Εργαζόμενοι, Εργαζόμενες,
Η έξοδος της χώρας από το Μνημονιακό πλαίσιο, βρίσκει τους εργαζόμενους και την ελληνική κοινωνία να μετρούν ακόμα τις πληγές που άφησαν οι ακραίες
νεοφιλελεύθερες πολιτικές των τελευταίων 8 ετών. Παρά τους κυβερνητικούς ισχυρισμούς ότι οι πολιτικές της λιτότητας αποτελούν παρελθόν, ότι η ανάπτυξη και η δημιουργία νέων θέσεων εργασίας είναι προ των πυλών, ότι επαναφέρονται άμεσα οι μισθοί, οι συλλογικές συμβάσεις και τα δικαιώματα των εργαζομένων, δυστυχώς η πραγματικότητα για τους ίδιους τους εργαζόμενους ήταν και παραμένει σκληρή και το μέλλον παραπέμπει στη συνέχιση των ίδιων οικονομικών πολιτικών που έφεραν την οικονομία σε αδιέξοδο και τους εργαζόμενους στο περιθώριο.
Η εποπτεία των δανειστών δεν σταματά δυστυχώς με τη λήξη του Μνημονίου. Θα συνεχιστεί με άλλες μορφές αλλά πάντα με το ίδιο περιεχόμενο που υποχρεώνει τη χώρα είναι να συνεχίσει να εφαρμόζει αυστηρές δημοσιονομικές πολιτικές λιτότητας, που θα παράγουν για τους δανειστές υπερπλεονάσματα (τουλάχιστον 3,5% έως το 2022) διασφαλίζοντας έτσι την αποπληρωμή των δανείων τους και τα οποία δεν μπορούν να διασφαλιστούν παρά μόνο με συνέχιση της υπερφορολόγησης των εργαζομένων και των συνταξιούχων.
Οι δεσμεύσεις αυτές όμως ταυτόχρονα στραγγαλίζουν κυριολεκτικά τις δυνατότητες της χώρας για πραγματική και βιώσιμη οικονομική ανάπτυξη και ακυρώνουν τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας με πλήρη απασχόληση, με αξιοπρεπείς μισθούς, με στοιχειώδη εργασιακά δικαιώματα.
Οι εργοδότες, με κύριο εκπρόσωπο το μεγάλο κεφάλαιο (ΣΕΒ), έχοντας κατοχυρώσει όλη την προηγούμενη 8ετία, τη δραματική μείωση των μισθών, την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, την αποδόμηση των εργασιακών σχέσεων και την επιβολή μιας εξαιρετικά χαμηλά αμειβόμενης εργασίας με απεριόριστη ευελιξία σε όφελος των επιχειρήσεων, πρωτοστατούν ενάντια σε κάθε προσπάθεια να επανακτηθεί έστω και ένα μικρό μέρος των εργατικών δικαιωμάτων που μας κατάργησαν οι μνημονιακές πολιτικές.
Η σημερινή Κυβέρνηση, παρά τις όποιες θετικές προθέσεις της για αύξηση του κατώτατου μισθού, τελικά εφαρμόζει αυτούσια τη μνημονιακή διαδικασία του "Νόμου Βρούτση, την οποία επαναθεσμοθέτησε τον προηγούμενο Σεπτέμβριο με δικό της Νόμο (Ν.4564/18), καταργώντας οριστικά τη διαδικασία των ελεύθερων συλλογικών διαπραγματεύσεων μεταξύ εργοδοτών και εργαζόμενων.
Πέραν αυτού όμως, η Κυβέρνηση δεν λέει κουβέντα ούτε για την επαναφορά του επιδόματος γάμου 10% που κατάργησε η διαβόητη ΠΥΣ 6/2012, ούτε και για το πάγωμα των 3ετιών (τη μισθολογική εξέλιξη με βάση τη συμπλήρωση 3ετιών εργοδότη). Με τον τρόπο αυτό, η Κυβέρνηση καταπατά τις δικές της δεσμεύσεις και υποσχέσεις για την πλήρη επαναφορά της ΕΓΣΣΕ και τον καθορισμό του κατώτατου μισθού αποκλειστικά μέσω της ΕΓΣΣΕ και εμφανώς επιδιώκει την κρατική παρέμβαση στις συλλογικές διαπραγματεύσεις.
Εργαζόμενοι, Εργαζόμενες,
• Η ανεργία εξακολουθεί να κινείται σε υψηλότατα ποσοστά και οι όποιες θέσεις εργασίας δημιουργούνται είναι επισφαλείς, κακοπληρωμένες, προσωρινές και ευέλικτες.
• Η φτώχεια και ο κοινωνικός αποκλεισμός αφορά το 1/3 της κοινωνίας μας και δε λύνεται με κρατικά βοηθήματα και κοινοτικά προγράμματα.
• Η νεολαία συνεχίζει να μεταναστεύει στο εξωτερικό για να διεκδικήσει μια καλύτερη ζωή έξω από την Ελλάδα.
• ΤΟ ασφαλιστικό σύστημα κινδυνεύει να καταρρεύσει και παρότι ο κίνδυνος για νέες περικοπές συντάξεων μπορεί να αποσοβήθηκε προσωρινά, ωστόσο όμως οι ευέλικτες και επισφαλείς θέσεις εργασίας με χαμηλότατους μισθούς σε συνδυασμό με το δημογραφικό πρόβλημα εντείνουν το πρόβλημα.
• ΟΙ πλειστηριασμοί της λαϊκής κατοικίας επιταχύνονται, τα στεγαστικά δάνεια δίνονται στα αρπακτικά ξένα funds.
• ΟΙ ιδιωτικοποιήσεις συνεχίζονται, αποστερώντας από την οικονομία τα εργαλεία μιας πραγματικής παραγωγικής ανασυγκρότησης σε όφελος των πολλών.
• Ο φασισμός και ο ρατσισμός πατώντας στα υπαρκτά οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα γιγαντώνονται καθημερινά, δηλητηριάζοντας την κοινωνίας μας.
Εργαζόμενοι, Εργαζόμενες,
Απέναντι σε αυτή την κατάσταση, ο κόσμος της μισθωτής εργασίας και η κοινωνική πλειοψηφία δεν έχουν παρά μια και μοναδική επιλογή. Να σταματήσουν την ανάθεση της όποιας λύσης στις Κυβερνήσεις και να αναλάβουν τις τύχες τους στα δικά τους χέρια.
Μόνο με τους δικούς μας αγώνες, θα επανακτήσουμε αξιοπρεπείς μισθούς, συλλογικές συμβάσεις εργασίας και εργασιακά δικαιώματα.
Η Γενική Πανεργατική Απεργία στις 28 ΝΟΕΜΒΡΗ, πρέπει να δώσει ένα ισχυρό πολιτικό και κοινωνικό μήνυμα στην Κυβέρνηση και τους Εργοδότες.
ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ, ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ
• Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους, με αξιοπρεπείς αμοιβές και ανθρώπινες συνθήκες εργασίας
• Άμεση επαναφορά του κατώτατου μισθού στα 751 Ευρώ
• Αποκατάσταση της ΕΓΣΣΕ και των συλλογικών διαπραγματεύσεων για τον καθορισμό του κατώτατου μισθού
• Υποχρεωτικές κλαδικές ΣΣΕ παντού, χωρίς όρους και προϋποθέσεις
• Ουσιαστική, φορολογική ελάφρυνση των μισθωτών και των συνταξιούχων άμεσα
• Ουσιαστικά μέτρα ενίσχυσης και κοινωνικής προστασίας όλων των ανέργων
• Κατάργηση όλων των αντεργατικών και αντιασφαλιστικών μέτρων
• Κανένας πλειστηριασμός της λαϊκής κατοικίας
• Υπεράσπιση του δημοσίου πλούτου – Όχι στις ιδιωτικοποιήσεις.
ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΙΣ ΑΠΕΡΓΙΑΚΕΣ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΙΣ ΤΩΝ ΣΥΝΔΙΚΑΤΩΝ
ΑΘΗΝΑ ,ΤΕΤΑΡΤΗ 28 ΝΟΕΜΒΡΗ – ΩΡΑ 11.00 π.μ.
ΠΛΑΤΕΙΑ ΚΛΑΥΘΜΩΝΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου