Θλίψη και μόνο θλίψη προκαλεί η σύγκριση του Σωματείου μας με το GDL(Γερμανοί μηχανοδηγοί)

Θυμόμαστε την απόφαση που έβγαλε το δικαστήριο του Πειραιά για την νομιμότητα των κινητοποιήσεων στα εμπορικά, τις μετέπειτα πλειοψηφίες αποφάσεις της ΠΕΠΕ και μελαγχολουμε....
Μόνο θλίψη μπορεί να προκαλέσει η σύγκριση του Σωματείου των Γερμανών Μηχανοδηγών με την σημερινή πλειοψηφία του Σωματείου μας, της ΠΕΠΕ.

Θλίψη που επιβεβαίωσε και η αλαζονική στάση της πλειοψηφίας στις πρόσφατες τοπικές συνελεύσεις όπου ΔΑΚΕ και ΠΑΣΚ

προσπάθησαν να πείσουν ότι στον σιδηρόδρομο όλα πάνε καλά και ότι οι Έλληνες μηχανοδηγοί θα πρέπει να είναι απόλυτα ικανοποιημένοι με την δράση του Σωματείου μας.

Καμία απάντηση ουσίας για το επίδομα ευθύνης, ούτε ίχνος αυτοκριτικής για τις αποφάσεις των Συνελεύσεων που καταστρατήγησε η πλειοψηφία του ΔΣ , βρισιές και ειρωνείες προς όσους διαφωνούν. 

Απο τις κραυγές και τις βρισιές επί δεκάλεπτο στην Δράμα του μέλους στο ΔΣ( ΔΑΚΕ )που στήριζε τα δωδεκάωρα στο ΜΑΙ χρησιμοποιώντας ονόματα τρίτων και εξευτελίστηκε δημόσια, στα χαμόγελα επιβράβευσης απο τον Πρόεδρο του Σωματείου(έδειξε για άλλη μια φορά το ήθος του) για αυτές τις συμπεριφορές σε συνέλευση, μέχρι τις αρλούμπες (έτσι ακριβώς ) και τις αστειότητες των απόψεων της μειοψηφίας που έτσι τις θεωρεί και τις χαρακτηρίζει (τις απόψεις) συνδικαλιστής της ΠΑΣΚ.

Έχουμε δράση και αποτελέσματα καύχαζαν.

Βέβαια όταν τους ρώταγαν ποια είναι η δράση, ΔΑΚΕ και ΠΑΣΚ απαντούσαν για τις συναντήσεις σε Υπουργικά γραφεία, τις διαβεβαιώσεις πίσω απο κλειστές πόρτες και τις....δικαστικές αγωγές.

Ξεχάσαν τις απεργοσπασίες στα εμπορικά το Πάσχα και στην Λάρισα το Σεπτέμβρη του 13, ξεχάσαν την αναστολή των κινητοποιήσεων τον Απρίλη του 13, γενικά έχουν ξεχάσει τι πραγματικά σημαίνει δράση.

Είδαμε στην Θεσσαλονίκη τον Πρόεδρο του Σωματείου μας, υπερόπτη και αλαζόνα προσπαθώντας να δικαιολογηθεί για την ΣΣΕ που ψήφισε  (και που η ΣΣΕ της ΣΤΑΣΥ είναι μπροστά της πολύ καλύτερη) να απευθύνεται στην μειοψηφία και να τους ειρωνεύεται λέγοντας με αυτούς να πάτε (και όχι με εμένα που με λέτε πουλημένο).

Και όταν η απάντηση ήρθε πληρωμένη ο Πρόεδρος πάγωσε.

ΝΑΙ με αυτούς θα πάμε του είπαν και όχι με τους Διευθυντές και την Διοίκηση όπως πάς εσύ.Θα αναζωπυρώσουμε την συμμαχία με τα Μέσα Σταθερής Τροχιάς που είχε χτιστεί με κόπο και γκρέμισες σε μια θητεία  είπαν στον απερχόμενο Πρόεδρο και μεγαλοσυνδικαλιστή της ΔΑΚΕ.

Στην Δράμα βέβαια το γύρισε το ποίημα ο Πρόεδρος.Η ΣΤΑΣΥ έχει μεγάλη δύναμη εμείς τι είμαστε μπροστά τους έλεγε.Και όταν η μειοψηφία τον ρώτησε ΤΟΤΕ γιατί το 2012 δεν συμμετείχε στις κινητοποιήσεις των ηλεκτροδηγών,έσπευσε να κοιτάξει τον ουρανό.Μέχρι χτές μας έλεγες Πρόεδρε ότι αυτοί είναι επιστρατευμένοι, έχουν εγκλωβιστεί. Και τελικά υπέγραψαν μια καλύτερη σύμβαση απο την δικιά μας....Ουδεμία απάντηση.

Μέσα στην αλαζονεία του όμως ο Πρόεδρος,θύμισε  και  την πολιτική του θέση.

Είμαι Νέα Δημοκρατία είπε και δεν έχω κανένα λόγο να κρύβομαι για αυτό (και καλά κάνει - αυτό είναι αναφαίρετο δικαίωμα του λέμε εμείς).Αντιθέτως έχω κάνει πολλές απεργίες τα τελευταία χρόνια.

Και μέσα σε όλα αυτά και   η ΠΑΣΚ να ζεί το δράμα της.

Βλέποντας το αδιέξοδο και το επερχόμενο χαστούκι στις εκλογές του Μάη λόγω της πλήρης ταύτισης των συνδικαλιστών της ΠΑΣΚ με την ΔΑΚΕ στην ιστορική και δεξιότατη στροφή τους, είπαν το ανεπανάληπτο.Εμείς κάνουμε δημόσια πρόταση να ξαναβρεθούμε με όσους φύγαν...Και μείναν όλοι άφωνοι. Οι πιο πονηροί βέβαια το έπιασαν το υπονοούμενο.Εδώ είμαστε και εμείς παιδιά,αν αλλάξει η εξουσία να τα βρούμε.(γιατί ορισμένοι ακόμα νομίζουν ότι ο συνδικαλισμός έχει να κάνει με την εξουσία).

Η απάντηση βέβαια ήρθε πληρωμένη και πόνεσε

Όσοι  μιλάνε για αυτούς που φύγαν το 2012 (και ήταν φευγάτοι απο τον Φλεβάρη του 2011 )και λένε διάφορα να θυμούνται ότι αυτοί επέλεξαν τον δύσκολο δρόμο.Ο εύκολος ήταν να παραμένεις στην ΠΑΣΚ, να λες ότι έχεις διαχωρίσει την θέση σου απο τον ΠΑΣΟΚ και να περιμένεις να ενταχθείς σαν ομάδα σε ένα σύνολο όταν αλλάξει η εξουσία.Μέχρι τότε όμως συνδιοικείς και υποστηρίζεις με κάθε μέσο την Κυβερνητική Πολιτική για να είσαι μέσα στο παιχνίδι.

Έτσι χτίζονται οι συνδικαλιστικές καριέρες όμως τους απαντήθηκε, δεν ανατρέπονται πολιτικές.Γνωστός ο τρόπος, αλλά πλέον ο καιρός δεν προσφέρεται και όλοι σας έχουν καταλάβει.Και εκεί κάπου πάγωσαν τα χαμόγελα.

Όλα αυτά μόνο θλίψη προκαλούν αφού βλέποντας το GDL να μπαίνει στην 2η μέρα της 5νθημερης απεργίας του αναστενάζεις σαν μηχανοδηγός για τις ευκαιρίες που χάθηκαν για τους αγώνες που δεν δόθηκαν, για τις ήττες που υποστήκαμε επειδή δεν τολμήσαμε να σκεφτούμε και κυρίως να δράσουμε με διαφορετικό τρόπο.

Ο αγώνας είναι ταξικός. Πάντα ήταν. Το να παρουσιάζεται διαφορετικά είναι δείγμα της έλλειψης συνείδησης και του ρόλου του συνδικάτου σε αυτήν την πραγματικότητα.

Το στέκι της έλξης