Με καταιγίδα φαίνεται πως θα περάσει το τελευταίο της βράδυ η πιο μισητή ίσως (συν)κυβέρνηση που γνώρισε ποτέ η Ελλάδα τις τελευταίες τουλάχιστον δεκαετίες…
Μια καταιγίδα όμως που η ίδια φρόντισε πρώτα να ρίξει βίαια επάνω μας τα τελευταία χρόνια, με διάφορες μορφές. Παπανδρέου, Παπαδήμος, Βενιζέλος, Σαμαράς…
Μια καταιγίδα που μας κόστισε σαν κοινωνία 7.000 αυτόχειρες, 1.500.000 ανέργους, 4.000.000
νεόπτωχους, 1.000.000 λουκέτα σε επιχειρήσεις, 200.000 συνανθρώπους μας μετανάστες…
Μια καταιγίδα που μας έκανε να νιώσουμε στο πετσί μας την βία, τα δακρυγόνα, την άγρια κρατική καταστολή, τις προβοκάτσιες με τραγικά θύματα ανυποψίαστους συνανθρώπους μας…
Μια καταιγίδα που έσπειρε τον κοινωνικό αυτοματισμό, που μας βύθισε στην ομαδική κατάθλιψη, που πολλαπλασίασε τα ποσοστά του φασισμού είτε επιβάλλοντας το μαύρο στην ΕΡΤ, είτε «οπλίζοντας» το χέρι που μαχαίρωσε τον Παύλο Φύσσα…
Μια καταιγίδα που οδήγησε τον φαρμακοποιό Δημήτρη Χρίστουλα να αυτοπυροβοληθεί στην καρδιά της Αθήνας, στο Σύνταγμα, διαμαρτυρόμενος για την ζωή που μας έκλεψαν τόσο βίαια και τόσο απάνθρωπα…
Μια καταιγίδα που μεταμόρφωσε τους ανθρώπους σε αριθμούς, σκορπίζοντας τους στο πέρασμα της στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα…
Αλλά και σε προσωπικό επίπεδο, νιώσαμε την μανία της, χάνοντας αγαπημένα πρόσωπα μέσα σε δημόσια νοσοκομεία που κατέρρεαν, σβήνοντας φιλίες 30 ετών με ανθρώπους που δεν συγχωρούν την όποια αλλαγή ή κομματική επιλογή , αναγκαστήκαμε να απολογούμαστε στα παιδιά μας για την αδυναμία μας να ανταποκριθούμε στα θέλω τους…
Ελπίζοντας λοιπόν να συμβεί αυτό που που συμβαίνει πάντα μετά την καταιγίδα, το ουράνιο τόξο, ψηφίζουμε για να πάρουμε την ζωή μας πίσω! Την ζωή που με το έτσι θέλω μας αφαίρεσαν…
Μια καταιγίδα όμως που η ίδια φρόντισε πρώτα να ρίξει βίαια επάνω μας τα τελευταία χρόνια, με διάφορες μορφές. Παπανδρέου, Παπαδήμος, Βενιζέλος, Σαμαράς…
Μια καταιγίδα που μας κόστισε σαν κοινωνία 7.000 αυτόχειρες, 1.500.000 ανέργους, 4.000.000
νεόπτωχους, 1.000.000 λουκέτα σε επιχειρήσεις, 200.000 συνανθρώπους μας μετανάστες…
Μια καταιγίδα που μας έκανε να νιώσουμε στο πετσί μας την βία, τα δακρυγόνα, την άγρια κρατική καταστολή, τις προβοκάτσιες με τραγικά θύματα ανυποψίαστους συνανθρώπους μας…
Μια καταιγίδα που έσπειρε τον κοινωνικό αυτοματισμό, που μας βύθισε στην ομαδική κατάθλιψη, που πολλαπλασίασε τα ποσοστά του φασισμού είτε επιβάλλοντας το μαύρο στην ΕΡΤ, είτε «οπλίζοντας» το χέρι που μαχαίρωσε τον Παύλο Φύσσα…
Μια καταιγίδα που οδήγησε τον φαρμακοποιό Δημήτρη Χρίστουλα να αυτοπυροβοληθεί στην καρδιά της Αθήνας, στο Σύνταγμα, διαμαρτυρόμενος για την ζωή που μας έκλεψαν τόσο βίαια και τόσο απάνθρωπα…
Μια καταιγίδα που μεταμόρφωσε τους ανθρώπους σε αριθμούς, σκορπίζοντας τους στο πέρασμα της στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα…
Αλλά και σε προσωπικό επίπεδο, νιώσαμε την μανία της, χάνοντας αγαπημένα πρόσωπα μέσα σε δημόσια νοσοκομεία που κατέρρεαν, σβήνοντας φιλίες 30 ετών με ανθρώπους που δεν συγχωρούν την όποια αλλαγή ή κομματική επιλογή , αναγκαστήκαμε να απολογούμαστε στα παιδιά μας για την αδυναμία μας να ανταποκριθούμε στα θέλω τους…
Ελπίζοντας λοιπόν να συμβεί αυτό που που συμβαίνει πάντα μετά την καταιγίδα, το ουράνιο τόξο, ψηφίζουμε για να πάρουμε την ζωή μας πίσω! Την ζωή που με το έτσι θέλω μας αφαίρεσαν…
ΚΑΙ ΘΑ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΜΕ ΠΙΣΩ ΓΙΑΤΙ ΜΑΣ ΑΝΗΚΕΙ!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου