Παρεμβάσεις της ΓΣΕΕ στο συνέδριο της Διεθνούς Συνδικαλιστικής Συνομοσπονδίας

Απο το γραφείο τύπου της ΓΣΕΕ λάβαμε και δημοσιεύουμε την παρέμβαση στο συνέδριο της Διεθνούς Συνδικαλιστικής Συνομοσπονδίας .

Τα μέτρα λιτότητας, οι εργοδοτικές αυθαιρεσίες, η νεοφιλελεύθερη επίθεση σε ασφαλιστικά και εργασιακά θέματα, τέθηκαν επί τάπητος στο 3ο Συνέδριο της Διεθνούς Συνδικαλιστικής Συνομοσπονδίας (ITUC) το οποίο διεξάγεται στο

Βερολίνο. 

Οι επικεφαλής των συνδικαλιστικών οργανώσεων 161 χωρών οι οποίοι  συζήτησαν τρόπους για την ενίσχυση της δύναμης των εργαζομένων, επικεντρώθηκαν στην καταστροφική δυναμική του χρηματοοικονομικού καπιταλισμού εις βάρος της κοινωνίας και της πραγματικής οικονομίας, ενώ χαρακτήρισαν αποτυχημένα τα μέτρα λιτότητας που εφαρμόζονται στην Ευρώπη και κατ’ επέκταση στη χώρα μας. Τόνισαν μάλιστα ότι είναι απαράδεκτο να μιλάμε για επιτυχημένη οικονομική πολιτική όταν υπάρχουν μισθοί 400 ευρώ. Επιτυχημένες οικονομικές πολιτικές πρόσθεσαν είναι αυτές που και οι μισθοί είναι υψηλοί και ο κοινωνικός διάλογος είναι ισχυρός. 

Το ελληνικό success story από την οπτική γωνία των συνδικάτων, αποτελεί το αντικείμενο διαλόγου σε εκδήλωση που διοργανώνεται σήμερα και αύριο στο Ίδρυμα Φρίντριχ Έμπερτ, ενώ χθες τα γερμανικά συνδικάτα διοργάνωσαν κοινωνική συνάντηση κορυφής με θέμα την απόκρουση των ορέξεων των χρηματοπιστωτικών αγορών και του οικονομικού φιλελευθερισμού. 

Στην κοινωνική συνάντηση κορυφής, ο Πρόεδρος της ΓΣΕΕ Γιάννης Παναγόπουλος, ο οποίος ήταν βασικός ομιλητής και έτυχε θερμής υποδοχής από τα γερμανικά συνδικάτα, στην ομιλία του απευθυνόμενους στους παρευρισκόμενους Γερμανούς υποψήφιους ευρωβουλευτές τόνισε χαρακτηριστικά: 

«Βοηθήστε μας να φύγει η Τρόικα από τη χώρα μας. Βοηθήστε να φύγει το ΔΝΤ από την Ευρώπη». 

Στη σημερινή του ομιλία στο συνέδριο της Διεθνούς Συνδικαλιστικής Συνομοσπονδίας ο κύριος Παναγόπουλος αναφέρθηκε στην κατάρριψη του μύθου του χαμηλού κόστους εργασίας για την αύξηση της ανταγωνιστικότητας, η οποία όπως επεσήμανε στη χώρα μας βαλτώνει παρά τη μείωση μισθών ,τονίζοντας παράλληλα την αναγκαιότητα οικοδόμησης της οικονομίας στην βάση ενός νέου οικονομικού υποδείγματος στην υπηρεσία της κοινωνίας και όχι των αγορών

Οι επαφές του Προέδρου της ΓΣΕΕ στο Βερολίνο θα ολοκληρωθούν αύριο με τις συναντήσεις που θα έχει στο περιθώριο του Συνεδρίου της ITUC με βουλευτές της Αριστεράς του Γερμανικού Κοινοβουλίου καθώς και τον Γερμανό Υφυπουργό Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων.

Σας επισυνάπτουμε τη σημερινή  ομιλία του Προέδρου της ΓΣΕΕ στο Συνέδριο της ITUC, φωτογραφικό υλικό από το Συνέδριο  καθώς επίσης και το πρόγραμμα των συναντήσεων

ΟΜΙΛΙΑ Γ. ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΥ

«Ας ενισχύσουμε τη δύναμη των εργαζόμενων»

To κεντρικό σύνθημα του 3ο Συνεδρίου είναι εξαιρετικά επίκαιρο.

Πιο πολύ πάρα ποτέ ΣΗΜΕΡΑ χρειαζόμαστε δυνατά συνδικάτα ικανά να απαντήσουν στη νεοφιλελεύθερη νεοσυντηρητική επίθεση που δέχεται η εργασία και το κοινωνικό κράτος από το κεφάλαιο.

Πιο πολύ παρά ποτέ ΣΗΜΕΡΑ επιβάλλεται ο κοινός αγώνας και η διεθνής αλληλεγγύη. Καμιά συλλογικότητα, ή κράτος,  κανένας άνθρωπος μόνος του δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τον πλέον αδηφάγο παγκοσμιοποιημένο καπιταλισμό τύπου  καζίνο.

Την καταστροφική δυναμική του χρηματοοικονομικού καπιταλισμού που επικρατεί διεθνώς εις βάρος της κοινωνίας και της πραγματικής οικονομίας καταδεικνύει η περίπτωση της Ελλάδας.

Σε μια 4ετία, ιστορικά χρεωκοπημένες και ιδεολογικά φορτισμένες,  συνταγές  του ΔΝΤ — τώρα ενισχυμένες με την ΕΚΤ και την Κομισιόν— οδήγησαν την Ελλάδα σε:

·         μείωση του Α.Ε.Π κατά 25% γεγονός που δεν έχει συμβεί ποτέ ούτε σε πολεμικές περιόδους

·         ποσοστά ανεργίας στο 28% του ενεργού πληθυσμού.

·         καταστροφή εκατοντάδων χιλιάδων μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων

·         ακραία φτώχεια που αφορά το 23% του πληθυσμού ή 900 χιλ. νοικοκυριά με 2,5 εκατομ .μέλη

·         μείωση μισθών από 35-50%  στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα

 Η  ανταγωνιστικότητα της Ελλάδας βαλτώνει παρά τη μεγάλη μείωση του   κόστους εργασίας­­ και την αύξηση της παραγωγικότητας.

Καταρρίπτεται συνεπώς  ο μύθος ότι το κόστος εργασίας βλάπτει την ανταγωνιστικότητα.

Η λιτότητα αποδόμησε  τα συστήματα παιδείας, υγείας, πρόνοιας και κοινωνικής ασφάλισης. Εκθεμελιώθηκαν εργασιακοί θεσμοί και απονεκρώθηκε ο κοινωνικός διάλογος.

Όπως επισημαίνει η Διεθνής Οργάνωση Εργασίας (ILO) παρεμποδίζονται οι ελεύθερες συλλογικές διαπραγματεύσεις.

Όπως τονίζει ο ΟΗΕ μια σοβαρή ανθρωπιστική κρίση βρίσκεται σε εξέλιξη και παραβιάζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Αυτά  πέτυχε η Τρόικα στη χώρα μου !  

Δεν  συμβαίνουν όμως μόνο στην Ελλάδα. 

Σε παγκόσμιο επίπεδο, οι πολιτικές «διαρθρωτικής προσαρμογής» των δεκαετιών του 80’ και 90’ παρέλυσαν την ανάπτυξη στις πιο φτωχές χώρες. Σήμερα σε πολλές αναπτυγμένες χώρες η «λιτότητα» καταστρέφει την ανάπτυξη.  Κρίση ανεργίας και ανισοτήτων πλήττουν τις οικονομίες και τις κοινωνίες μας. 

Δύο γενιές εταιρικής απληστίας σπρώχνει στην περιθωριοποίηση μια γενιά νέων ανθρώπων. Διεύρυναν τις ανισότητες, ανέκοψαν την πορεία της παγκόσμιας ανάπτυξης και βύθισαν σε κοινωνική απόγνωση τον λεγόμενο άτυπο τομέα της οικονομίας –όπου δεν ισχύουν κανόνες και υπερ-εκπροσωπούνται οι γυναίκες, οι νέοι και οι μετανάστες.

Η κρίση  αποτέλεσε εργαλείο ανατροπής του συσχετισμού δυνάμεων υπέρ του κεφαλαίου, των μεγα-επιχειρήσεων και σε βάρος των εργαζομένων. Σβήστηκαν δεκαετίες προόδου και κατακτήσεις των συνδικάτων και των προοδευτικών αγώνων. Αυτές οι πολιτικές αποσταθεροποιούν το πολιτικό σύστημα: στην Ελλάδα εκκολάπτεται το αυγό του φιδιού και νεοναζιστές από καρικατούρες αποκτούν υπολογίσιμη πολιτική υπόσταση.

Το μοντέλο του καπιταλισμού του 20ου αιώνα απέτυχε. Η «Συναίνεση της Ουάσινγκτον» πρέπει να θαφτεί για πάντα.

Αλλά παρά την απτή συντριπτική αποτυχία των νεοφιλελεύθερων πολιτικών, οι διεθνείς χρηματοοικονομικοί κύκλοι πιέζουν για την συνέχιση τους.

Και όμως… Το νεοφιλελεύθερο δόγμα δεν αποτελεί νομοτέλεια και δεν είναι αποδεκτό τον 21ο αιώνα.

Θα ανοικοδομήσουμε τις οικονομίες μας στη βάση ενός νέου οικονομικού υποδείγματος στην υπηρεσία της κοινωνίας και όχι των αγορών.

Με ένα παγκόσμιο κοινωνικό συμβόλαιο για μια νέα εποχή κοινωνικής δικαιοσύνης με πλήρη απασχόληση, αξιοπρεπή εργασία, κοινωνική προστασία, ισότητα των φύλων και κλιματική βιωσιμότητα.

Ο ρόλος των συνδικάτων  στην πορεία αυτή παραμένει κρίσιμος και αναντικατάστατος.