Κάποια στιγμή είναι καλό να θυμόμαστε τι συμβολίζουν ορισμένες μέρες , που τις περνούμε επιφανειακά....
Στις 8 Μαρτίου 1857, εργάτριες στην κλωστουφαντουργία και στα ραφτάδικα της Νέας Υόρκης κατέβηκαν σε απεργία με αιτήματα όπως: Δεκάωρη δουλειά , Φωτεινές και υγιεινές αίθουσες εργασίας, Μεροκάματα ίσα με
των κλωστοϋφαντουργών και των ραφτών».
Η διαδήλωση χτυπήθηκε από την αστυνομία και οι δρόμοι της Νέας Υόρκης βάφτηκαν από το αίμα των εργατριών.
Πενήντα τρία χρόνια μετά στην δεύτερη διεθνή συνδιάσκεψη των σοσιαλιστριών γυναικών υιοθετήθηκε πρόταση της Γερμανίδας Κλάρας Τσέτκιν, επιφανούς προσωπικότητας του παγκόσμιου επαναστατικού κινήματος, η 8η Μάρτη κάθε χρονιάς να γιορτάζεται ως επέτειος για την θυσία των εργατριών της Νέας Υόρκης.
Από τότε αυτή η ημέρα είναι ημέρα μνήμης και απολογισμού της πάλης για την ισοτιμία των εργαζόμενων γυναικών.
Χρόνια πολλά λοιπόν, τιμάμε τις γυναίκες που ήρθαν στον κόσμο αυτό για να δημιουργούν αδιάκοπα, που αγωνίζονται και αντιστέκονται!!!
Χαμόγελο γυναίκας/ χαμογέλα γυναίκα
ΑπάντησηΔιαγραφήνα χαμογελάς πάντα στη ζωή
ακόμα κι αν αυτή δε σου χαμογελάει
χαμογέλα στους χαμένους έρωτες
χαμογέλα στους πόνους σου, χαμογέλα παντού.
Το δικό σου χαμόγελο θα είναι:
Φως στο δρόμο σου
φάρος για τους χαμένους ταξιδευτές.
Το χαμόγελό σου θα είναι:
Ένα μητρικό φιλί
ένα καρδιοχτύπι για τους αγαπημένους σου
μια αχτίνα του ήλιου για όλους.
Alda Merini, '' Το χαμόγελο μιας γυναίκας"
Αγγελική Γιωτοπούλου-Αποστολάκη