Δίκτυο Σιδηροδρομικών - Τελικά το έργο είχε δράκο

 Η επόμενη μέρα, μετά τον κορονοϊό, βρίσκει  τους σιδηροδρομικούς φτωχότερους.

Η σιδηροδρομική οικογένεια μέτρα πλέον τις δικές τις απώλειες.

79 + 21 συνάδελφοι δεν συνεχίζουν μαζί μας στα μηχανεργοστάσια.

  Τέτοιες απολύσεις εργαζομένων, έχουμε να ζήσουμε σχεδόν μία δεκαετία, από το 2010-2011 την εποχή της “γενοκτονίας” – μετάταξεων των Σιδηροδρομικών. Δυστυχώς, η ΤΡΑΙΝΟΣΕ προχώρησε στη μη ανανέωση των συμβάσεων των συναδέλφων ορισμένου χρόνου.

  Δυστυχώς η ΤΡΑΙΝΟΣΕ, ακολούθησε μία οικονομική πολιτική, που είχε ως θύματα τους εργαζόμενους.

 Δυστυχώς η διοίκηση αλλά και οι μέτοχοι της ΤΡΑΙΝΟΣΕ δεν εκτίμησαν την τεράστια επένδυση που ήταν για την εταιρεία οι συνάδελφοί μας, και αυτό μάλιστα, μας κάνει επιφυλακτικούς για την επόμενη μέρα της ίδιας, αλλά και των εργαζομένων.

   Διαβάζουμε διάφορες ανακοινώσεις από όλες σχεδόν τις παρατάξεις που συμμετέχουν στην ομοσπονδία και μάλλον κάποιοι δεν ζουν σε αυτό τον κόσμο και σε αυτή την πραγματικότητα.

Δυστυχώς δεν τόλμησε κάνεις να αναλάβει τις ευθύνες του, να κάνει έστω και μία υποτυπώδη αυτοκριτική.

Είδαμε τη ΔΑΚΕ να καταλογίζει ευθύνες στον Υπουργό Μεταφορών ,κύριο Καραμανλή, η ΠΑΣΚ προβάλει ως λύση ένα ...άτοκο δάνειο των εργαζόμενων και η ΔΕΣΚ  να μας προτρέπει να πάρουμε τα φλάμπουρα και να βγούμε στο βουνό. Ο χορός των αλάνθαστων καπεταναίων καλά κρατεί.

  Έχουμε στηλιτεύσει πολλές φορές τη σιωπή των παραπάνω παρατάξεων , ξεκινώντας από την περίοδο των απολύσεων των 21 συναδέλφων.

 Ίσως αυτή η «σιωπή» υπέκρυπτε υπόγειο διάλογο και λάθος εκτίμηση για τις δυνατότητες και ικανότητες κάποιων εξ αυτών.

Ίσως το λάθος τους ήταν που επένδυσαν σε κουτσό άλογο. 

   Η παράταξή μας τοποθετήθηκε έγκαιρα για τη συλλογική σύμβαση εργασίας στην πρώην ΕΕΣΤΥ και μάλιστα ζητήσαμε να στοιχηθούν όλες οι παρατάξεις στην πρότασή μας (κατάργηση του πλαφόν των 100 ευρώ - διασφάλιση θέσεων εργασίας) που τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή, (Δεκέμβριος 2019) ήταν απολύτως εφικτή.

 Δυστυχώς  για κάποιους προύχοντες της ομοσπονδίας τα δικά τους ζητούμενα ήταν αλλά.

 Εμείς επενδύσαμε, όπως πάντα, στη λύση του προβλήματος και όχι στο πρόβλημα. Και αυτό θα συνεχίσουμε να κάνουμε.

 Άραγε πόσο Διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα εάν 200 συνάδελφοι μετακινούνταν στον ΟΣΕ από την ΕΕΣΣΤΥ,, δηλαδή στον Δημόσιο σιδηρόδρομο. 

 Τότε όμως το ειρωνεύτηκαν την πρότασή μας.

   Τότε κάποιοι  πετούσαν λάσπη σε αυτούς τους συναδέλφους που "τολμήσανε" να μετακινηθούν. 

Τότε πίεζαν τους πάντες για να μη γίνουν μετακινήσεις.

   ΤΩΡΑ ?

 Νιώθουν δικαιωμένοι?

   Η παράταξη του δικτύου, όλες και όλοι μας, θα συνεχίσουμε να προσπαθούμε για την επαναφορά των συναδέλφων μας και θα συνεχίσουμε να είμαστε παρόντες σε κάθε προσπάθεια που έχει Όραμα και προοπτική.

 Οι κύριοι, Παρασκευόπουλος Λάζου,Παναγούλιας,φέρουν την αποκλειστική ευθύνη για την πορεία αυτής της ομοσπονδίας και των αποφάσεων της.

   Η λύση είναι αγώνας.

   Αγώνας όμως, με στρατηγική και με το χαρτί της διαπραγμάτευσης στο τραπέζι.

 Εμείς πάντως θα συνεχίσουμε το δικό μας αγώνα και θα συνεχίσουμε να απολογούμαστε μόνο στους συναδέλφους μας και σε κανέναν άλλο.

Σε αυτό τον αγώνα μας ενώνουν πολλά. Το κάλεσμα είναι ενωτικό και εμείς είμαστε έτοιμοι να προχωρήσουμε μαζί με όσους το επιθυμούν.

Δίκτυο Σιδηροδρομικών - Μάιος 2020