Ανακοίνωση απο Δίκτυο Σιδηροδρομικών

Απο ιδιοκτήτες πράσινης ομπρέλας στην αυτονομία και στην συνεργασία.

Από υποστηρικτές του πιο σκληρού και διεφθαρμένου κράτους του ΠΑΣΟΚ … κήρυκες του προοδευτικού κινήματος!!!

Ορισμένοι έχουν αμβλύνει τόσο πολύ τις διαφορές ανάμεσα στις λέξεις, ώστε αυτές να μην έχουν κανένα νόημα πλέον, όταν τις εκφέρουν. Αρκεί να «κάνουμε τη δουλίτσα μας». 

 Αρκεί να παραμείνουμε στο πράσινο δόγμα, κυρίως της δεκαετίας Σημίτη, που τα ήθελε όλα υποταγμένα στη μίζα, στη «διευκόλυνση», στην αλλοτρίωση. Τέτοιοι ήταν τόσα χρόνια, όταν διοικούσαν ουσιαστικά τον ΟΣΕ και το προσωπικό του, εκβιάζοντας και εκδικούμενοι όποιον δεν υποτάσσονταν.

 Τέτοιοι ήταν, όταν προπαγάνδιζαν με πράσινες ανακοινώσεις τα έργα «εκσυγχρονισμού» δηλαδή τα μεγάλα πράσινα φαγοπότια!!! 

Τότε, στην παντοδυναμία του ΠΑΣΟΚ, όλα τα έβλεπαν πράσινα και τα έγραφαν πράσινα. 

 Χωρίς ίχνος ντροπής το 2010, όταν η κυβέρνηση τους διέλυε τα πάντα, κυκλοφόρησαν την καθεστωτική Γκεμπελική ομπρέλα στέλνοντας στους εργαζόμενους το ανήθικο μήνυμα: Όποιος ψηφίσει ΠΑΣΚ θα σωθεί.

 Οι άλλοι … στο μνημονιακό καιάδα!!! Η αλήθεια είναι ότι τους βγήκε. Έτσι κι αλλιώς οι εργαζόμενοι είχαν γαλουχηθεί (τόσο στα χρόνια του ΠΑΣΟΚ όσο και της Ν.Δ.) στο να εκβιάζονται και να εξαγοράζονται. Με κάτι τέτοια και με απατεωνιές (διπλοψηφίες, άκυροι ψήφοι κ.α.) στις εκλογές των σωματείων σφραγίδων που διατηρούν τόσα χρόνια, κατέκτησαν και την αυτοδυναμία στην ΠΟΣ.

 Βέβαια όλοι αυτοί, αναφέρομαι στα πρωτοκλασάτα στελέχη της ΠΑΣΚ-Σ, μένοντας κάτω από την ομπρέλα, πέρασαν καλά. Και τις συνδικαλιστικές θεσούλες τους κράτησαν, (ορισμένοι μάλιστα έχουν να κάνουν μεροκάματο μια εικοσαετία) και στις υπηρεσιακές θεσούλες πρώτοι και καλύτεροι σε όλα τα «καλά» πόστα και σε κάτι συμβούλια και … και … φτάνει δηλαδή να την βγάζουμε καθαρή, που λένε.

 Όλο αυτό το διάστημα ο ΟΣΕ διαλυόταν, οι σιδηροδρομικοί είτε έβλεπαν μια μια τις κατακτήσεις τους να ακυρώνονται είτε εκδιώκονταν σε άλλες υπηρεσίες είτε υποχρεώνονταν σε συνταξιοδότηση με σκυμμένο κεφάλι. Αλλά αυτοί … τη δουλίτσα τους. Είναι φυσικά γνωστό σε όλους ότι, τόσο η μνημονιακή κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ όσο και οι κυβερνήσεις Παπαδήμου και Σαμαρά σήμερα, εάν δεν είχαν και δεν έχουν τέτοια στηρίγματα στα συνδικάτα, δεν θα μπορούσαν να οδηγήσουν τον ελληνικό λαό στην εξαθλίωση. 

 Τώρα που η δική τους ομπρέλα διαλύθηκε, έπρεπε να αναζητήσουν νέους τρόπους προκειμένου να συνεχίσουν να τη βγάζουν «καθαρή». Στο Σωματείο της Πελοποννήσου η άλλοτε κραταιά και αυτοδύναμη ΠΑΣΚ-Σ μετονομάστηκε σε ΣΠΑΠ. Τα εναπομείναντα στελέχη της ΠΑΣΚ-Σ προπαγάνδιζαν ότι το νέο ψηφοδέλτιο είναι «ακομμάτιστο», ανεξάρτητο αλλά από την άλλη ανακάτευαν και λίγο ΣΥΡΙΖΑ μέσα, λίγο Σακοράφα, λίγο Κουρουμπλή, λίγο απ’όλα … φτάνει να τσιμπήσουμε κανένα ψηφαλάκι. Γιατί είπαμε, ο στόχος είναι να συνεχίσουμε να τη «βγάζουμε καθαρή»!!! Ευτυχώς όμως, εκεί ο κόσμος τους πήρε χαμπάρι. Από ποσοστά 53% που είχαν έπεσαν στο 35% και πάλι πολύ είναι. 

 Εδώ όμως υπάρχει ένα ερώτημα. Όσοι εξ αυτών πάρουν μέρος στο Συνέδριο της ΓΣΕΕ, ως τι θα πάρουν μέρος; Ως ανεξάρτητοι ή ως ΠΑΣΚ του Παναγόπουλου;

 Εδώ πρέπει να σημειώσουμε και κάτι άλλο. Ειδικά για το δίκτυο της Πελοποννήσου, οι ευθύνες των ηγετικών στελεχών της ΠΑΣΚ-Σ είναι κορυφαίες. Εκείνοι το άνοιγαν και το έκλειναν σύμφωνα με τις απαιτήσεις των εργολάβων, εκείνοι αποφάσιζαν ποιος εργαζόμενος θα δουλέψει και σε ποιο μέρος ώστε να βολεύονται πάντα οι δικοί τους, εκείνοι αποφάσιζαν και ανάλογα με τα μικροπροσωπικά τους συμφέροντα, αν π.χ. στην Ηλεία θα είναι ανοιχτοί 8 σταθμοί και στην Αρκαδία 3 κ.ο.κ. 

 Μπροστά στις εκλογές του Λαρισαϊκού εμφανίστηκε, στη θέση της ΠΑΣΚ-Σ, άλλο ψηφοδέλτιο. Λέγεται ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΣΙΔΗΡΟΔΡΟΜΙΚΩΝ και επειδή η ντροπή έχει περισσέψει, έβγαλαν και μανιφέστο βάσει του οποίου τοποθετούνται στο προοδευτικό δημοκρατικό κίνημα. Δεν θα σχολιάσουμε καθόλου τις μπαγαποντιές και τα συνδικαλιστικά μαθήματα που προσπαθούν να δώσουν. Θα σταθούμε μόνο σε όσα αναφέρουν στο κεφάλαιο ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ ΓΙΑ, όπου καταγράφουν όλες τις θέσεις του συνδικαλιστικού κινήματος των σιδηροδρομικών και τις παρουσιάζουν και ως δικές τους θέσεις. Δικαίωμα τους. 

 Αυτές όμως οι θέσεις, από την υπεράσπιση του δημόσιου και κοινωνικού χαρακτήρα του σιδηροδρόμου, την ανατροπή των σχεδίων ιδιωτικοποίησης, τη διασφάλιση των θέσεων εργασίας … μέχρι και την αποτροπή κάθε εργοδοτικής αυθαιρεσίας, είναι ακριβώς ότι υπηρέτησαν μέχρι σήμερα και συνεχίζουν να υπηρετούν από τις θέσεις που έχουν είτε στα συνδικάτα είτε αλλού. Ποιόν προσπαθούν να πείσουν; 

 Και αν όντως, σήμερα έχουν πρόθεση να υπερασπίσουν τέτοιες θέσεις, η ΣΥΓΝΩΜΗ, που είναι; Που έκαναν την αυτοκριτική τους και δεν την είδαμε; Που άλλαξαν στάση και μπήκαν μπροστά στο κίνημα των εργαζομένων και δεν τους είδαμε; 

 Ποιόν προσπαθούν να πείσουν όταν στην διακήρυξη τους μιλάνε για την οργανωτική ανασυγκρότηση του σ.κ. και νέα σωματεία, όταν εδώ και ένα χρόνο μεταθέτουν διαρκώς της σύγκλιση της συνδιάσκεψης; Ποιόν προσπαθούν να πείσουν όταν χρησιμοποιούν ακριβώς τα ίδια επιχειρήματα με αυτά που χρησιμοποίησε από το 2010 ο Παπανδρέου, ότι τάχα για όλα φταίει μόνο η κακιά τρόικα; 

 Και τελικά, το ποιον προσπαθούν να πείσουν είναι δικιά τους δουλειά. Το ποιον θα καταφέρουν να πείσουν όμως, μας αφορά όλους.

 Γιατί δεν πείθουν εμάς;

 Γιατί όντας ακόμη και σήμερα πρωτοκλασάτα συνδικαλιστικά στελέχη, δεν έχουν αλλάξει καθόλου την πρακτική τους και τη στάση τους απέναντι στα κορυφαία προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι σιδηροδρομικοί. Είναι βέβαιο δε ότι, αν τους δοθεί ξανά η δυνατότητα, χεράκι χεράκι με τη ΔΑΚΕ (ή όπως αλλιώς θα λέγεται και αυτή) θα ξανακάνουν πάλι τα ίδια.