“Είμαστε όλοι εργαζόμενοι της ΛΑΡΚΟ”

Γράφει η Δρ Βασιλική Λάζου

Την Παρασκευή το βράδυ η κυβέρνηση κατέθεσε ουσιαστικά «εν κρυπτώ» τροπολογία με την οποία ο ειδικός διαχειριστής της ΛΑΡΚΟ εξουσιοδοτείται να προχωρήσει στην απόλυση των εργαζομένων

και την καταβολή αποζημιώσεων. Αφού απαξίωσε για δύο χρόνια πλήρως το εργοστάσιο και τις μεταλλευτικές εγκαταστάσεις της εταιρείας σε συνθήκες επικίνδυνες για την εργασιακή ασφάλεια, αφού έκοψε μισθούς, δώρα και επιδόματα η κυβέρνηση προχωρά στο τελευταίο στάδιο του εγκληματικού της σχεδίου που είναι το ξεπούλημα έναντι πινακίου φακής της στρατηγικής αυτής μεταλλευτικής βιομηχανίας της χώρας με σε ιδιώτες.

Η κυβέρνηση έχει πλήρη συναίσθηση των αντιδράσεων που το σχέδιο αυτό προκαλεί. Οι εργαζόμενοι της ΛΑΡΚΟ αγωνίζονται σθεναρά εδώ και 28 μήνες έχοντας την αλληλεγγύη της τοπικής κοινωνίας. Για αυτό και προβαίνει σε ωμό εκβιασμό. Ζητά από τους εργαζόμενους να αποσύρουν τα ασφαλιστικά μέτρα που έχουν καταθέσει για το πάγωμα των απολύσεων και νέα διαβούλευση διαφορετικά δεν θα δώσει αποζημιώσεις.

Με απλά λόγια τους ζητά να βάλουν οι ίδιοι τη θηλιά στο λαιμό τους και να συναινέσουν στην απόλυση και την εξαθλίωσή τους. Με τέτοιες μεθοδεύσεις και με την κατάλληλη «αξιοποίηση» συνδικαλιστών που προσκεινται στη δεξιά παράταξη η κυβέρνηση εκβιάζει συναίνεση στις απολύσεις, τη φτώχεια και την απαξίωση του δημόσιου πλούτου.

Το ζήτημα δεν αφορά μόνο τους εργαζόμενους στη ΛΑΡΚΟ και τις οικογένειές τους που θα βρεθούν ουσιαστικά εν μια νυκτί στο δρόμο και την εργασιακή επισφάλεια. Μας αφορά όλους. Δεν είναι μόνο ο εκβιασμός και η κυβερνητική προσπάθεια να γονατίσει το εργατικό κίνημα, δεν είναι μόνο ο μαρασμός της οικονομίας και της κοινωνίας της Φθιώτιδας και των όμορων νομών, δεν είναι μόνο το ξεπούλημα μιας βιομηχανίας στρατηγικής σημασίας, πόσω δε μάλλον τώρα που η τιμή του νικελίου έχει φτάσει στα ύψη. Είναι κάτι πολύ περισσότερο, πολύ πιο ανησυχητικό…

Είναι η προσπάθεια να περάσει η αντίληψη ότι το ατομικό είναι πάνω από το συλλογικό.   Ότι μπορεί δήθεν μόνος του ο κάθε εργαζόμενος να προάγει το συμφέρον του αγνοώντας συναδέλφους, αγνοώντας τις επόμενες γενιές, παραβλέποντας συνολικά την ευημερία της κοινωνίας. Είναι η προσπάθεια να πειστούν οι εργαζόμενοι ότι μπορούν να εξαγοραστούν και να σταματήσουν να διεκδικούν και να αγωνίζονται. Η Ιστορία έχει όμως δείξει ότι οι ατομικές λύσεις είναι πεπερασμένες και βραχύβιες. Δεν υπάρχει ατομικό καλό χωρίς συλλογικό καλό.

Αν υποταχθούμε είμαστε χαμένοι. Ο αγώνας των εργαζομένων της ΛΑΡΚΟ είναι αγώνας όλης της κοινωνίας, όλων των εργαζομένων που αγωνίζονται για μια αξιοπρεπή δουλειά, για ασφαλείς συνθήκες εργασίας, για δίκαια αμοιβή του μόχθου τους. Είναι αγώνας όλων μας.

Εργαζόμενοι της ΛΑΡΚΟ συνεχίστε τον αγώνα. Είμαστε μαζί σας. Είμαστε εσείς!

Δρ.Βασιλική Λάζου,

Διδάσκουσα Τμήματος Πολιτικών Επιστημών ΑΠΘ