Σιδηρόδρομος - Μεταφορές στην Υπηρεσία του Λαού
Το 34ο Συνέδριο της Π.Ο.Σ. γίνεται σε μια περίοδο όξυνσης και κορύφωσης της επίθεσης του καπιταλισμού σε όποιο εργατικό δικαίωμα και κατάκτηση έχει απομείνει.
Με στρατηγική στόχευση, ταξική συνέπεια και προσαρμογή στις πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των μονοπωλίων, η κυβέρνηση όπως και όλες οι προηγούμενες παίρνουν σκληρά μέτρα για τη μείωση των μισθών, την κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων, τη διάλυση των εργασιακών σχέσεων και δικαιωμάτων, στο χτύπημα των συντάξεων.
Οι ιδιωτικοποιήσεις, η πλήρη απελευθέρωση της αγοράς, οι πολιτικές λιτότητας έχουν μεγάλους κερδισμένους τα μονοπώλια, τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους και χαμένους τους εργαζόμενους και το λαό.
Η πολιτική της απελευθέρωσης και των ιδιωτικοποιήσεων στις μεταφορές ολοκληρώνεται και στο Σιδηρόδρομο αφού ΤΡΑΙΝΟΣΕ και ΕΕΣΣΤΥ εντάθχηκαν για πώληση στο ΤΑΪΠΕΔ αλλά και στον ΟΣΕ, όλες τις δραστηριότητες διαχείρισης της υποδομής τις οδηγούν σε εργολάβους και ιδιωτικές εταιρείες.
Την τριετία που πέρασε το συνδικαλιστικό κίνημα βρέθηκε ανέτοιμο, με ευθύνη της ηγεσίας της ΓΣΕΕ, Π.Ο.Σ. και πλειοψηφίες Σωματείων, να αντιμετωπίσει αυτή τη λαίλαπα. Η ΔΕΣΚ-Σ και το ΠΑΜΕ είχαν προειδοποιήσει και ενημερώσει τους εργαζόμενους, τότε όμως οι άλλες παρατάξεις έλεγαν ότι βλέπουμε «φαντάσματα».
Οι δυνάμεις της ΔΕΣΚ-Σ και το ΠΑΜΕ μπήκαν μπροστά σε κάθε αγωνιστική κινητοποίηση όχι μόνο των Σιδηροδρομικών αλλά και άλλων εργαζομένων. Πρωτοστατήσαμε στην οργάνωση των αγώνων και πήραμε δικές μας πρωτοβουλίες ενάντια στις – μετατάξεις – τις εφεδρείες – το κλείσιμο δικτύων – τις αυξήσεις εισιτηρίων – καταψηφίσαμε τη Σ.Σ.Ε. που καταργούσε όλες τις προηγούμενες Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας και έβαζε ταφόπλακα σε όλους τους Κανονισμούς (ΓΕΚΑΠ – ΚΩΕΑΠ – ΚΔΑ). Προσπαθήσαμε με συχνές ανακοινώσεις –συγκεντρώσεις στους χώρους δουλειάς να ενημερώνουμε άμεσα όλους τους Σιδηροδρομικούς. Κυρίως όμως, η ΔΕΣΚ-Σ ήταν η μόνη δύναμη που πάλεψε και παλεύει σε άλλη γραμμή τόσο για το τι Σιδηρόδρομο θέλουμε όσο και για το τι κίνημα χρειάζεται σήμερα.
Συνάδελφοι,
Οι συσχετισμοί που διαμορφώθηκαν για το 34ο Πανσιδηροδρομικό Συνέδριο, δεν βοηθούν στην αγωνιστική, ταξική κατεύθυνση του κινήματος κι αυτό γιατί οι δυνάμεις του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού, ανεξάρτητα από τις κορώνες αλλά και από το πώς παρουσιάζονται (αλλαγή επωνυμίας – ανεξάρτητοι – αγανακτισμένοι – αυτόνομοι κ.λ.π.) διατηρούν μια ενιαία στρατηγική ενσωμάτωσης – διαχείρισης αφού στηρίζουν την πολιτική και τις οδηγίες της ΕΕ, την απελευθέρωση της αγοράς, την ανταγωνιστικότητα.
Η εμπειρία από τα βάρβαρα μέτρα και η εξέλιξη της καπιταλιστικής κρίσης αποδεικνύει ποιος είχε δίκιο βάζοντας μπροστά τις σύγχρονες ανάγκες της λαϊκής οικογένειας, ποιος προσπαθούσε να οργανώσει την απάντηση των εργαζόμενων και ποιοι καλλιεργούσαν αυταπάτες όπως π.χ. ότι οι θυγατρικές δεν οδηγούν στην ιδιωτικοποίηση και ότι ο κοινωνικός διάλογος είναι λύση.
Κίνημα ταξικό που να αμφισβητεί την κυριαρχία των μονοπωλίων.
Σήμερα δεν έχουμε ανάγκη από ένα κίνημα που θα φέρνει στις γραμμές των εργατών τη θεωρία της ταξικής συνεργασίας – κοινωνικού εταιρισμού – διαλόγου και υγιούς επιχειρηματικότητας. Η λύση δεν βρίσκεται σε μια κυβέρνηση που θα διαπραγματευτεί ένα «καλύτερο μνημόνιο» μέσα στην Ε.Ε. Τέτοια λύση που να ικανοποιεί και το λαό και τα μονοπώλια δεν μπορεί να υπάρξει.
Αυτό το δρόμο προτείνουν οι δυνάμεις της νέας σοσιαλδημοκρατίας στο κίνημα, που φιλοδοξούν να γίνουν οι πρωταγωνιστές μιας νέας κεντροαριστεράς, όπως είναι η ΠΑΣΚΕ, αλλά και οι όψιμοι αναμορφωτές του συνδικαλιστικού κινήματος όπως, το ΔΙΚΤΥΟ – ΣΕΚ που επιδιώκουν να εξελιχθούν ως ο βασικός μοχλός του νέου κυβερνητικού – εργοδοτικού συνδικαλισμού.
Δεν αποτελεί μέτωπο αντίστασης σ’ αυτήν την πολιτική οι θέσεις και η στάση που κρατούν οι πλειοψηφίες της ΓΣΕΕ, της Π.Ο.Σ. και των Σωματείων:
• Γιατί συμφωνούν στην απελευθέρωση της αγοράς και στην είσοδο του μεγάλου κεφαλαίου στις Σιδηροδρομικές μεταφορές.
• Γιατί όλο το προηγούμενο διάστημα έχουν στηρίξει και προπαγανδίσει να προχωρήσει η ιδιωτικοποίηση του σιδηρόδρομου.
• Γιατί εγκλωβίζουν τους εργαζόμενους στην αντίληψη ότι μπορεί να υπάρξει φιλολαϊκή λύση στα πλαίσια αυτής της πολιτικής.
Η ίδια η ζωή απέδειξε πού οδηγεί «ο δρόμος του εφικτού» των συμβιβασμών και υποχωρήσεων. Σήμερα χρειαζόμαστε ένα κίνημα ταξικό, οργανωμένο και προσανατολισμένο απέναντι στους καπιταλιστικούς νόμους των μονοπωλίων και των κυβερνήσεων. Κίνημα μαζικό, οργανωμένο στον τόπο δουλειάς και στον κλάδο. Κίνημα που θα στηρίζεται και θα αναπτύσσει την κοινωνική συμμαχία, που δεν θα παλεύει μόνο για επιμέρους βελτιώσεις αλλά για το σύνολο των αναγκών της λαϊκής – εργατικής οικογένειας,κίνημα που θα βάζει το κεντρικό πρόβλημα – ερώτημα που πρέπει να απαντήσει η εργατική τάξη, οι εργαζόμενοι: «ή εμείς ή τα μονοπώλια», «ανάπτυξη για το λαό ή για τα κέρδη των μονοπωλίων;».
Έτοιμες λύσεις και κινητοποιήσεις χωρίς θυσίες, αποτελεσματικοί αγώνες χωρίς οργάνωση και συμμετοχή των εργαζομένων σ’ αυτούς δεν υπάρχουν.
Δεν έχουμε άλλη επιλογή από τον καθημερινό αγώνα για να οργανώσουμε την πάλη μας:
• Ενάντια σε κάθε μορφή ιδιωτικοποίησης.
• Κατοχύρωση του μεταφορικού έργου του σιδηρόδρομου ως κοινωνικού αγαθού, σε αντίθεση με την εμπορευματοποίησή του και αγώνας για ενιαίο σιδηρόδρομο αποκλειστικά δημόσιο, ο οποίος θα αποτελεί λαϊκή περιουσία και θα υπηρετεί τις λαϊκές ανάγκες. Ένας τέτοιος Σιδηρόδρομος μπορεί να συμβάλει αποφασιστικά στην ανάπτυξη υπέρ του λαού, να προσφέρει πολύτιμες και αναγκαίες υπηρεσίες στα λαϊκά στρώματα και να παίξει αποφασιστικό ρόλο στην ανάπτυξη της περιφέρειας και της κοινωνίας.
• Άνοιγμα και λειτουργία των περιφερειακών δικτύων.
• Μείωση των εισιτηρίων και δωρεάν μετακίνηση σε όλα τα μέσα μαζικής μεταφοράς των ανέργων, ευπαθών ομάδων, ΑΜΕΑ, φοιτητών κ.λ.π.
• Ανάπτυξη και αναβάθμιση του ρόλου των Μηχανεργοστασίων που μπορούν να παίξουν τον πρώτο ρόλο στην επισκευή και συντήρηση του τροχαίου υλικού όχι μόνο για το Σιδηρόδρομο αλλά για όλα τα μέσα σταθερής τροχιάς.
• Προσλήψεις προσωπικού με σταθερή και μόνιμη δουλειά.
Να δυναμώσει η οργάνωση – Αγώνας ρήξης και ανατροπής
Με την ενίσχυση του ταξικού κινήματος και τη συμμετοχή τους στην ανάπτυξη αγώνων να απαιτήσουν:
• Να πάρει πίσω η κυβέρνηση το νόμο για τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, να επανέλθει η υποχρεωτικότητα τους και να υπογραφεί ΕΓΣΣΕ με επαναφορά των μισθών στα επίπεδα του 2009.
• Να ανακληθούν όλες οι απολύσεις στο δημόσιο τομέα και να δοθούν κονδύλια για την κάλυψη των αναγκών στην Παιδεία, στην Υγεία, στην Πρόνοια. Καμιά απόλυση στον ιδιωτικό τομέα.
• Καμιά ιδιωτικοποίηση όχι μόνο του ΟΣΕ αλλά και όλων των στρατηγικών τομέων της οικονομίας και της κοινωνίας μας όπως ΕΥΔΑΠ, ΔΕΗ, ΕΛΠΕ, Νοσοκομεία κ.λ.π.
• Να αυξηθεί το επίδομα ανεργίας και να δοθεί σε όλους τους άνεργους και όλοι οι άνεργοι να έχουν δωρεάν ιατρική, νοσηλευτική και φαρμακευτική φροντίδα.
• Να καταργηθούν άμεσα οι αντιασφαλιστικοί νόμοι, να παρθούν πίσω οι μειώσεις στις συντάξεις, να επανέλθουν η 13η και 14η επικουρική σύνταξη, να επιστραφούν στα Ταμεία τα κλεμμένα και παρακρατημένα από το κράτος και τους εργοδότες.
• Να σταματήσουν τώρα όλα τα χαράτσια είτε της ΔΕΗ είτε της Εφορίας. Να σταματήσει κάθε κατάσχεση και πλειστηριασμός στα σπίτια των εργαζομένων.»
ΜΕ ΙΣΧΥΡΟ ΠΑΜΕ - ΥΠΑΡΧΕΙ ΛΥΣΗ , ΥΠ[ΑΡΧΕΙ ΕΛΠΙΔΑ
ΠΑΜΕ Σιδηροδρομικών
Οκτώβρης 2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου