Η επιφάνεια κύλισης των σιδηροδρομικών τροχών είναι κωνική. Η κωνικότητα εφαρμόστηκε για πρώτη φορά το 1829 από τον Αμερικανό James Wright (βλ Λυμπέρης σελ 18), και από τότε εφαρμόζεται μέχρι σήμερα.Στο βίντεο βλέπουμε ένα απόσπασμα από ένα πολύ ενδιαφέρον ντοκυμαντέρ, το
"Richard Hammond's Engineering Connections Bullet Train BBC Documentary" στο οποίο φαίνεται με πολύ εποπτικό τρόπο η αλληλεπίδραση τροχού σιδηροτροχιάς πάντα σε σχέση με την κωνικότητα των τροχών και τη διέλευση από καμπύλες.
Στις καμπύλες ο εξωτερικός τροχός διανύει μεγαλύτερο μήκος από ότι ο εσωτερικός. Κάτι τέτοιο συμβαίνει και στα αυτοκίνητα. Εκεί έχει λυθεί με τη χρήση του διαφορικού.Στα τραίνα όμως όπου οι σιδηροδρομικοί τροχοί είναι σφηνωμένοι στο σιδηροδρομικό άξονα (και άρα περιστρέφονται με ακριβώς την ίδια γωνιακή ταχύτητα) η χρήση του διαφορικού δεν είναι εφικτή
Τη λύση δίνει η κωνικότητα των τροχών που επιτρέπει στον εξωτερικό τροχό να σκαρφαλώνει στην εξωτερική ράγια στις καμπύλες και έτσι να διαγράφει με την ίδiα γωνιακή ταχύτητα μεγαλύτερη διαδρομή στη ράγια λόγω μεγαλύτερης ακτίνας στο σημείο επαφής τροχού σιδηροτροχιάς.
Το νύχι του τροχού δεν θα πρέπει ποτέ να φτάσει να χτυπήσει τη σιδηροτροχιά. Αποτελεί το τελευταίο όριο ασφάλειας.
Συγχαρητήρια στον συνάδελφο που έχει αναλάβει και έχει δημιουργήσει το mixanikosose.blogspot.gr και δημοσιεύει αυτά τα άρθρα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου