Απο τον φίλο και συνταξιούχο μηχανοδηγό Θανάση Ευθύμερο.
Σε μια βόλτα μου στη Νέα Πέραμο Αττικής πέρασα από ένα καταπράσινο χώρο που κάποτε τα καλοκαίρια
σαν παιδί και εγώ έκανα τις διακοπές μου.
Ο πανέμορφος χώρος των κατασκηνώσεων του ΟΣΕ κάποτε ήταν γεμάτος από παιδιά Σιδηροδρομικών, με τις παιδικές φωνούλες να ακούγονται μέχρι τη θάλασσα.
Τι να πρωτοθυμηθώ, το τρένο που πηγαίναμε κάθε καλοκαίρι στο χώρο της κατασκήνωσης, τα προσκλητήρια για το φαγητό, το παιχνίδι, το μπάνιο στη θάλασσα,τη πανσέληνο , με το φως της να λούζει τη θάλασσα και τη κατασκήνωση , το βραδινό σιωπητήριο (ποιος θα ξεχάσει τη μουσική από τα μεγάφωνα με τους ήχους του Nino Rosso - Il Silencio), τις φιλίες μεταξύ των παιδιών ( πολλοί έσμιξαν αργότερα σαν Συνάδελφοι) και τόσες άλλες ωραίες αναμνήσεις.
Σήμερα όμως ο χώρος σοκάρει με την εγκατάλειψη και την αδιαφορία που υπάρχει από τους αρμόδιους φορείς, χωρίς περίφραξη, πεσμένα κτίρια και χωρίς μέτρα προστασίας του πνεύμονα πρασίνου.
Σε έρευνα στο διαδίκτυο διαπίστωσα ότι εκεί που κάποτε ο χώρος έσφιζε από παιδιά, σήμερα παίζουν Pantball (χρωματοσφαίριση . ομαδικό άθλημα που παίζεται σε πεδία απο δύο ομάδες, οι οποίες προσπαθούν να επιτύχουν κάποιο σκοπό, συνήθως να κατακτήσουν την σημαία της αντίπαλης ομάδας) ή το καλοκαίρι κατασκηνώνει όποιος θέλει στο χώρο της κατασκήνωσης.
Οι φωτογραφίες ξυπνούν αναμνήσεις αλλά και σοκάρουν:
Απο τον Θανάση Ευθύμερο και το στέκι της καθημερινότητας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου