Εργαζόμενες, εργαζόμενοι
Χωρίς ίχνος υπερβολής με το σχέδιο νόμου του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη που κατέθεσε η κυβέρνηση υπό τον τίτλο
«Δημόσιες υπαίθριες συναθροίσεις» με το άλλοθι να καλύψει ένα δήθεν, όπως λέει, «αναμφίβολα υπαρκτό κενό στην προστασία των δικαιωμάτων του ανθρώπου» (προφανώς όχι αυτών που συναθροίζονται αλλά των υποτίθεται αγανακτισμένων όταν κλείνουν οι δρόμοι από τους 50 – 60 που συμμετέχουν στην συγκέντρωση) έρχεται να δώσει ένα ακόμα χτύπημα στα δημοκρατικά δικαιώματα και τις ελευθερίες του κάθε πολίτη, έρχεται να δώσει ένα ακόμα χτύπημα στο συνδικαλιστικό κίνημα της χώρας μας και σε κάθε φωνή αντίστασης.
Απόδειξη ότι έτσι είναι και ότι το νομοσχέδιο δεν κατατέθηκε για να προστατέψει τα δικαιώματα όσων αγανακτούν από το κλείσιμο των δρόμων από 50 – 60 συγκεντρωμένους είναι ότι το νομοσχέδιο έρχεται σε πλήρη αντίφαση ακόμα και με το Διάταγμα Δένδια, το οποίο είχε ρητή πρόβλεψη για τέτοιες περιπτώσεις και δεχόταν ως φυσικό επακόλουθο μιας συγκέντρωσης ότι θα διαταραχθεί η οδική κυκλοφορία και η κοινωνικοοικονομική ζωή της πόλης αλλά στο μέτρο του απολύτως αναγκαίου!!
Μέγιστη απόδειξη ότι το σχέδιο νόμου καταρτίστηκε με στόχο όχι απλά τον περιορισμό των συγκεντρώσεων, των συλλαλητηρίων και των πορειών αλλά στην ουσία την κατάργησή τους είναι τα εξής:
Για να επιτραπεί από τις αστυνομικές αρχές να γίνει πορεία πρώτα απ’ όλα πρέπει ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ από τον διοργανωτή να έχει γνωστοποιηθεί 48 ώρες πιο μπροστά ο τόπος της συνάθροισης, η ώρα, από πού θα ξεκινήσει η πορεία, που θα καταλήξει και ο σκοπός της πορείας.
Αυτά, ως υποχρέωση, προβλεπόταν και από το ν.δ. 794/1971 της χούντας πλην όμως κατά την κυρίαρχη άποψη στα νομικά η παράλειψη γνωστοποίησης δεν καθιστούσε την συνάθροιση παράνομη και η γνωστοποίησή της εναπόκειτο στην ευχέρεια του διοργανωτή.
Έτσι δεκαετίες τώρα στην πράξη καμία συγκέντρωση δεν απαγορεύονταν επειδή δεν είχε γνωστοποιηθεί.
Τώρα, Η ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΗ ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ ΤΗΣ ΓΝΩΣΤΟΠΟΙΗΣΗΣ από τον οργανωτή μαζί με μια σειρά άλλες απίστευτες διατάξεις που θυμίζουν πρακτικές χουντικών στην ουσία καταργούν το δικαίωμα της ελευθερίας της συνάθροισης.
Πρόκειται ξεκάθαρα για αντισυνταγματική διάταξη γιατί σύμφωνα με έγκριτους νομικούς το «δικαίωμα στη συνάθροιση δεν υπόκειται σε καθεστώς άδειας, αναγγελίας ή προληπτικού ελέγχου από τις αστυνομικές αρχές».
Ας δούμε όμως πέρα από την ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΗ – ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ ΓΝΩΣΤΟΠΟΙΗΣΗ της συγκέντρωσης από τον οργανωτή δύο ακόμα υποχρεώσεις που του φορτώνονται ώστε έτσι η πραγματοποίηση της συγκέντρωσης να καθίσταται αδύνατη.
Η πρώτη είναι ότι επιφορτίζεται με το καθήκον ενημέρωσης των συμμετεχόντων για την υποχρέωσή τους «να μην φέρουν και να μην χρησιμοποιούν αντικείμενα πρόσφορα για άσκηση βίας».
Η δεύτερη είναι ότι οφείλει να ζητήσει την παρέμβαση της αρμόδιας αρχής για την απομάκρυνση τέτοιων ατόμων και ορίζει ομάδα περιφρούρησης της συνάθροισης.
Με απλά λόγια ανατίθενται πλέον στον «οργανωτή» καθήκοντα αστυνομικής φύσης, ορίζεται συνεργάτης της αρμόδιας αστυνομικής ή λιμενικής αρχής με υποχρέωση συμμόρφωσης με τις υποδείξεις τους.
Με λίγα λόγια οι συναθροίσεις φέρουν πλέον εκ των προτέρων το στίγμα της εν δυνάμει παράνομης κινητοποίησης και την υποψία της διάπραξης αξιόποινων πράξεων. Ο «οργανωτής» και κατ’ επέκταση η συνάθροιση μπαίνει στο ασφυκτικό κλοιό του προληπτικού αστυνομικού ελέγχου και το πλάνο της συνάθροισης ουσιαστικά υποδεικνύεται από τις αστυνομικές αρχές.
Όμως η κυβέρνηση με το φόβο ότι μπορεί το εργατικό κίνημα να ξεπεράσει τα προηγούμενα εμπόδια προκειμένου να σιγουρέψει ότι δεν θα γίνει καμία συγκέντρωση, βουτάει ακόμα πιο βαθιά σε αντιδημοκρατικές και χουντικές πρακτικές και υλοποιώντας το δόγμα τρόμος και τάξη επιβάλλει εξοντωτικές ποινές για τον οργανωτή της συγκέντρωσης ο οποίος πλέον «θα ευθύνεται για την αποζημίωση όσων υπέστησαν βλάβη της ζωής, της σωματικής ακεραιότητας και της ιδιοκτησίας από τους συμμετέχοντες στην συνάθροιση». Απαλλάσσεται μόνο αν είχε γνωστοποιήσει εγκαίρως για την συνάθροιση και εφόσον αποδείξει (πώς όμως να το αποδείξει;) ότι είχε λάβει όλα τα πρόσφορα και αναγκαία μέτρα για την πρόληψη και αποτροπή της ζημίας.
Είναι ξεκάθαρο ότι η αόριστη νομική έννοια του «επαρκούς αριθμού ατόμων που παρέχουν συνδρομή στην περιφρούρηση», η αντικειμενική δυσκολία ενημέρωσης και ελέγχου όλων των συμμετεχόντων στην συνάθροιση και η παρείσφρηση προβοκατόρικων στοιχείων, που είναι αδύνατο να ελεγχθούν, μπορούν να οδηγήσουν στην επιβολή αστικών κυρώσεων οικονομικής εξόντωσης των φορέων που διοργανώνουν την συνάθροιση.
Εξόχως αποκαλυπτικά των προθέσεων της κυβέρνησης είναι και όσα αναφέρονται σχετικά με όσα λαμβάνονται υπόψη για τη λήψη απόφασης περί απαγόρευσης της συγκέντρωσης όπως και για την επιβολή περιορισμών.
Συγκεκριμένα λαμβάνονται υπόψη:
α) ο εκτιμώμενος αριθμός συμμετεχόντων,
β) η περιοχή πραγματοποίησής της,
γ) ο βαθμός επικινδυνότητας αυτής ως προς την πιθανότητα διάπραξης σοβαρών εγκλημάτων και διατάραξης της κοινωνικοοικονομικής ζωής».
Είναι φανερό ότι η ενδεικτική απαρίθμηση των λόγων που μπορούν να οδηγήσουν σε απαγόρευση ή επιβολή περιορισμών αφήνει ευρύτατο περιθώριο διακριτικής ευχέρειας στις αστυνομικές αρχές χωρίς μάλιστα να είναι εκ των προτέρων γνωστά τα κριτήρια που θα οδηγήσουν σε απαγόρευση ή περιορισμούς. Το πρώτο μάλιστα κριτήριο (ο εκτιμώμενος αριθμός των συμμετεχόντων) είναι εξόχως αποκαλυπτικό για το ποιος ήταν ο στόχος της.
Με το νομοσχέδιο αυτό η κυβέρνηση δίνει τη δυνατότητα στις αστυνομικές αρχές να απαγορεύσουν συναθροίσεις πολυπληθείς και ογκώδεις, οι οποίες δεν δημιουργούν κίνδυνο ούτε για την δημόσια ασφάλεια ούτε για την κοινωνικοοικονομική ζωή. Ενώ δηλαδή υποτιθέμενη αφορμή για την ψήφιση του νομοσχεδίου αποτέλεσαν οι ολιγομελείς πορείες στα κέντρα μεγάλων πόλεων που δήθεν δημιουργούν προβλήματα στην καθημερινότητα των πολιτών, καταλήγει – πέρα από οποιαδήποτε συνταγματική επιταγή- σε μέσο απαγόρευσης των συναθροίσεων που λόγω του μεγάλου μεγέθους τους δεν μπορούν να ελεγχθούν επαρκώς από τις αστυνομικές αρχές.
Επίσης και αυτό είναι το πλέον αποκαλυπτικό των προθέσεων του νομοθέτη, το νομοσχέδιο προβλέπει ΙΔΙΩΝΥΜΟ ΠΟΙΝΙΚΟ ΑΔΙΚΗΜΑ ΤΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΕ ΔΗΜΟΣΙΑ ΥΠΑΙΘΡΙΑ ΣΥΝΑΘΡΟΙΣΗ, Η ΟΠΟΙΑ ΕΧΕΙ ΑΠΑΓΟΡΕΥΤΕΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΡΜΟΔΙΕΣ ΑΡΧΕΣ!!
Το άρθρο 9 του ν.δ. 794/1971 της χούντας προέβλεπε ποινική ευθύνη μόνο για τον οργανωτή και τους ομιλητές της συνάθροισης.
Το σχέδιο νόμου της κυβέρνησης Μητσοτάκη για να σιγουρέψει 100% ότι δεν θα γίνει καμία συγκέντρωση ΕΝΤΑΣΣΕΙ ΣΤΟΥΣ ΠΟΙΝΙΚΑ ΥΠΕΥΘΥΝΟΥΣ ΟΛΟΥΣ ΟΣΟΥΣ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΝ ΣΤΗ ΣΥΝΑΘΡΟΙΣΗ.
Κατ’ αυτόν τον φασιστικό τρόπο αποσκοπεί στην τρομοκράτησή τους.
Με βάση τα παραπάνω αλλά και με όλα όσα έχει ψηφίσει μέχρι τώρα η νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση της ΝΔ ενάντια στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα είναι ολοφάνερο ότι ο λόγος που έρχεται αυτό το νομοσχέδιο είναι γιατί φοβούνται τη λαϊκή αντίδραση και με σχέδια νόμου σαν και αυτό που θυμίζουν άλλες εποχές ετοιμάζονται να βάλουν τους λαϊκούς αγώνες στο γύψο.
Όμως δεν τα υπολογίζουν καλά.
Οι εργαζόμενοι δεν τρομοκρατούνται.
Το δόγμα νόμος – τρόμος και τάξη δεν θα περάσει.
Το λαϊκό εργατικό κίνημα τον αυταρχισμό και την κρατική καταστολή θα τα καταργήσουν στην πράξη.
ΟΣΕΣ ΜΕΘΟΔΕΥΣΕΙΣ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ
ΟΣΟΥΣ ΝΟΜΟΥΣ ΚΑΙ ΝΑ ΨΗΦΙΣΟΥΝ
ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΤΟΥ ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΔΕΝ ΜΠΑΙΝΟΥΝ ΣΤΟ ΓΥΨΟ
18/3/2020
Γραμματεία Τύπου ΕΜΕΙΣ – ΑΡΚΙ/ΓΣEE
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου