Σκέψεις και ερωτηματικά προς Υποψηφίους

Επιστολή του συνάδελφου Σελερίδη από το μηχανοστάσιο Αλεξανδρούπολης.
Κάθε σιδηροδρομικό ατύχημα είναι αναμφίβολα ένα πολύ σοβαρό γεγονός. Για τους περισσότερους το ενδιαφέρον διαρκεί όσο η τηλεόραση προβάλει εικόνες. Για τους ανθρώπους των τρένων όμως, υπάρχει ένας διαρκής κόμπος στο στομάχι. Σε κάθε ατύχημα, στη θέση του συναδέλφου που το υπέστη, νοερά βρίσκονται όλοι οι συνάδελφοι του. Σήμερα αυτός, αύριο εγώ. Και ο κόμπος σφίγγει περισσότερο.

 Έρχομαι τώρα στις επικείμενες εκλογές για το εκπρόσωπο στο ΔΣ της ΤΡΑΙΝΟΣΕ. Έχουμε τρεις υποψηφιότητες από ανθρώπους των τρένων και δύο από διοικητικούς υπαλλήλους. Θέλω κατ αρχήν να εκφράσω τον απόλυτο σεβασμό μου

στο πρόσωπο, το επίπεδο μόρφωσης, και στις ικανότητες όλων των υποψηφίων. Χωρίς καμία συντεχνιακή διάθεση ή στήριξη του παλαιού και συντηρητικού. Είμαι από αυτούς που υποστηρίζουν ότι το μέλλον ανήκει δικαιωματικά στα νέα παιδιά.

 Το ερώτημα όμως είναι, πέραν της γενικής μόρφωσης, της καλής πρόθεσης και διάθεσης, μπορούν οι δύο νέοι συνάδελφοι να εκπροσωπήσουν δύο κλάδους, την εργασία των οποίων ούτε γνωρίζουν, ούτε μπορούν καν να διανοηθούν; Το αντικείμενο εργασίας της εταιρείας είναι τρένα, είναι μεταφορές είναι μέταλλο. Για να  νιώσεις το μέταλλο πρέπει να το πιάσεις, να το σφίξεις, να σε κάψει, να γίνεις ένα με αυτό. Αυτό δεν διδάσκεται σε κανένα πανεπιστήμιο, δεν μαθαίνεται θεωρητικά. Το αποκτάς εκεί έξω. Εκεί έξω στο κρύο και στη νύχτα. Εκεί που φεύγουν τα γεφύρια από κάτω σου. Εκεί που νιώθεις την ευθύνη για τις ψυχές που κουβαλάς. Εκεί που σου κόβεται το αίμα και έχεις εφιάλτες σε όλη σου τη ζωή, όταν απελπισμένοι ή απρόσεκτοι συνάνθρωποι μας μπαίνουν  στις ράγες. Εκεί, στις αίθουσες των δικαστηρίων που σε σέρνουν κατηγορούμενο. Εκεί που ο συνοδός είναι μόνος με τον λαθρεπιβάτη, τον λαθρομετανάστη, το πρεζόνι τον χούλιγκαν και τον κάθε λογής παράξενο. Εκεί που ο συνοδός δίνει το χέρι του στον ηλικιωμένο. Εκεί στις αίθουσες των μηχανοστασίων με τα κάδρα των νεκρών συναδέλφων.

 Προφανώς τέτοιες και παρόμοιες σκέψεις και ερωτήματα πέρασαν από το μυαλό σας. Η απόφαση σας να ζητήσετε την ψήφο των συναδέλφων δείχνει ότι τα έχετε σκεφθεί, έχετε δώσει απαντήσεις και είστε πανέτοιμοι να τους εκπροσωπήσετε.

 Εκεί μέσα όμως συζητούνται θέματα για τα οποία εσείς δεν έχετε καν επαφή. Τι θέση θα πάρετε σε θέματα κυκλοφορίας, ασφάλειας, τηλεδιοίκησης , επάνδρωσης τρένων, διαχείρισης προσωπικού και τόσα άλλα; Τι θέση θα πάρετε στην επαναχάραξη δρομολογίων και διακίνηση εμπορευμάτων, όταν δεν γνωρίζετε τον σιδηροδρομικό χάρτη, όταν δεν γνωρίζετε που πέφτει το Ορμένιο, το Πύθιο ή το Μεσονήσι και την σημασία του κάθε σταθμού; Τι θέση θα πάρετε για τους συναδέλφους της Πελοποννήσου ή της Δράμας, αφού δεν γνωρίζετε αν έχουν πρόβλημα; Τι θέση θα πάρετε για την νυχτερινή ώρα, αφού δεν ξέρετε τι είναι ξενύχτι; Τι θα πείτε για τις εξαιρέσιμες , όταν δεν έχετε κάνει πρωτοχρονιά και ανάσταση στο τρένο; Τι θα πείτε για το τροχαίο υλικό, όταν δεν έχετε καμία επαφή με αυτό;

 Αυτά και πάρα πολλά τέτοια ερωτήματα φαντάζομαι πως τα θέσατε στον εαυτό σας και δώσατε απαντήσεις. Κρίνατε ότι είστε σε θέση να τα ξεπεράσετε. Το να είναι κάποιος φιλόδοξος  είναι θεμιτό. Το να θέλει να εκπροσωπήσει εργαζόμενους, την δουλειά των οποίων δεν γνωρίζει, ξεπερνά τα όρια της φιλοδοξίας. Θέλετε να εκπροσωπήσετε ανθρώπους, εργαζόμενους και όχι καρέκλες και γραφεία. Και εγώ θα ήθελα να εκπροσωπώ τους αρτοποιούς. Όμως δεν είμαι φούρναρης και είναι σίγουρο ότι μαζί με τα ψωμιά θα κάψω και τους αρτοποιούς.

 Η απόφαση σας δείχνει ότι ήταν αποτέλεσμα ώριμης σκέψης και σοβαρού προβληματισμού. Αν περιμένετε βοήθεια και στήριξη από το παλαιό φθαρμένο και κατεστημένο σύστημα των παρατάξεων πολύ φοβάμαι ότι θα απογοητευθείτε. Δεν θα σας δώσουν ποτέ την πλήρη και απαραίτητη πληροφόρηση ώστε να είστε έτοιμοι για θέματα που δεν γνωρίζετε. Θα είναι πάντα οι σύμβουλοι σας. Θα σας θέλουν πάντα υποχείριο τους. Το ότι δεν βγαίνουν επισήμως να σας στηρίξουν, όπως έκανε συγκεκριμένη παράταξη για έναν υποψήφιο πρέπει να σας προβληματίσει .  Κρατάνε διακριτική απόσταση γιατί η εποχή δεν προσφέρετε για επιτυχίες. Είναι σίγουρο ότι στο πρώτο στραπάτσο, οι ίδιοι θα σας λιθοβολήσουν. Αν πάλι σκεφθείτε να αυτονομηθείτε θα σας τραβήξουν το χαλί κάτω από τα πόδια. Ξέρουν αυτοί.

 Το δικό σας όμως στραπάτσο και η όποια σχέση με τις παρατάξεις θα έχει άμεσο αντίκτυπο σε εργαζόμενους με τους οποίους εσείς δεν έχετε καμία σχέση. Παρ όλα αυτά με φιλοδοξία και ελαφρά την καρδιά θέλετε να τους εκπροσωπήσετε. Στον ΟΣΕ υπάρχουν πολλά συνδικαλιστικά πεδία ευρύτερου φάσματος που μπορείτε να εκθέσετε τις φιλοδοξίες σας.

 Σε παλαιότερη ανάρτηση μου πήρα θέση καθαρά υπέρ ενός των υποψηφίων, γιατί τον θεωρώ άνθρωπο της σιδηροδρομικής πιάτσας και γνώστη του σιδηροδρόμου από το ορμένιο μέχρι την Πελοπόννησο. Όπως της σιδηροδρομικής πιάτσας θεωρώ και τους δύο συναδέλφους τν τρένων που είναι υποψήφιοι.

  Εύχομαι καλόν αγώνα σε όλους και καλή επιτυχία στους στόχους σας

                                       Συναδελφικά από Αλεξανδρούπολη

                                             Τριαντάφυλλος Σελερίδης