Αίγιο (και όχι μόνο) . ΣΥΓΚΡΙΝΟΥΜΕ. 2 χρόνια απαξίωσης για τον σιδηρόδρομο. 2 χαμένα χρόνια.

 Στην φωτογραφία ο κ. Σπίρτζης όταν ως Υπουργός Μεταφορών και Υποδομών  τον Απρίλιο του 2019 εγκαινίαζε την νέα υπερσύγχρονη γραμμή προς Αίγιο.

2 χρόνια μετά, η ηλεκτροκίνηση στην γραμμή  αυτή δεν 

έχει καν δημοπρατηθεί, η υπογειοποίηση για Πάτρα έχει μείνει στις καλένδες και στα σχέδια επί μακετών, το ETCS έχει πάει για το 2022 (και βλέπουμε), φωτοσήματα και τηλεδιοίκηση 2 χρόνια τώρα δεν έχει γίνει τίποτα, σταθμάρχες και κλειδούχοι δεν υπάρχουν πλέον ούτε για δείγμα.

Σε Πύργο, Στυλίδα, Δράμα-Αλεξανδρούπολη και Καλαμπάκα το τρένο δεν σφυρίζει, στον Έβρο σφυρίζει μόνο....Δευτέρα - Παρασκευή,  ενώ μονοδρομήσεις έχουμε πλέον μεταξύ Πλατέως - Φλώρινας ακόμα και στην Αθήνα μεταξύ Θριασίου -Οινόης. 

Μετά απο 50 χρόνια καταργείται ο σύρτης ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ στην Έδεσσα.

Το τρενάκι του Πηλίου είναι μια ακόμα ανάμνηση μέχρι στιγμής και η τοπική κοινωνία στην Μαγνησία διαμαρτύρεται (ελπίζουμε να λειτουργήσει - οι μηχανοδηγοί θα κάνουν αυτό που πρέπει και πάλι). Φυσικά  ΘΑ ...δημοπρατηθεί κάποτε η ηλεκτροκίνηση μεταξύ Βόλου -Λάρισας.  

Την χρονιά που μας πέρασε (2020) το τρένο έμεινε χωρίς ηλεκτροκίνηση στον ΠΑΘΕ (Αθήνα - Θεσσαλονίκη) πλέον των 4 μηνών ΓΙΑΤΙ δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμα ο υποσταθμός στην Ανθίλη και μετά τις πλημμύρες στην Φθιώτιδα, ενώ άλλους 3 μήνες λόγω της Μήδειας δεν είχαμε ηλεκτροκίνηση μεταξύ Αθήνας - Οινόης. 

Η υπογειοποίηση των Σεπολίων θυμίζει το...Καλλίδρομο (προ.... Σπίρτζη) και αποτελεί το ανέκδοτο των 2 τελευταίων χρόνων. Μέχρι και ότι σκάβανε απο ...κάτω μας είπαν Κυβερνητικοί συνδικαλιστές.

Οι γέφυρες στον Γαλλικό κάποτε ΘΑ γίνουν, 2 χρόνια μετά! Προς το παρόν 40αρα και ...βλέπουμε. 

Τέλος, το σιδηροδρομικό μουσείο στην Λεύκα λειτούργησε μετά απο 2 χρόνια για μια μέρα,  ως .... θερινός κινηματογράφος για μια ταινία που μπορούσαν να δούνε λίγοι..... Κατά τα λοιπά ΘΑ, ΘΑ, ΘΑ.

2 χρόνια   τώρα το τρένο είναι ο φτωχός συγγενής για τα μέσα μεταφοράς ενώ  η απουσία Κυβερνητικής πολιτικής και σχεδιασμού για τον σιδηρόδρομο, είναι παραπάνω απο εμφανής.

Το οδικό λόμπι κάνει πάρτι στην Ελλάδα και μάλιστα την χρονιά που η Ε.Ε.  έχει κηρύξει ως  Ευρωπαϊκό Έτος Σιδηροδρόμων. 

Εκατομμύρια των Ευρώ σε επιδοτήσεις σε ΚΤΕΛ όπως και σε αεροπορικές εταιρείες. 

Όλοι πλέον έχουν καταλάβει το αυτονόητο.

ΑΝ δεν είχαν μεσολαβήσει τα 4 χρόνια της προοδευτικής διακυβέρνησης (2015-2019) όπου ο σιδηρόδρομος ήταν στο επίκεντρο της Κεντρικής πολιτικής, σήμερα θα περνάγαμε ακόμα από τον Μπράλλο και την Αρπίνη. 

Ακόμα όμως  και για αυτήν την ιστορική γραμμή κανείς δεν έχει ενδιαφερθεί ουσιαστικά  καθώς τα 1520/21 μάλλον θα αποτελέσουν ανάμνηση για φέτος.

Η καραμέλα για τις επιδοτήσεις που ετησίως λαμβάνει η ΤΡΑΙΝΟΣΕ (ΑΝ τα παίρνει)  και δεν εκτελεί τα δρομολόγια, είναι η επικοινωνιακή φούσκα των ημερών για να καλύπτεται σε μεγάλο ποσοστό, η Κυβερνητική ανυπαρξία και η έλλειψη πολιτικής για τον σιδηρόδρομο. 

ΑΝ τα 50 εκ Ευρώ αποτελούν τόσο μεγάλο θέλγητρο για μια σιδηροδρομική εταιρεία, γιατί τότε δεν έχουν δημιουργηθεί άλλες εταιρείες στα επιβατικά δρομολόγια να διεκδικήσουν κομμάτια απο τις επιδοτήσεις, αναρωτιόμαστε. 

Ας φανταστούμε τώρα ότι και σε όλες αυτές τις γραμμές που επιδοτούνται η επιτρεπόμενη πληρότητα, μέχρι χτες, ήταν 65%. 

ΜΟΝΟ ΤΟ ΣΤΕΚΙ ΤΗΣ ΕΛΞΗΣ ΑΝΕΔΕΙΞΕ ΤΟ ΘΕΜΑ ΑΥΤΟ για την άνιση μεταχείριση των σιδηροδρομικών μεταφορών έναντι των οδικών και των αεροπορικών. 

Ο λόγος που δεν υπάρχει ενδιαφέρον για τα ΥΓΟΣ, είναι πολύ απλός..... 

Η κερδοφορία για μια ιδιωτική εταιρεία είναι σχεδόν ανύπαρκτη , όπως ακόμα και η βιωσιμότητα των γραμμών αυτών, όταν δεν προχωρούν τα έργα υποδομής. Ιδιώτες δύσκολα θα ενδιαφερθούν.

Το ζητούμενο πλέον είναι να απαντηθούν συγκεκριμένα ερωτήματα και να υπάρξει Κεντρικός πολιτικός σχεδιασμός για τις σιδηροδρομικές μεταφορές που πρέπει να συνδέουν ΟΛΗ την χώρα.

Και οι πολιτικές αυτές αποφάσεις θα πρέπει να έχουν ως γνώμονα ένα ερώτημα και να ζητούν μια μόνο απάντηση.

Θέλουμε ο σιδηρόδρομος να επιτελεί κοινωνική πολιτική ή πιστεύουμε στην τούρτα Χατζηδάκη που θέλει τον σιδηρόδρομο και τον ΟΣΕ τεμαχισμένο και απαξιωμένο ; 

Γιατί οι συγκρίσεις των τελευταίων 2 χρόνων, με όσα έγιναν την τετραετία 2015-2019 και μάλιστα σε δημοσιονομικά ασφυκτικά συνθήκες,  είναι αποκαλυπτικές για κάθε σιδηροδρομικό. 

Το στέκι της έλξης - Το blog των μηχανοδηγών 

Υ.Γ. Άμοιρο ευθυνών δεν είναι το συνδικαλιστικό κίνημα στον σιδηρόδρομο. Αυτοί που ψάχνανε την σκόνη στο Καλίδρομο δεν βλέπουν την μονοδρόμηση Οινόη- Θριάσσιο και πόσα ακόμα. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι οι συνδικαλιστικές καρέκλες. Σε ένα απαξιωμένο μέσο δεν έχουν καμία αξία.