Είπε συγκεκριμένα, ο κύριος Τσιόδρας:
«Έχουμε τα Μέσα Μεταφοράς. Είναι ασφυκτικές οι συνθήκες, το κατανοώ. Είναι αδύνατο αυτή τη στιγμή να επενδύσουμε σε περισσότερη και μεγαλύτερη άνεση στα Μέσα Μεταφοράς. Γνωρίζω ότι προσπαθούν. Εμείς σαν επιστήμονες το λέμε συνέχεια: Προσπαθήστε να αποφύγετε στα Μέσα Μεταφοράς τον συνωστισμό, όσο αυτό είναι εφικτό, όσο είναι».
Ανοιχτά λοιπόν:
Σεβόμαστε – και το έχουμε αποδείξει από την αρχή τις πανδημίας – τις επιστημονικές εκτιμήσεις των ειδικών και τον αγώνα που δίνουν καθημερινά, είτε μέσα στα νοσοκομεία, είτε στην ερευνητική και επιχειρησιακή δραστηριότητα τους.
Τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς είναι απαραίτητα για να μετακινούνται εκατομμύρια άνθρωποι. Μιλάμε για μαζική μεταφορά, άρα για συγχρωτισμό. Δεν μιλάμε, λοιπόν, για “άνεση”. Μιλάμε για ανάγκη. Και επιβεβλημένο σε συνθήκες πανδημίας – πράγμα που γνωρίζει καλύτερα από όλους ο κ.Τσιόδρας – είναι αυτή η ανάγκη να μην μετατρέπεται σε συνωστισμό. Που θα πει ότι η αύξηση δρομολογίων, λεωφορείων, συρμών είναι εκ των ων ουκ άνευ μέτρο προστασίας, για το οποίο θα έπρεπε να πιέζουν οι επιστήμονες και όχι υπόθεση πιο «άνετης» μετακίνησης.
Ο εκτός ορίων συνωστισμός στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, που απεικονίζεται καθημερινά σε φωτογραφίες και, κυρίως, τον βιώνουν εκατομμύρια εργαζόμενοι, είναι επικίνδυνος για τη διασπορά του κορωνοϊού με βάση επιστημονικές εκτιμήσεις. Δεν είναι εικασία.
Με τι όρους, λοιπόν, κρίνεται αν αξίζει ή αν πρέπει, ή αν “μπορεί” να γίνει η «επένδυση» στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς; Κατά τη γνώμη μας πρόκειται για «επένδυση» στην ανθρώπινη ζωή και όχι για αριθμούς υποταγμένους στα περί των «αντοχών της οικονομίας». Θυμίζουμε, άλλωστε, ότι κυβερνητικά στελέχη έφτασαν στο σημείο να ισχυριστούν ότι η αύξηση λεωφορείων μπορεί να σημάνει και κόψιμο συντάξεων. Θυμίζουμε, επίσης, ότι – για παράδειγμα – για να σπάσει μια απεργία, τότε βρίσκεται η «άνεση» επιπλέον λεωφορείων, αφού τότε θυμούνται από επιτάξεις μέχρι στρατιωτικά ΡΕΟ…
Συμπερασματικά: Εκτιμούμε ιδιαιτέρως την επιστημονική συμβολή στην κοινή μάχη και τον αγώνα που κάνει ο κύριος Τσιόδρας. Τον αγώνα που δίνουν και οι χιλιάδες γιατροί, νοσηλευτές, εργαζόμενοι στα νοσοκομεία και τις υποδομές της χώρας στην Υγεία.
Με αυτόν τον σεβασμό θα λέγαμε προς τον κύριο Σωτήρη Τσιόδρα να μην επιτρέπει στο επιστημονικό του κύρος να τίθεται, εκούσια ή ακούσια, στην υπηρεσία της υπεράσπισης μιας κυβερνητικής πολιτικής που έχει την “‘ανεση” να βρίσκει δεκάδες εκατομμύρια για ιδιώτες κλινικάρχες, αλλά όχι για ανταλλακτικά σε λεωφορεία και προσλήψεις οδηγών.
Δεν ζούμε, φυσικά, σε άλλον κόσμο. Γνωρίζουμε ότι η πολιτική είναι πανταχού παρούσα. Γνωρίζουμε, επίσης, ότι η επιστήμη έχει κατά καιρούς προσφερθεί από εκπροσώπους της στην υπηρεσία πολιτικών επιλογών που βάζουν την “αγορά” πάνω από τον άνθρωπο. Αλλά τότε – και αυτό το γνωρίζει άριστα ο κ.Τσιόδρας – παύει να είναι επιστήμη.
ΥΓ: Για την εξύμνηση από τον κ.Χαρδαλιά της Εκκλησίας και του πρωτοπόρου ρόλου της στην αντιμετώπιση της διασποράς του ιού, δεν χρειάζεται να σχολιάσουμε τίποτα. Οι εικόνες από τον Αγιο Δημήτριο στη Θεσσαλονίκη είναι βέβαιο ότι θα έκαναν ακόμα και τον κ.Χαρδαλιά να… σταυροκοπηθεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου