Συναδέλφισσες –
Συνάδελφοι
Τη χρονική περίοδο που διανύουμε,
γίνονται ολοένα και περισσότερες δηλώσεις είτε από επίσημα χείλη είτε μέσω
διαρροών, ότι πρόκειται να δουν την πόρτα της εργασιακής εξόδου εργαζόμενοι από
τον Δημόσιο Τομέα, συμπεριλαμβανομένου και του ευρύτερου. Είναι μια μνημονιακή
υποχρέωση της Κυβέρνησης η οποία σε εφαρμογή των δεσμεύσεών της, θα σπρώξει
στην ανεργία μερικές χιλιάδες ακόμα ανθρώπων, θυσία δηλαδή για να εξευμενιστούν
οι ξένοι «Θεοί» της επίσημης τοκογλυφίας.
Τις τελευταίες μέρες
πληθαίνουν τα ακούσματα που αφορούν στο κατά πόσο θα συμβάλλουν οι αστικές
συγκοινωνίες στη διαμόρφωση του αριθμού της «σφαγής». Η περιρρέουσα ατμόσφαιρα
είναι ανησυχητική, θυμίζει τη νηνεμία που τη διαδέχεται η καταιγίδα.
Οι εργαζόμενοι στη ΣΤΑ.ΣΥ., επιταγμένοι,
πληγωμένοι, εξουθενωμένοι και ιδιαιτέρως ανασφαλείς, προσπαθούν να δώσουν μια
εξήγηση σε όλα αυτά τα παράλογα που συνεχίζουν να συμβαίνουν στις μέρες μας.
Διότι μόνο παράλογο μπορεί να χαρακτηριστεί το ενδεχόμενο απολύσεων σε μια
Εταιρεία που δεν παράγει ελλείμματα, διέπεται από ειδικό νόμο (3920/2011) που η
Κυβέρνηση ψήφισε προσφάτως και ο οποίος εξυγιαίνει, αναδιαρθρώνει και
αναπτύσσει τις Αστικές Συγκοινωνίες.
Συνάδελφοι, μέσα σε αυτή
τη δίνη που έχουμε περιέλθει, ας αναλογιστούμε την κρισιμότητα της συγκυρίας
και ας διαπιστώσουμε τις ευθύνες που υπάρχουν σε προσωπικό ή σε συλλογικό
επίπεδο. Και φυσικά, ας δούμε επιτέλους μέσα σε αυτή τη «θεομηνία» ποιές είναι
οι φωνές που ακόμα και σήμερα διχάζουν υπό την επίκληση της όποιας ενοποίησης
στο βωμό της δικής τους προβολής.
Οι Διοικήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου