Η άποψη ενός επιβάτη για τις απεργίες

Μια ενδιαφέρουσα άποψη ενός επιβάτη του Προαστιακού....

Ας εξετάσουμε νηφάλια τα δεδομένα. Οι εργαζόμενοι του προαστιακού σιδηροδρόμου αποφάσισαν να απεργήσουν προκειμένου να διεκδικήσουν τα δικαιώματα τους, να παραμείνει ο δημόσιος και κοινωνικός χαρακτήρας του προαστιακού σιδηροδρόμου, να εφαρμόζεται η εργατική νομοθεσία και οι συλλογικές συμβάσεις και να μην έχουν διπλή παρακράτηση του υπέρογκου 25% επί του μισθού τους .Από την άλλοι πλευρά εμείς οι επιβάτες διεκδικούμε τα

δικά μας δικαιώματα δηλαδή το δικαίωμα μας να διασφαλίζεται η δυνατότητα μας να μετακινούμαστε ελευθέρα με τα μέσα μαζικής μεταφοράς χωρίς να αντιμετωπίζουμε εμπόδια στην προσπάθεια μας να εξασκήσουμε το δικαίωμα μας αυτό, το δικαίωμα της συνεχούς και χωρίς δυσχέρειες και  εμπόδια ελεύθερη μετακίνηση μας.

Δηλαδή εδώ συγκρούονται δύο διαφορετικά δικαιώματα κατοχυρωμένα και εξίσου σημαντικά για την κοινωνία. Η προστασία των εργασιακών δικαιωμάτων, των μισθολογικών, των ασφαλιστικών αλλά και η προστασία του δημόσιου και κοινωνικού χαρακτήρα των σιδηροδρομικών υπηρεσιών αποτελούν σημαντικές συνιστώσες της κοινωνικής δικαιοσύνης και της κοινωνικής ευμάρειας. Τα εργασιακά, κοινωνικοασφαλιστικά δικαιώματα έχουν κατακτηθεί με αγώνες και πολύ αίμα από τους εργάτες γι΄αυτό πρέπει να αγωνιστούμε όλοι μαζί να  τα διατηρήσουμε και να τα διευρύνουμε και όχι να επιτρέψουμε την σταδιακή εξαφάνιση και τον περιορισμό τους . Οι μεταφορές είναι ένα εξαιρετικά σημαντικό κοινωνικό αγαθό και κατά την προσωπική μου άποψη δεν πρέπει να απολέσει τον κοινωνικό και δημόσιο χαρακτήρα η παραγωγή τους και η προσφορά τους στο κοινωνικό σύνολο, ωστόσο ακριβώς επειδή είναι ένα σημαντικό κοινωνικό αγαθό θα πρέπει να προστατέψουμε και να διασφαλίσουμε την κατά τον δυνατόν απρόσκοπτη παροχή τους. Δηλαδή ο δίκαιος αγώνας των εργαζομένων για την διασφάλιση και υπεράσπιση των κατακτήσεων τους δεν πρέπει να οδηγεί στην απόλυτη αδυναμία των υπόλοιπων πολιτών και κυρίως των υπόλοιπων εργαζομένων να μετακινηθούν ιδίως μάλιστα εάν επιχειρούν να μεταβούν  προς την δική τους εργασία αλλά και για πολύ σοβαρούς κοινωνικούς λόγους (λόγους υγείας, κηδείας, γάμους, βαφτήσια, στράτευσης κ.τ.λ.).

Ως επιβάτης του προαστιακού σιδηροδρόμου έχω ανάγκη την μεταφορά που μου προσφέρει ο πολυαγαπημένος μου προαστιακός σιδηρόδρομος κυρίως για να μετακινούμε προς την εργασία μου αλλά και για άλλες λιγότερο σημαντικές δραστηριότητες, για δραστηριότητες αναψυχής. Ως εργαζόμενος σε άλλο κλάδο γνωρίζω καλά ότι εάν καταργήσουν τα εργασιακά δικαιώματα των εργαζομένων του προαστιακού σιδηροδρόμου μελλοντικά θα φέρει ακόμα χειρότερες συνθήκες εργασίας και σε εμένα και τους συναδέλφους μου. Όταν οι εργαζόμενοι του προαστιακού απεργούν μου προκαλούν δυσχέρεια στην μετακίνηση μου ωστόσο ταυτόχρονα μου δημιουργούν και μία εσωτερική ελπίδα ότι στην άγρια εποχή του μνημονίου που καταργούνται όλα τα εργασιακά, κοινωνικοασφαλιστικά και λοιπά δικαιώματα υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που προσπαθούν να αντισταθούν και να μου δείξουν έναν άλλο δρόμο, τον δρόμο της  αντίστασης και του αγώνα για την επιβίωση μας, για να ξανακερδίσουμε την ζωή που μας κλέβουν μέρα με την ημέρα. Ως επιβάτης του προαστιακού έχω ανάγκη την συνεχή, απρόσκοπτη, αδιάλειπτη και εύρυθμη λειτουργία του, για να μπορώ να μετακινούμε όσο και αν κατανοώ ότι ο αγώνας να κρατηθεί ζωντανός ο δημόσιος και κοινωνικός χαρακτήρας της μετακίνησης είναι εξαιρετικά σημαντικός καθώς το αγαθό της μετακίνησης πρέπει να επιδοτείται και να προσφέρεται στο κοινωνικό σύνολο σε τιμές κάτω του πραγματικού κόστους καθώς οι σιδηροδρομικές μεταφορές συμβάλουν στην προστασία του περιβάλλοντος, στην μείωση  της κυκλοφοριακής συμφόρησης μέσα στην πόλη και στα γύρω προάστια, στην βελτιωμένη και ποιοτικότερη μετακίνηση των κοινωνικά ευπαθών ομάδων.

Καταλήγοντας θα ήθελα να προβώ σε κάποιες τελικές προτάσεις για τις απεργίες στον προαστιακό σιδηρόδρομο. Προτείνω οι εργαζόμενοι του προαστιακού όταν εξασκούν το συνταγματικά κατοχυρωμένο και αδιαμφισβήτο  δικαίωμα τους στην απεργία σκεπτόμενοι και το δικαίωμα των πολιτών στην δυνατότητα μετακίνησης τους, να προτείνουν να υπάρχει ένας ελάχιστος αριθμός προσωπικού ασφαλείας το οποίο θα εκτελεί έναν κοινωνικού χαρακτήρα ελάχιστο ωστόσο κοινωνικά αριθμό δρομολογίων ώστε και οι υπόλοιποι πολίτες  και κυρίως οι εργαζόμενοι πολίτες να έχουν την δυνατότητα να ικανοποιήσουν στοιχειωδώς την ανάγκη τους και το δικαίωμα τους για μετακίνηση.

Για παράδειγμα στα δρομολόγια προς Κιάτο και Χαλκίδα θα μπορούσαν να διεξάγονται τρία δρομολόγια με επιστροφή το πρώτο πρωινό, ένα ενδιάμεσο το μεσημέρι γύρω στις τέσσερις η ώρα το απόγευμα και το τελευταίο βραδινό, ενώ στο αστικό κομμάτι του προαστιακού σιδηροδρόμου Μαγούλα- Πειραιάς- Κορωπι –(Αεροδρόμιο) θα μπορούσαν σε μία εικοσιτετράωρη απεργία να γίνονται περίπου έξι δρομολόγια δηλαδή δύο πρωινά (το πρώτο και ένα γύρω στις εννιά) , ένα μεσημεριανό, ένα απογευματινό και δύο βράδυνα(ένα γύρω στις οχτώ και το τελευταίο). Επιπρόσθετα θα έλεγα με απόφαση του συλλόγου των εργαζομένων του προαστιακού σιδηροδρόμου τα ελάχιστα αυτά δρομολόγια θα μπορούσαν να ονομαστούν ως δρομολόγια κοινωνικής αλληλέγγυης κλείνοντας οι εργαζόμενοι τα εκδότρια εισιτηρίων και τα μηχανήματα επικύρωσης έτσι ώστε να διεξάγονται δωρεάν, κατά την διάρκεια δε της διαδρομής να ακούγονται προηχογραφημένα μηνύματα προς τους επιβάτες με τα οποία  οι σύλλογοι των εργαζομένων του προαστιακού σιδηροδρόμου θα ενημερώνουν τους επιβάτες για τα αιτήματα της απεργίας τους.

Επιπλέον θα πρότεινα στα αιτήματα των εργαζομένων του προαστιακού σιδηροδρόμου να προστεθούν και αιτήματα που θα ενδιέφεραν τους επιβάτες όπως:

1.      Αύξηση του αριθμού των δρομολόγιων στο αστικό και μη αστικό τμήμα του προαστιακού με την αγορά του αναγκαίου σιδηροδρομικού υλικού, την κατάλληλη αξιοποίηση του εργατικού δυναμικού του προαστιακού σιδηροδρόμου και την πρόσληψη του αναγκαίου εργατικού δυναμικού.

2.      Την ένταξη στο αστικό τμήμα και στην αστική τιμολόγηση του προαστιακού στην γραμμή της Χαλκίδας το κομμάτι από σιδηροδρομικό κέντρο Αχαρνών έως τον Άγιο Στέφανο.

3.      Την δωρεάν μετακίνηση στο αστικό κομμάτι και με χαμηλότερη τιμή στην υπόλοιπη διαδρομή των ευπαθών ομάδων του πληθυσμού όπως ανάπηροι, άνεργοι, άποροι, χαμηλόμισθοι και χαμηλοσυνταξιούχοι με ετήσιο εισόδημα κάτω των 4.000(τεσσάρων χιλιάδων) ευρώ.

4.      Την επέκταση των υποδομών και του σιδηροδρομικού δικτύου του προαστιακού σιδηροδρόμου και σε άλλα προάστια της Αττικής προς Ραφήνα, Λαύριο, κλπ.

5.      Την θέσπιση- ψήφιση νομοθεσίας βάσει της οποίας η απουσία ενός εργαζομένου άλλου κλάδου, σε ημέρα απεργίας των αστικών ή προαστιακών μέσων μεταφοράς, δεν θα καθιστά αυτόν ως αδικαιολόγητος απών εάν δεν έχει εναλλακτικό μέσον μεταφοράς αλλά θα αναγνωρίζεται ότι η απουσία του από την εργασία του, οφείλεται σε αντικειμενική αδυναμία πρόσβασης στην εργασία του λόγω ανωτέρας βίας. Η ύπαρξη ενός τέτοιου τύπου αιτήματος από την πλευρά των εργαζομένων του προαστιακού σιδηροδρόμου αλλά και η θέσπιση μίας τέτοιας νομοθεσίας από την εξουσία θεωρώ ότι είναι εξαιρετικά σημαντική καθώς οι εργαζόμενοι του προαστιακού προκειμένου να κερδίσουν την πραγματική αλληλεγγύη και συμπαράσταση των υπόλοιπων επιβατών ιδίως δε των εργαζόμενων επιβατών, θα πρέπει οι υπόλοιποι εργαζόμενοι των άλλων κλάδων σε ημέρες που αδυνατούν να μεταβούν στην εργασία τους λόγω απεργίας στα αστικά ή προαστιακά μέσα μαζικής μεταφοράς να μην υφίστανται αρνητικές συνέπειες λόγω της αδυναμίας μετάβασης τους από τον περιοχή της οικίας τους στην περιοχή της κατοικίας τους.     

Πιστεύω ότι η απεργία των εργαζομένων του προαστιακού σιδηροδρόμου με σεβασμό στο δικαίωμα των πολιτών και των λοιπών εργαζομένων σε άλλους κλάδους στο σημαντικό κοινωνικό δικαίωμα της μετακίνησης τους,  με την θέσπιση ελάχιστου αριθμού δρομολογίων με την βοήθεια του θεσμού του προσωπικού ασφαλείας,  αλλά και ο σεβασμός των υπόλοιπων πολιτών -επιβατών  στο δικαίωμα των εργαζόμενων του προαστιακού σιδηροδρόμου να προασπίσουν και να διευρύνουν τα εργασιακά και κοινωνικοασφαλιστικά δικαιώματα τους τα οποία κατακτήθηκαν ιστορικά με αγώνες και αίμα, να προασπίσουν τον δημόσιο και κοινωνικό χαρακτήρα της σιδηροδρομικής μεταφοράς είναι η καλύτερη στάση, η καλύτερη πρακτική από την πλευρά των εργαζομένων και των επιβατών προκειμένου να υπάρξει η αναγκαία ισορροπία- εξισσορόπηση  στην εξάσκηση των αντικρουόμενων δικαιωμάτων και των δύο πλευρών.  

Την παραπάνω τοποθέτηση βρήκαμε στο proastiakos.net