Για το χαμένο τρένο

Ήταν κάπου στα μέσα του έτους 2005, όταν αναχώρησε σιδηροδρομικώς από τον Καϊάφα για την Πάτρα,  αφού είχε πάρει το θερμό του λουτρό στην λίμνη και έκτοτε παραμένει και κοντεύει να γίνει Πατρινός, όπως λένε οι συντοπίτες του και μάλλον έτσι φαινόταν, αν δεν είχε κάνει χθες ένα τηλεφώνημα στον

Αμερικανοέλληνα φίλο του, αναστατωμένος και τσαντισμένος, όσο δεν παίρνει.

Περιμένει στην Πάτρα την επαναλειτουργία της σιδηροδρομικής γραμμής και πολλές φορές στην 10/ετία που πέρασε, του δημιουργήθηκε η εντύπωση πως σύντομα θα ξανάρθει το τρένο και θα επιστρέψει στις ρίζες, αλλά μάταια, όλο εξαγγέλλεται ο ερχομός του κι όλο καθυστερεί, ακυρώνεται και φεύγει τελικά για αλλού για φιλόξενους τόπους.

Κι ο φίλος μας εκπατρίστηκε και χάθηκε μέσα στην πολυκοσμία της Πάτρας, άγνωστος μεταξύ αγνώστων, παρηγοριέται μόνο όταν κατεβαίνει στον σταθμό για τον πρωϊνό του καφέ και ξεχνιέται εκεί ,κάνοντας όνειρα για την επιστροφή, για τον Καϊάφα, για την λίμνη, για την θάλασσα, για τα λουτρά και για  το φιλόξενο βουνό των Λαπίθων και όχι μόνο.

Πολύ συζήτηση άνοιξε τελευταία η ΤΡΑΙΝΟΣΕ για τον σιδηρόδρομο Πάτρα-Πύργος-Καλαμάτα, πολλά όνειρα άρχισαν να δημιουργούνται, ελπίδες ξαναγεννήθηκαν, ονειρεύονταν και ο φίλος την επιστροφή με πολλούς άλλους, όλοι ήθελαν να φύγουν, αλλά όλοι παραμένουν εγκλωβισμένοι από δω και από κει, μακριά από τις ρίζες και κολλημένοι στην εξάρτιση του τρένου.

Αλλά μάταια, οι κυβερνήτες και οι άλλοι που κρατούν το χρήμα, δεν έχουν σχέδια για το τρένο, δεν συμφέρει λένε οικονομικά, παραβλέποντας το κοινωνικό όφελος, το οποίο μπορεί να φέρει και το οικονομικό, θα μπορούσε ίσως σε άλλες κοινωνίες, όπου αναπαλαιώθηκαν και ξεκαινουργώθηκαν τα τρένα, έγιναν τουριστικά, θεματικά, αλλά και γρήγορα συγκοινωνιακά, όχι όμως στην δική μας.

Και έτσι, αρνείται ο φίλος μας να επιστρέψει με άλλο μέσο συγκοινωνίας, αρνείται να πάει κάποιος φίλος να τον φέρει πίσω, αρνείται και δεν θέλει πιά να ξανακούσει για τρένο Πάτρα-Πύργος, αν και μέσα του δεν ξεχνάει και το αναπολεί κάθε πρωί στον σιδηροδρομικό Σταθμό της Πάτρας.

Η κοροϊδία των τελευταίων ετών,  πριν και μετά τις εκλογές, καταντάει ηλιθιότητα και η επανάληψή της μπορεί  και να αποτελεί σκόπιμη ψυχρολουσία για τους νοσταλγούς του τρένου και ασκήσεις αντοχής για τους υπόλοιπους, που παραμένουν και περιμένουν στην γωνία, μπας και κινηθεί κάτι πάνω στις εγκαταλελειμμένες και σκουριασμένες ράγες.

Μόνη του παρηγοριά είναι η λειτουργία της γραμμής Πάτρα-Αθήνα για να φύγει οριστικά από την πατρώα γη και να εξαφανιστεί σε ξένους, φιλόξενους τόπους, όπου θα μπορεί να ονειρεύεται και να ελπίζει, μακριά από την μιζέρια και την εγκατάλειψη του κράτους, αλλά ταυτόχρονα και την παραίτηση των πολιτών από όνειρα και ελπίδες.

www.patrisnews.com