Οι σιδηροδρομικοί δεν μπορούν να περιμένουν άλλο. Καλούμε τις συνδικαλιστικές παρατάξεις αλλά και τον κάθε σιδηροδρομικό ξεχωριστά να προχωρήσουμε γρήγορα αλλά όχι βιαστικά στην ίδρυση συνδικάτου που θα ενισχύσει την παρέμβαση και τη δράση μας.

ΔΙΚΤΥΟ ΣΙΔΗΡΟΔΡΟΜΙΚΩΝ

Κάθε απόφαση και κάθε μέτρο όσο σωστό και να είναι, ακυρώνεται ή καταντάει αναποτελεσματικό εάν δεν συσπειρώνει στην διεκδίκηση του όσο γίνεται περισσότερους εργαζόμενους.

Χωρίς να βάζουμε ως προϋπόθεση την κατάργηση των συνδικαλιστικών παρατάξεων, προτείνουμε την ίδρυση ΔΙΚΤΥΟΥ ΣΙΔΗΡΟΔΡΟΜΙΚΩΝ ως μέσο ΕΝΟΤΗΤΑΣ και ΚΟΙΝΗΣ ΠΑΛΗΣ των σιδηροδρομικών.

Το ΔΙκτυο Σιδηροδρομικών (ΔΙ.ΣΙ.) δεν είναι συνδικαλιστική παράταξη και δεν διατηρεί προνομιακές – οργανωτικές σχέσεις με κανένα πολιτικό κόμμα. Είναι μια πλατιά, ταξική και αγωνιστική οργάνωση που έχει στόχο να συσπειρώσει τους εργαζόμενους, απέναντι στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές που ασκούνται τόσο από την Ε.Ε. όσο και από τη σημερινή τριφασική κυβέρνηση. Επιζητά συντονισμό με τις άλλες εργατικές οργανώσεις και έχει ως συμμάχους όλους εκείνους (πολιτικά κόμματα, φορείς κ.α.) που προβάλλουν και αγωνίζονται για τα ζητήματα των εργαζομένων. Έχει τον Κανονισμό Λειτουργίας του, τις Αρχές του, τις Θέσεις του για τα πολιτικά και εργατικά ζητήματα που απασχολούν τους εργαζόμενους όπως καθορίζονται με αποφάσεις της Γενικής του Συνέλευσης.

Η Γενική Συνέλευση του ΔΙ.ΣΙ. συνέρχεται τακτικά κάθε 2 μήνες με πρόσκληση της Συντονιστικής Επιτροπής του και έκτακτα όταν το αποφασίσει η Σ.Ε. ή το ζητήσουν εγγράφως το 1/3 των μελών του.

Η Σ.Ε. έχει 11 μελής. Τα μέλη της εκλέγονται από τη Γ.Σ. και είναι ανακλητά.

Η Σ.Ε. ορίζει το Συντονιστή της ο οποίος έχει την ευθύνη για τη λειτουργία της. Ο Συντονιστής είναι επίσης ανακλητός και έχει μαζί με τη Συντονιστική Επιτροπή την ευθύνη της εκπροσώπησης του Δικτύου.

Ως μέλος του Δικτύου Σιδηροδρομικών εγγράφεται όποιος σιδηροδρομικός αποδέχεται τις αρχές, τις θέσεις του και τις αποφάσεις των οργάνων του.