Επιστροφή στην δεκαετία του 60 για την Ελληνική Παιδεία με τον απαράδεκτο τρόπο συμπεριφοράς του Πρύτανη του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου απέναντι σε νέους φοιτητές.Κανείς δεν μπορεί να είναι ικανοποιημένος απο την κατάσταση που υπάρχει στα Ελληνικά Πανεπιστήμια,αλλά και κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει την ποιότητα τους.Η συμπεριφορά του καθηγητή και η αποδοχή της απο
μεγάλο μέρος της κοινής γνώμης (ήρωας για τα συστημικά ΜΜΕ) δείχνει την συντηριτικοποίηση της Ελληνικής Κοινωνίας τα τελευταία χρόνια που φοβισμένη κλείνεται στο καβούκι της, αντί να πετάξει στην θάλασσα αυτούς που την οδήγησαν στα σημερινά χάλια.Και την επιτυχία της προπαγάνδας που την θέλει να φταίει η ίδια και θα πρέπει κατά συνέπεια να τιμωρηθεί για να "στρώσει¨.
Δημόσιοι Υπάλληλοι, ιδιωτικοί, άνεργοι , συνταξιούχοι , ελεύθεροι επαγγελματίες, όλοι εδώ και 5 χρόνια ζουν μια απίστευτη επίθεση.
Δημόσιοι Υπάλληλοι, ιδιωτικοί, άνεργοι , συνταξιούχοι , ελεύθεροι επαγγελματίες, όλοι εδώ και 5 χρόνια ζουν μια απίστευτη επίθεση.
Στο πρόσωπο του Πρύτανη βλέπουμε τους εκπροσώπους ενός κατεστημένου που σήμερα ξεχνούν ότι οι ίδιοι το δημιούργησαν, το υπηρέτησαν και σήμερα θέλουν δήθεν να το διαλύσουν και φωνάζουν έξω σε αυτούς που θα έπρεπε να είναι μέσα στην λήψη των αποφάσεων που αφορούν το μέλλον τους.
Εμείς θα αφιερώσουμε ένα τραγούδι στην νέα γενιά, έχουμε περάσει απο τα θρανία των Πανεπιστημίων και ξέρουμε τις αγωνίες αλλά και τον αγώνα των φοιτητών.
Στηρίζουμε τον αγώνα για δημόσια και δωρεάν παιδεία σε Πανεπιστήμια που θα αποτελούν τόπους συγκέντρωσης για προβληματισμό,έρευνα αλλά και έντονη πολιτικοποίηση.(κ όχι κομματικοποίηση).Άλλωστε στην ίδια τάξη ανήκουμε όλοι.
Το αφιερώνουμε και στον απαράδεκτο Πρύτανη.
Μπορεί τα επικοινωνιακά παπαγαλάκια της Κυβέρνησης να τρίβουν τα χέρια τους με αυτές τις εικόνες αλλά στην ουσία σκάβουν βαθύτερα τον λάκκο της δημοκρατίας, της ίδιας τους της μικρής ύπαρξης.
Μπορεί τα επικοινωνιακά παπαγαλάκια της Κυβέρνησης να τρίβουν τα χέρια τους με αυτές τις εικόνες αλλά στην ουσία σκάβουν βαθύτερα τον λάκκο της δημοκρατίας, της ίδιας τους της μικρής ύπαρξης.
Απο τον Γιάννη Χαρούλη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου