ΠΑΣΚ και ΔΑΚΕ σε κοινό ψηφοδέλτιο, επιβεβαιώνεται η συνεργασία

40 χρόνια αγώνων για την δημοκρατική παράταξη, 40 χρόνια μετά την Αλλαγή του 1981, 40 χρόνια ιστορίας για τον προοδευτικό κόσμο στον κάλαθο των αχρήστων απο 

τα παιδιά της Αλλαγής στον σιδηρόδρομο. Τα έχουμε ξαναγράψει άλλωστε τα εγγόνια αποχαιρέτησαν νωρίς τον χώρο αυτό.

Μοναδικές στιγμές αναμένεται να ζήσουμε και πάλι στον σιδηρόδρομο απο τους εκπροσώπους της ΠΑΣΚ που αναμένεται να κατέβουν σε κοινό ψηφοδέλτιο με την ΔΑΚΕ με τους σκληρούς δηλαδή υποστηρικτές της πολιτικής Μητσοτάκη.

Η εξέλιξη αυτή δεν ξαφνιάζει κανένα προοδευτικό και δημοκράτη εργαζόμενο στον σιδηρόδρομο.

Είναι η κατάληξη της φανατικής προσήλωσης των εκπροσώπων της ΠΑΣΚ στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές, στις λογικές του ο σκοπός αγιάζει τα μέσα για την συνδικαλιστική τους επιβίωση, που σήμερα έχουν αναδείξει ακόμα και ακροδεξιούς στο να εκπροσωπούν την ΠΑΣΚ σε δευτεροβάθμια όργανα (ΠΟΣ). 

Ουρές του Μητσοτάκη και της ΝΔ, με μοναδικό απωθημένο τους,όσους κατάλαβαν νωρίς που το πάνε και έμειναν πιστοί στα δημοκρατικά ιδεώδη της προοδευτικής παράταξης του τόπου και αποχώρησαν απο την ΠΑΣΚ καιρό τώρα.

Όσα ονόματα και να άλλαξαν, όσες ταυτότητες κομματικές και να έκαψαν, όσους όρκους πίστης και αναστεναγμούς να δίνουν κάτω απο φωτογραφίες του Ανδρέα Παπανδρέου, η αλήθεια είναι μια και αυτή.

Η ΠΑΣΚ σήμερα έχει την ευθύνη της ΠΟΣ με ψήφους της ΔΑΚΕ, απο το 2010 και μετά βρίσκονται σε αγαστή συνεργασία τόσο στον σιδηρόδρομο όσο και στην ΓΣΕΕ και πλέον κατεβαίνουν και σε κοινά ψηφοδέλτια, καθώς η αδυναμία της ΠΑΣΚ να συγκροτήσει παράταξη σε συγκεκριμένους χώρους είναι πλέον φανερή και εύκολα αντιληπτή.

Ο προοδευτικός και δημοκρατικός κόσμος της εργασίας οφείλει να βγάλει τα συμπεράσματα του και να απομονώσει όσους τυφλά υπηρετούν τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές, όσους εξουσιομανείς καπηλεύονται σήμερα αγώνες προηγούμενων γενεών και συνδικάτων για να επιβιώσουν ελάσσονες  συνδικαλιστικά.
Απο την ΠΑΣΚ  Σιδηροδρομικών πέρασαν συνδικαλιστές με δημοκρατικές αντιλήψεις, όραμα και προσήλωση στην διακήρυξη της 3ης Σεπτέμβρη.
Σήμερα την εκπροσωπούν ακροδεξιοί και η λογική της συνδικαλιστικής ηγεσίας της είναι "ο σκοπός αγιάζει τα μέσα", ακόμα και με τον Μητσοτάκη λοιπόν.

Όχι όμως και των απλών εργαζομένων.

Πλέον οι μάσκες πέφτουν και όπως και στην πολιτική σκηνή έτσι και στα συνδικάτα ο καθένας κάνει τις επιλογές του.

Το στέκι της έλξης - Το blog των μηχανοδηγών