Με αφορμή τη χθεσινή απεργία των συνδικάτων ενάντια στο αντεργατικό πολυνομοσχέδιο, ο Πρωθυπουργός, ο οποίος ηγείται μιας μειοψηφικής Κυβέρνησης που έχει ψηφιστεί από το 23% του ελληνικού λαού, με περισσό θράσος και αλαζονεία νομίζει ότι
βρήκε την ευκαιρία να χτυπήσει τους εργαζόμενους και το συνδικαλιστικό κίνημα, που προσπαθούν να αντισταθούν σε μια πολιτική που τσακίζει κάθε εργατικό δικαίωμα και παραχωρεί τα πάντα στους γνωστούς κρατικοδίαιτους εργοδότες, των οποίων την εκπροσώπηση έχει αναλάβει εργολαβικά ο ΣΕΒ.
Οι δηλώσεις Μητσοτάκη, οι οποίες ήταν σαν να είχαν γραφτεί από το Γραφείο Τύπου του ΣΕΒ, επιβεβαιώνουν καθαρά πια το αποκρουστικό – αντεργατικό προσωπείο του νέου λαϊκίστικου νεοφιλελευθερισμού που ο ίδιος εκπροσωπεί.
Οι δηλώσεις αυτές εντάσσονται στην ενθουσιώδη εφαρμογή του πλέον ακραίου νεοφιλελεύθερου προγράμματος, συνταγογραφημένου από το ΔΝΤ με κυρίαρχο δόγμα τη κατάργηση όλων των εργασιακών δικαιωμάτων. Δηλαδή με την πλήρη απορρύθμιση της αγοράς εργασίας, την εκχώρηση στους εργοδότες του δικαιώματος επιβολής πλήρους εργασιακής ευελιξίας και αυθαιρεσίας και την αποδυνάμωση των συνδικάτων, ώστε αυτά να μην είναι εμπόδιο στην ασύδοτη λειτουργία της αγοράς και στην προσέλκυση δήθεν επενδύσεων μέρος των οποίων είναι και το ξεπούλημα κάθε δημόσιου – κοινωνικού αγαθού.
Ναυαρχίδα της πολιτικής αυτής, για την οποία αποφεύγει να μιλήσει, είναι η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων και το πετσόκομμα των μισθών με την «εθελοντική» ολική επαναφορά (και χωρίς κανείς από τους δανειστές να το απαιτήσει) της ΠΥΣ 6/2012 και την καθιέρωση ενός εργασιακού μοντέλου που μας πάει ακόμα πιο πίσω με τα όσα έκαναν οι σκληρές μνημονιακές κυβερνήσεις Παπαδήμου και Σαμαρά – Βενιζέλου.
Στο πλαίσιο αυτό, δε διστάζει εκτός άλλων να βάλει το «μακρύ χέρι του κράτους» στα εσωτερικά των συνδικάτων με τις νομοθετικές παρεμβάσεις περί συνδικαλιστικών μητρώων και ηλεκτρονικής ψηφοφορίας, όχι διότι σέβεται «δήθεν» τη δημοκρατία, αλλά επειδή έχει στόχο να κάμψει κάθε ίχνος εργατικής και κοινωνικής αντίστασης απέναντι στην εργασιακή ταφόπλακα που ετοιμάζει.
Ο Πρωθυπουργός όχι μόνο δεν αρκείται στα παραπάνω, αλλά προκαλεί κι από πάνω, προφανώς «ζαλισμένος» από την αυτοδύναμη εξουσία που του έδωσε το πλειοψηφικό εκλογικό σύστημα, εκδηλώνοντας ταυτόχρονα την προσωπική του απέχθεια για το εργατικό – συνδικαλιστικό κίνημα.
Δυστυχώς για αυτόν, και ανεξάρτητα από τη συμμετοχή στις απεργιακές κινητοποιήσεις και τα υπαρκτά προβλήματα που ταλανίζουν το συνδικαλιστικό κίνημα, οι διεκδικήσεις των συνδικάτων και εκφράζουν τη μεγάλη πλειοψηφία των εργαζομένων και υποστηρίζονται από αυτήν, διότι ήδη βλέπουν την καταστροφή που τους περιμένει από την πολιτική της Κυβέρνησης.
Κατά συνέπεια, καλό θα ήταν η πρωθυπουργική – κυβερνητική αλαζονεία να σταματήσει και να επιδειχθεί ο ελάχιστος σεβασμός στο θεσμό των συνδικάτων, στο συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα της Απεργίας και στα δημοκρατικά δικαιώματα των εργαζομένων.
Τέλος, καλούμε την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ με αφορμή όλα τα παραπάνω να αποκτήσει πιο γρήγορα αντανακλαστικά απέναντι στην προσπάθεια εκφυλισμού του συνδικαλιστικού κινήματος εκ μέρους της Κυβέρνησης.
Σε κάθε περίπτωση τα συνδικάτα και οι εργαζόμενοι δεν πτοούνται. Ήταν, είναι και θα συνεχίσουν να είναι εστίες αντίστασης και υπεράσπισης των εργατικών δικαιωμάτων.
Ο ΑΓΩΝΑΣ ΜΑΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου