Θα τους πάρουμε τα πουκάμισα ,δεν θα μας πάρουν τα σώβρακα....

Ένα άρθρο από Έλληνα συνδικαλιστή στην CGT..Διαβάστε το για διαπιστώσετε τι συμβαίνει στην "προηγμενη" Ευρώπη.Τον φόβο της αστικής τάξης κ το πως αντιμετωπιστηκαν οι εργαζομενοι.Η Αιρ Φρανς ΚΛΜ είναι μια ιδιωτική εταιρία που προήλθε από την ιδιωτικοποίηση της Αιρ Φρανς το 2004 και την σύμπτυξη της με την Ολλανδική ΚΛΜ. Στην εταιρία αυτήν το γαλλικό δημόσιο έχει το

17,6% των μετοχών. Το 2013 η ιδιωτικοποιημένη αεροπορική εταιρία Air France KLM έλαβε έκπτωση φόρου για βελτίωση της ανταγωνιστικότητας και για ενίσχυση της εργασίας 40 εκατομμύρια ευρώ. Το 2014 η ίδια εταιρία λαμβάνει έκπτωση φόρου αλλά 57 εκατομμύρια ευρώ για το ίδιο λόγο.

Την ίδια περίοδο την 1η Ιουλίου του 2013 ο Κ. Αλεξάντρ Ντε Ζουνιάκ αναλαμβάνει Πρόεδρος της Αir France. Από τον Ιούλιο του 2013 ο κύριος αυτός που πληρώνεται κάθε χρόνο 645.000 ευρώ προχώρησε σε 10300 « μη ανανεώσεις θέσεων » .Σε πρόσφατη ομιλία του ο εν λόγω κύριος θέτοντας σε αμφισβήτηση την έκφραση «κοινωνικά κεκτημένα» ανέφερε ως παράδειγμα προς μίμηση τον ομόλογό του της Katar Airways που του είπε ότι εκεί τους απεργούς πιλότους θα τους έχωναν στην φυλακή. Πριν λίγες μέρες οι εργαζόμενοι της Αιρ Φρανς ΚΛΜ και τα συνδικάτα πληροφορήθηκαν από τα ΜΜΕ την πρόθεση του κ Ντε Ζουνιακ να προχωρήσει σε 2900 απολύσεις αν οι εργαζόμενοι δεν αποδεχτούν μείωση των μισθών τους .

Ο θυμός και η απόγνωση βέβαια έσπρωξε τους εργαζόμενους που έβλεπαν να χάνετε η γη κατά από τα πόδια τους να αντιδράσουν . Αυτός ο κύριος δεν είχε βέβαια την αξιοπρέπεια να απευθυνθεί ο ίδιος στο συμβούλιο της επιχείρησης, να ανακοινώσει ο ίδιος τις κοντά 3000 απολύσεις παρά έστειλε τους διευθυντές προσωπικού οι οποίοι έφυγαν βέβαια με σκισμένα πουκάμισα.

«Διότι δεν συνεμορφώθειν προς τις υποδείξεις» .

Με απίστευτη ταχύτητα ο γαλλικός τύπος γέμισε με άρθρα δήθεν ειδικών , δήθεν εξαγριωμένων πολιτών , με γελοιογραφίες που καταδίκαζαν την βία των εργαζομένων με συνεντεύξεις «οικόσιτων» συνδικαλιστών οι οποίοι καταδίκαζαν την βία «απ’ όπου κι αν προέρχεται» και δεν έχαναν ευκαιρία να προσπαθούν να προωθήσουν τις θέσεις τους εις βάρος των αγωνιζομένων συναδέλφων τους και να ζητάνε από την CGT να «καταδικάσει την βία, απ’ όπου κι αν προέρχεται».

Διόλου τυχαίο βέβαια ότι η Αιρ Φρανς ΚΛΜ την ίδια στιγμή που ανακοινώνει τις απολύσεις ,ξεκινά μια διαφημιστική καμπάνια στον τύπο ,κόστους αρκετών εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ για να αμβλύνει τις αρνητικές εντυπώσεις και να καλυτερεύσει την εικόνα της εταιρίας στην κοινή γνώμη.

Το κερασάκι στην τούρτα το έβαλε ο πρωθυπουργός Μανουέλ Βαλς ο οποίος έσπευσε να δηλώσει ότι η δικαιοσύνη θα κάνει ότι μπορεί προκειμένου να βρει και να τιμωρήσει τα « ταραχοποιά στοιχεία » ,τους « εγκληματίες » , τους εργαζόμενους δηλαδή που ο κ. Ντε Ζουνιακ πετάει στο δρόμο .Μάλιστα ο κ Βαλς σε μια κίνηση επιβεβαίωσης της υποτέλειας των πολιτικών στα επιχειρηματικά λόμπι ή της ταύτισης συμφερόντων έσπευσε να δώσει την επόμενη μέρα κοινή συνέντευξη τύπου με τον πρόεδρο της Αιρ Φρανς όπου προδικάζοντας και αντικαθιστώντας την δικαιοσύνη χαρακτήρισε ακόμη μια φόρα τους εργαζόμενους «εγκληματίες».

Αναμενόμενος ο υπερβάλλων ζήλος με τον οποίο ανέκαθεν η αστική τάξη αντιμετωπίζει όσους δεν σκύβουν το κεφάλι . Παρά το γνωστό τους σλόγκαν « καταδικάζω την βία όπου κι αν προέρχεται » η βία, γι’ αυτούς προέρχεται πάντα από την πλευρά των εργαζομένων που διεκδικούν το δικαίωμα σε μια αξιοπρεπή εργασία, το δικαίωμα στην διαβίωση ή μάλλον πιο πολύ στην επιβίωση.

Το πρωί λοιπόν τις 12ης Οκτωβρίου, στις 6 το πρωί, συνελήφθησαν σαν να επρόκειτο για «τρομοκράτες» στα σπίτια τους , μπροστά στα έκπληκτα μάτια των παιδιών τους .

Σαν να επρόκειτο για εγκληματίες ,πέρασαν τριάντα ώρες «στο τμήμα» προτού παραπεμφθούν για δική με κακουργηματικές κατηγορίες που επισείουν ως και 5 χρονιά ποινή φυλάκισης και 50.000 πρόστιμο.

Διότι δεν είπαν ,ευχαριστώ πολυχρονεμένε μου αφέντη ,όταν ο διευθυντής προσωπικού τους έθετε το εκβιαστικό δίλημμα, μείωση μισθών η απόλυση .

Δυο σκισμένα πουκάμισα ζυγίζουν το ίδιο με τρεις χιλιάδες οικογένειες στον δρόμο.

Ισοδύναμα «ταξικής μονομέρειας».

Γιατί όμως αυτός ο υπερβάλλων ζήλος και η πολιτική «ταξικής μονομέρειας» εκ μέρους της Γαλλικής «σοσιαλιστικής» κυβέρνησης;

Είναι ολόκληρη η πολιτική παραγωγικής ανασυγκρότησης της Γαλλικής κυβέρνησης που μας βοηθά να απαντήσουμε.

Μπορεί βέβαια εδώ να μην υπάρχουν μνημόνια, όπως στην Ελλάδα, η πολιτική όμως είναι η ίδια και υποδεικνύεται από τις Βρυξέλλες. Πολιτική ξεπουλήματος δημοσίας περιουσίας . Η Γαλλική κυβέρνηση αφού ιδιωτικοποίησε το αεροδρόμιο της Τουλούζης προετοιμάζει τώρα και την ιδιωτικοποίηση των αεροδρομίων του Παρισιού. Από την μια λοιπόν αυξάνει τους φόρους για την χρησιμοποίηση των αεροδρομίων, προσπαθώντας να παρουσιάσει μια πλασματική οικονομική κατάσταση των αεροδρομίων στους επικείμενους ιδιοκτήτες ,από την άλλη με «ισοδύναμα» φορολογικά δώρα εκατοντάδων εκατομμυρίων προσπαθεί να αντισταθμίσει την «ζημιά» για την Αιρ Φρανς. Ζημιά η οποία δεν οφείλεται βέβαια στους εργαζόμενους αλλά στην πολιτική των ισοδύναμων της κυβέρνησης , στα μπόνους των διευθυντικών στελεχών κλπ.

Το σίγουρο είναι ότι μετά τα σκισμένα πουκάμισα και μετά τις διώξεις οι εργαζόμενοι και η CGT δεν σκοπεύουν να κατεβάσουν τα παντελόνια.

Κι εδώ βρίσκεται ο δεύτερος λόγος της πολιτικής «ταξικής μονομέρειας» της κυβέρνησης Ολάντ.

Ο φόβος της αστικής τάξης, βλέποντας την οργή της κοινωνίας, την οργή των εργαζομένων που σιγά - σιγά μετατρέπεται από ένα βουβό υποβόσκων ρεύμα σε κίνημα αντεπίθεσης ,σε κίνημα αμφισβήτησης των νεοφιλελεύθερων επιλογών Γαλλικής κυβέρνησης και Ευρωπαϊκής Ένωσης . Θα αφήσει άραγε η γαλλική ριζοσπαστική αριστερά και το ΚΚΓ το πεδίο ελεύθερο στην ακροδεξιά της Λεπέν να καπηλευθεί την οργή του κόσμου απέναντι στους θιασώτες της λιτότητας και του ευρωμονόδρομου;

Ο κόσμος ζητάει απαντήσεις και όχι ευχολόγια για την Ευρώπη των λαών .Κι αν ορισμένες ηγεσίες εθελοτυφλούν και δεν θέλουν να βγάλουν τα σωστά συμπεράσματα από την ελληνική μνημονιακή τραγωδία οι εργαζόμενοι τις Αιρ Φρανς γίνονται σύμβολο αγώνα ελπίδας και αντίστασης για τους εργαζόμενους σε όλη την Ευρώπη .

Θα τους πάρουμε τα πουκάμισα ,δεν θα μας πάρουν τα σώβρακα!

* Ο Βαγγέλης Γούλας είναι συνδικαλιστής της CGT.