Οι αλλεπάλληλες καθυστερήσεις στη διαδικασία ιδιωτικοποίησης της ΤΡΑΙΝΟΣΕ αλλά και της Ελληνικής Εταιρείας Συντήρησης Σιδηροδρομικού Τροχαίου Υλικού (ΕΕΣΣΤΥ ή Rosco) έχουν αποσαθρώσει τη λειτουργία των ελληνικών σιδηροδρόμων, τόσο σε επίπεδο στελέχωσης και τροχαίου υλικού, όσο και σε επίπεδο υποδομών, σύμφωνα με την «Καθημερινή».
Προβλήματα
Πρόβλημα, που, με δεδομένο το αυξημένο τα τελευταία χρόνια εμπορευματικό έργο εξαιτίας της ανάπτυξης του Πειραιά, απειλεί να απαξιώσει τον βασικό ελληνικό διαμεταφορικό άξονα που ξεκινάει από το μεγαλύτερο λιμάνι της χώρας και καταλήγει στην Κεντρική Ευρώπη.
«Χρειαζόμαστε άμεσα, τώρα, περί τους 35 επιπλέον μηχανοδηγούς», εξηγεί στην «Κ» ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της ΤΡΑΙΝΟΣΕ Αθανάσιος Ζηλιασκόπουλος, προσθέτοντας πως οι περίπου τριακόσιοι που εργάζονται σήμερα πρέπει να φτάσουν τους 450 για να μπορεί να εξυπηρετηθεί ο άξονας.
Ομως προβλήματα υπάρχουν και με το τροχαίο υλικό και ειδικά τη συντήρησή του αλλά και τις δυνατότητες του ΟΣΕ να υποστηρίξει δρομολόγια.
Ετσι ενώ υπάρχει η δυνατότητα αύξησης του έργου από το λιμάνι της Θεσσαλονίκης, η προσπάθεια φαίνεται να σκοντάφτει στην έλλειψη… κλειδούχων.
Το θέμα των μηχανοδηγών έχει ένα πρόσθετο ενδιαφέρον καθώς πολλοί είχαν μεταταχθεί προ πενταετίας επί κυβερνήσεων Γ. Α. Παπανδρέου, βγαίνοντας από το δυναμικό των σιδηροδρόμων.
Οταν προ τριετίας άρχισε να αυξάνεται το έργο και απαιτήθηκαν μηχανοδηγοί, χρειάστηκε χρόνος για να γίνει νόμος που να επιτρέπει την επιστροφή τους.
Κάτι που έκανε η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου, πλην όμως ύστερα από αρκετό χρόνο και συγκεκριμένα στα τέλη του 2014. Ομως οι πρόωρες εκλογές δεν επέτρεψαν την έκδοση της σχετικής υπουργικής απόφασης για την υλοποίηση.
Η κυβέρνηση Τσίπρα - Καμμένου χρειάστηκε μήνες, αλλά λίγο πριν από την παραίτησή της εξέδωσε τη σχετική υπουργική απόφαση.
Ομως πλέον, πολλοί από εκείνους τους μηχανοδηγούς είτε είναι πια… συνταξιούχοι είτε δεν επιθυμούν την επιστροφή τους στους σιδηροδρόμους, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων που έχουν πράγματι αρχίσει να επιστρέφουν.
Ομως δεν φτάνουν να καλύψουν τις ανάγκες και χρειάζεται τώρα πρόσληψη, μέσω ΑΣΕΠ, 150 μηχανοδηγών ύστερα από σχετική απόφαση του υπουργείου Μεταφορών και, βέβαια, του Διοικητικής Μεταρρύθμισης.
Εκτός βέβαια εάν αποφασιστεί από την όποια νέα κυβέρνηση, όποτε αυτή θα επιληφθεί του θέματος, να μην κάνει τίποτα αφού η ΤΡΑΙΝΟΣΕ τελεί υπό ιδιωτικοποίηση.
Αλλωστε, κάθε κίνηση με στόχο να επιλυθούν προβλήματα όπως τα παραπάνω αλλά και άλλα πολλά (έργα υποδομής, ηλεκτροδότηση και αναβάθμιση γραμμών, προμήθειες κ.λπ.) σκοντάφτει εδώ και χρόνια στην ιδιωτικοποίηση.
Η εκάστοτε κυβέρνηση επικαλείται συνήθως την «επικείμενη» ιδιωτικοποίηση -που φαίνεται πάντα κοντά- με αποτέλεσμα να μην προχώραει στις ενέργειες που χρειάζονται, εξηγούν κορυφαίοι παράγοντες των σιδηροδρόμων.
Ωστόσο η ιδιωτικοποίηση της ΤΡΑΙΝΟΣΕ και της ΕΕΣΣΤΥ ξεκίνησε πριν από δυόμισι χρόνια με τις προσκλήσεις εκδήλωσης ενδιαφέροντος να έχουν γίνει από τον Ιούλιο του 2013 και τη β΄ φάση των διαγωνισμών να έχει ξεκινήσει από το φθινόπωρο του ίδιου έτους…
Δεκέμβριο οι προσφορές
Είναι άγνωστο εάν οι όλοι προκριθέντες τότε υποψήφιοι -σε κάποιους εκ των οποίων έχει αλλάξει το μάνατζμεντ, σε άλλους ανακύψει θέματα- παραμένουν εξίσου «αφοσιωμένοι» στη διαδικασία.
Το διοικητικό συμβούλιο του ΤΑΙΠΕΔ πάντως, στις 12 Αυγούστου και με δεδομένη τη συμφωνία Αθήνας - δανειστών, όρισε καταληκτικές ημερομηνίες για την υποβολή δεσμευτικών προσφορών για το 100% των ΤΡΑΙΝΟΣΕ Α.Ε. και ΕΕΣΣΤΥ Α.Ε. τον Δεκέμβριο του 2015.
Για την ΤΡΑΙΝΟΣΕ έχει εκδηλωθεί ενδιαφέρον τόσο από την JSC Russian Railways σε κοινοπραξία με τη ΓΕΚ-ΤΕΡΝΑ όσο και από τη ρουμανική Grup Feroviar Roma, διά της οποίας στις αρχές του έτους φερόταν να επιχειρεί να μπει στον διαγωνισμό η αμερικανική Watco Companies.
Η SNCF Participations SAS, θυγατρική της κρατικής εταιρείας σιδηροδρόμων της Γαλλίας Societe Nationale des Chemins de Fer Francais (SNCF), που είχε επίσης εκδηλώσει ενδιαφέρον το καλοκαίρι του 2013 και προκρίθηκε επίσης στη β΄ φάση, λέγεται πως δεν έχει εμφανιστεί έκτοτε…
Για την ΕΕΣΣΤΥ ενδιαφέρεται επίσης η κοινοπραξία της JSC Russian Railways με τη ΓΕΚ-ΤΕΡΝΑ, αλλά και η γαλλική Alstom, σε συνεργασία με τον όμιλο Κοπελούζου, και η γερμανική Siemens.
metaforespress.gr
Τι κλαίει η ναυαρχίδα του ομίλου Αλαφούζου για τους μηχανοδηγούς και το σιδηρόδρομο; Όταν απαξιωνόταν, οι κονδυλοφόροι της εγκαλούσαν την Κυβέρνηση γιατί δεν προχωρούσε γρήγορα στην κατάργηση όλων των τμημάτων πέραν της γραμμής Αθήνας-Θεσσαλονίκης-Ειδομένης και Θεσσαλονίκης-Στρυμόνα-Προμαχώνα. Ο πολύς Μπάμπης έλεγε ότι αυτό το V πρέπει να μείνει και πολύ μας θα μας ήταν. Και να απολυθούν οι τιποτένιοι σιδηροδρομικοί που κυκλοφορούσαν τραίνα με τρεις επιβάτες, όπως της Φλώρινας, για να εξασφαλίζουν μισθούς, που ήταν μεγαλύτεροι από το μισθό του Πρωθυπουργού! Αλλιώς θα έπρεπε να μειωθούν μισθοί και συντάξεις, να κλείσουν σχολεία και νοσοκομεία κλπ κλπ. Τα αποτελέσματα της πολιτικής που υποστήριξε ο Όμιλος, έφεραν τη σημερινή κατάσταση. Η απαξίωση οδηγεί σε δυσκολία να λειτουργήσει η ΤΡΑΙΝΟΣΕ και κατά συνέπεια να να πωληθεί, εκτός κι αν γίνεται για να δοθεί σε εξευτελιστική τιμή, σαν το Ελληνικό. Κι όσο απαξιώνεται η ΤΡΑΙΝΟΣΕ, απαξιώνεται και η ΕΕΣΣΤΥ, που έχει την ΤΡΑΙΝΟΣΕ σαν μοναδικό της πελάτη. Μήπως με όλα αυτά δεν τους βγαίνει η ιδιωτικοποίηση και σκούζουν; Και αυτό το ότι η Κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου έκανε το σχετικό Νόμο για την επιστροφή, αλλά δεν πρόλαβε; Από το 2012 κυβερνούσε, το Νοέμβριο του 2014 το διαπίστωσε; Όλο αυτό το καιρό ο Κυριάκος, ο Στουρνάρας και οι λοιποί συγγενείς απέρριπταν τα σχετικά αιτήματα του Χρυσοχοίδη (αν ήταν ειλικρινή) και μάλιστα κάποια στιγμή μίλησαν και για ανάγκη απόλυσης ακόμα 5-10% του εναπομείναντος προσωπικού, στα πλαίσια του μνημονίου που προέβλεπε ακόμα 15.000 απολύσεις από το Δημόσιο ώς τα τέλη του 2014. Επίσης μίλησαν για οριστική απόλυση και όλων των μεταταγέντων με το σκεπτικό ότι αφού περίσσευαν στο σιδηρόδρομο, περίσσευαν και εκεί που πήγαν και θα έπρεπε να παυθούν πάραυτα! Αλλά για τα σκουλήκια του τύπου σαν αυτά που ταΐζει ο Όμιλος και τα αφεντικά τους, οι εργαζόμενοι είναι η τροχοπέδη της οικονομίας και μόνο οι επιθυμίες των αφεντικών τους πρέπει να αποτελούν τη σταθερή πολιτική της χώρας και της κάθε χώρας. Οι εργαζόμενοι οφείλουν να υπακούν, να μη ζητάνε, να αρκούνται σε αυτά που ο χειμαζόμενος επιχειρηματίας με πόνο ψυχής μπορεί να τους δώσει, να του φιλούν το χέρι και να πίνουν νερό στο όνομά του. Και τα τσιράκια τους επιχαίρουν και ετοιμάζονται για τη ρεβάνς. Αλήθεια πως κάποιοι συνάδελφοι μεθαύριο στην κάλπη, θα επιβραβεύσουν αυτή την πολιτική, ψηφίζοντας αυτούς που μας ρήμαξαν; Η κομματική καφρίλα σε όλο το μεγαλείο της.
ΑπάντησηΔιαγραφή