Συνέπεια αυτού, είναι τα σιδηροδρομικά επαγγέλματα και η τεχνογνωσία που απαιτείται να είναι περιορισμένη έως και ιδιαίτερη, ανάλογα με το σιδηρόδρομο κάθε χώρας.
Την τεχνογνωσία στη σιδηροδρομική τεχνολογία κατέχουν εταιρείες από τις πλέον ισχυρές σιδηροδρομικά χώρες, με αποτέλεσμα οι λιγότερα ισχυρές σιδηροδρομικές χώρες να εξαρτώνται από αυτές.
Με αρχή την Οδηγία 440 του 1991 απελευθερώθηκε η σιδηροδρομική αγορά σε μια προσπάθεια προώθησης του ενδοσιδηροδρομικού ανταγωνισμού. Στην πάροδο των ετών ακολούθησαν πολλές Οδηγίες που διέπουν σήμερα τη σιδηροδρομική νομοθεσία.
Οι Οδηγίες όμως για την απελευθέρωση των σιδηροδρομικών επαγγελμάτων είναι ελάχιστες πλην των Μηχανοδηγών και των διεθνών δεδομένων για τους visitor (επισκέπτες). Τα υπόλοιπα επαγγέλματα επαφίονται στις Εθνικές Νομοθεσίες που ισχύουν σε κάθε χώρα.
Τριάντα χρόνια μετά, αποδεικνύεται η αποτυχία και η σκοπιμότητα της δήθεν απελευθέρωσης των σιδηροδρομικών μεταφορών.
Στις πλέον ισχυρές σιδηροδρομικές χώρες κυριαρχεί ο κρατικός σιδηρόδρομος καθώς οι ιδιωτικές μεταφορικές εταιρείες κατέχουν πολύ μικρό ποσοστό στο μερίδιο της σιδηροδρομικής αγοράς.
Στις λιγότερο ισχυρές ή αδύναμες χώρες κακοποιήθηκε η έννοια του ανταγωνισμού που για την ύπαρξή του χρειάζονται τουλάχιστον δύο με μεταφορά του κρατικού μονοπωλίου σε ιδιωτικό μονοπώλιο όπως συνέβη στη χώρα μας. Σε πολλές περιπτώσεις δε, οι ισχυρά σιδηροδρομικές χώρες έπνιξαν τις αδύναμες προς όφελός τους όπως συνέβη στη Βουλγαρία.
Όλα αυτά βέβαια με κύριο άξονα την εκμετάλλευση, γιατί ουδείς επενδύει στις πανάκριβες και μη κερδοφόρες υποδομές όπου αυτές παραμένουν στα κράτη.
Στη χώρα μας μετετράπη το κρατικό σιδηροδρομικό μονοπώλιο σε ιδιωτικό σιδηροδρομικό μονοπώλιο αφού η ΤΡΑΙΝΟΣΕ και η τεχνική βάση επωλήθη στην ίδια μονοπωλιακή ιδιωτική επιχείρηση.
Το τραγικότερο όλων είναι ότι αφαίρεσε ουσιαστικά από το κράτος τη δυνατότητα να κατέχει κρατική σιδηροδρομική επιχείρηση καθώς και τεχνική βάση χωρίς βέβαια να μειώνει τη δυνατότητα της εκάστοτε κυβέρνησης να δημιουργήσει εκ νέου και υπό κρατικό έλεγχο μέσω του ΟΣΕ τόσο σιδηροδρομική επιχείρηση όσο και τεχνική βάση.
Το μόνο που λείπει είναι πολιτική βούληση από την εκάστοτε κυβέρνηση.
Προκειμένου το «εγχείρημα» να πετύχει, αφαίρεσε από τον κρατικό ΟΣΕ κάθε δυνατότητα μέσω της μεθόδου της μεταφοράς των σιδηροδρομικών επαγγελμάτων που δραστηριοποιούνται στην εκμετάλλευση και τη συντήρηση του τροχαίου υλικού (Μηχανοδηγούς, Προσωπικό Αμαξοστοιχιών, Διαχειριστή Εμπορευμάτων και Εισιτηρίων, Τεχνίτες) που κατέχει πλέον μόνο η ιδιωτική ΤΡΑΙΝΟΣΕ. Αφήνοντας στον ΟΣΕ μόνο την εκπαίδευση όλων των σιδηροδρομικών επαγγελμάτων υπό την επιτροπεία της Ρυθμιστής Αρχής Σιδηροδρόμων ως θεματοφύλακα της επιτυχίας του ανωτέρω στόχου.
Προγράμματα σπουδών υφίστανται μόνο για Μηχανοδηγούς, Προσωπικό Αμαξοστοιχιών, Σταθμάρχες, Κλειδούχους και αυτά με παρατυπίες χωρίς διαβούλευση σε όλα και μάλιστα χωρίς καμία γνωστοποίηση.
Πίνακες Εκπαιδευτών υφίστανται μόνο για Μηχανοδηγούς εξ όσων γνωρίζουμε, διότι τίποτε δεν μας κοινοποιείται, που είναι υπάλληλοι της ιδιωτικής ΤΡΑΙΝΟΣΕ και είναι οι μόνοι πίνακες που αναρτώνται στην επίσημη σελίδα της ΡΑΣ.
Το ευτράπελο είναι, ο ΟΣΕ να είναι ιδιοκτήτης του σιδηροδρομικού δικτύου και η πιστοποίηση δικτύου να πραγματοποιείται από τις σιδηροδρομικές εταιρείες.
Η πρακτική εκπαίδευση πραγματοποιείται κατά περίπτωση από τους ήδη εργαζομένους χρήζοντάς τους εκπαιδευτές.
Με δεδομένο το γεγονός ότι η Νομοθεσία περί εκπαιδευτών σιδηροδρομικών επαγγελμάτων είναι ελλιπής και ασαφής, Θα ήταν χρήσιμο και απολύτως απαραίτητο να υπάρχει μία απολύτως πιστοποιημένη ύλη και Κανονισμός Εκπαίδευσης για τις ειδικότητες που δραστηριοποιούνται στο Σιδηρόδρομο με πιστοποιημένους εκπαιδευτές και πάντοτε υπό την αιγίδα του κράτους και του ΟΣΕ.
Όσον αφορά την πιστοποίηση του υπάρχοντος προσωπικού στο επάγγελμά του δεν υπάρχει τίποτε νομοθετημένο καθώς δεν έχουν αναγνωριστεί τα σιδηροδρομικά επαγγέλματα.
Ο Πρόεδρος Ο Γενικός Γραμματέας
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΝΤΙΤΣΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου