Λάβαμε και δημοσιεύουμε επιστολή του συναδέλφου Μηχανοδηγού ΜΑΙ, Γρηγόρη Αλεξανδρή. Διαβάζουμε :
Κάνοντας μια μικρή ιστορική αναδρομή, γυρίζω πίσω στο μακρινό 1981, τότε που όλοι εμείς προτού μπούμε ακόμα στη σχολή μαθητείας κ’ Ο.Σ.Ε. ονειρευόμασταν
να γίνουμε θερμαστές και μετέπειτα μηχανοδηγοί. Τότε όμως μηχανοδηγός σήμαινε πολλά, δύναμη-πρεστίζ-σεβασμός κτλ. Ήταν ο καλύτερος κλάδος του ενιαίου Ο.Σ.Ε. σύμφωνα με τα λεγόμενα όλων των σιδηροδρομικών. Ο κλάδος μεσουρανούσε είτε από τους μηχανοδηγούς είτε από τους τότε συνδικαλιστές της ΠΕΠΕ.
Φτάνουμε στο κοντινό 2004 όπου άρχισε ο μεσαίωνας του κλάδου, ο οποίος πήρε και το κατήφορο, πρώτα από τους συνδικαλιστές και μετέπειτα από κάποιους μηχανοδηγούς. Καταργήθηκε το 8ωρο, το 5θήμερο και όποιο εργασιακό δικαίωμα. Είχαμε μόνο υποχρεώσεις. Αυτοί που κατήργησαν τα δικαιώματα μας είχαν επιλεγμένα δρομολόγια, «οδηγούς» και 10 συνδικαλιστικές άδειες το μήνα. Οι δε αντιρρησίες γι’αυτούς στο καιάδα. Αλήθεια τι ανθρωπάκια ήσαν. Βγήκαν λέξεις και εκφράσεις που θα μείνουν στην ιστορία όπως «τεμπέλης», «εργαλείο», «βάλε πλάτη». Ποιο το κέρδος αυτών άραγε;; όλα αυτά θα τους συντροφεύουν και πέρα από τη συνδικαλιστική και σιδηροδρομική τους ιδιότητα.
Πάμε τώρα και στο ΣΕΠΕ, τι είναι άραγε αυτό;;. Αυτό κρίνει τα δικαιώματα των εργαζομένων. Ναι, έχουμε και από αυτά τα οποία τελικά δεν είχαν καταργηθεί όπως ισχυρίζονταν οι παραπάνω.
Φαίνεται πλέον δια γυμνού οφθαλμού ότι ο κλάδος τείνει να πάει εκεί που του ανήκει ενάντια στο πείσμα μερικών που το μυαλό τους φτάνει μόνο ποιος θα πάει το 30-40-50-60-70 και όλα τα –ήντα-.
Υ.Γ. Συγχαρητήρια στη πρόταση της συνεξέλιξης όσον αφορά το γιατρό της ΤΡΑΙΝΟΣΕ σχετικά με τις αρρώστιες των μηχανοδηγών. Συγχαρητήρια επίσης και στο μηχανοδηγό Ζέρβο Κωνσταντίνο που δεν φοβήθηκε τίποτα και κανέναν και πήγε στο ΣΕΠΕ για τα κεκτημένα δικαιώματά του.
Σκεφτείτε τι θα είχαμε κερδίσει εάν δεν προσπαθούσαμε να πάρουμε τα χαμένα χάνοντας πολύτιμο χρόνο.
Σεβασμός στον πολύπαθο και δουλεμένο κλάδο ΕΛΞΗ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου