Καθοριστικός ο ρόλος των Πρωτοβάθμιων Σωματείων !

Τροφή για σκέψη απο το στέκι της έλξης....

Μιας και κατατέθηκε πριν απο λίγο η τροπολογία που "αλλάζει",-επί της ουσίας εμείς θα πούμε ότι 

απλά ότι ,χτυπά τα επιχειρησιακά Σωματεία- ,τον τρόπο λήψης απόφασης για την προκήρυξη απεργίας στα Πρωτοβάθμια Σωματεία είναι καιρός να αναλύσουμε για ποιο λόγο οι μνημονιακοί νόμοι αλλά καίρια οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές του καζινοκαπιταλισμού - που κυριαρχεί εδώ και 20 χρόνια- θέλουν να χτυπούν αυτού του είδους την οργάνωση.

Είναι προφανές ότι τα Πρωτοβάθμια Σωματεία -όπου δραστηριοποιούνται καθημερινά και δεν αποτελούν δεξαμενές ψηφοφόρων για την εκλογή αντιπροσώπων για δευτεροβάθμιες ή τριτοβάθμιες συνδικαλιστικές Οργανώσεις- αποτελούν εργαλεία για την ανατροπή των αντεργατικών πολιτικών,διαχρονικά.

Τα Πρωτοβάθμια Σωματεία είναι αυτά που μπορούν να οργανώσουν τους χώρους δουλειάς,να ενημερώσουν άμεσα τους εργαζόμενους για τις εξελίξεις είτε σε επιχειρησιακό είτε σε πολιτικό επίπεδο,ενώ μέσω αυτών και της συνδικαλιστικής πύκνωσης με νέες εγγραφές μελών,μπορεί να οργανωθεί ο εργατικός αγώνας.

Δεν είναι τυχαίο σήμερα ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα των συνδικάτων στην χώρα, είναι η έλλειψη οργάνωσης των εργαζομένων σε Σωματεία.

Αυτό συμβαίνει είτε γιατί σε επιχειρησιακό επίπεδο κυριαρχεί σε πολλές περιπτώσεις κλίμα τρομοκρατίας σε κάθε σκέψη αντίδρασης των εργαζομένων, είτε γιατί  το συνδικαλιστικό κίνημα έχει απαξιωθεί σε τέτοιο βαθμό στην χώρα, που οι εργαζόμενοι θεωρούν ότι δεν μπορεί να τους προσφέρει τίποτα και δεν ενδιαφέρονται να μάθουν καν αν υπάρχουν Σωματεία στον χώρο δουλειάς,πόσο μάλλον να πάρουν στα χέρια τους την διαχείριση τους για την προώθηση των συμφερόντων τους.

Για την απαξίωση των συνδικάτων, υπάρχουν ευθύνες σε συγκεκριμένες πολιτικές και πρόσωπα στην χώρα. 

Η ΓΣΕΕ κοντεύει να καταστεί Ομοσπονδία σφραγίδα, χωρίς ταξικές θέσεις και χωρίς σαφή πολιτικό προσανατολισμό.Ή ας το πούμε καλύτερα, με σαφή κομματικό προσανατολισμό,ανάλογα με την εναλλαγή των Κυβερνήσεων.

Η ΓΣΕΕ δεν φοβίζει , είτε αυτός αποτελεί ένωση εργοδοτών - με τον ΣΕΒ να έχει αποσανθρυθεί εντελώς τις τελευταίες δεκαετίες-είτε  την εκάστοτε Κυβέρνηση.Ο τρόπος αντίδρασης της ΓΣΕΕ, απέναντι στα μνημόνια απο το 2010 έχει αποδείξει τον ρόλο της.

Με τις ιδιωτικοποιήσεις μάλιστα των τελευταίων ετών,η ΓΣΕΕ έχει απωλέσει μεγάλο μέρος της συνδικαλιστικής της δύναμης ,η οποία προέκυπτε είτε απο τον χώρο των Τραπεζών (πλήρως ιδιωτικοποιημένες πλέον) είτε απο τον χώρο των ΔΕΚΟ (ελάχιστες έχουν μείνει υπό το Κράτος).

Της έχει απομείνει ο άχαρός ρόλος της υπογραφής των Εθνικών Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας που κινούνται πάντα στα πλαίσια της σχεδιαζόμενης οικονομικής πολιτικής που επιβάλεται απο τα λόμπι της Ε.Ε. και το Eurogroup σε κάθε χώρα μέλος της Ευρωζώνης.

Η ΓΣΕΕ έχει αποδεχθεί πλήρως τις ελαστικές σχέσεις εργασίας ενώ φέρει ακέραιο το μερίδιο ευθύνης για την απορύθμιση της αγοράς εργασίας.Ο διαχωρισμός νέων-παλιών εργαζόμενων στον βαθμό των δικαιώματων τους,πέρασε και με την "δική της έγκριση".

Και φέρει την ευθύνη γιατί πολύ απλά οι συνδικαλιστές της στην πλειοψηφία τους,δεν έχουν σχέση με την κατάσταση που επικρατεί στην αγορά εργασίας, οι περσότεροι απο αυτούς είναι ζητούμενο πότε εργάστηκαν τελευταία φορά,ενώ συνήθως αποτελούν τέκνα της μήτρας του κομματικού σωλήνα παραδοσιακών -κομματικών παρατάξεων,εργαλεία του. Χωρίς πολιτική πρόταση για την οικονομική ανάπτυξη της χώρας και το πως αυτή θα γίνει προς όφελος των πολλών και όχι των λίγων, το συνδικαλιστικό κίνημα στην χώρα οδηγήθηκε -μοιραία-στην απαξίωση.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα,ότι μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 2000 βλέπαμε κορυφαίους συνδικαλιστές της χώρας να περνούν απο την ηγεσία της ΓΣΕΕ στο Ελληνικό Κοινοβούλιο και να ψηφίζουν δια της ανατάσεως όλα τα αντεργατικά νομοσχέδια που υποτίθεται πάλευαν μέχρι την εκλογή τους σε βουλευτές. Είδαμε κορυφαίους συνδικαλιστές να ψηφίζουν ΚΑΙ μνημόνια.

Αυτή ήταν και η αρχή της απαξίωσης του συνδικαλιστικού κινήματος στην χώρα.

Ο ρόλος των Πρωτοβάθμιων Σωματείων 

Σε πλήρη αντίθεση με τις δευτεροβάθμιες Οργανώσεις και τις Ομοσπονδίες ή την ΓΣΕΕ, το σύστημα εξουσίας δεν θέλει να ενισχύονται τα ενεργά Πρωτοβάθμια Σωματεία. "Τα φοβάται" γιατί δεν μπορεί να τα ελέγξει.

Για αυτό άλλωστε και με τις τελευταίες αλλαγές στον συνδικαλιστικό Νόμο, περιορίστηκαν στο ελάχιστο οι συνδικαλιστικές άδειες στα Πρωτοβάθμια Σωματεία, προκειμένου οι συνδικαλιστές εκεί να μην έχουν την δυνατότητα να ενημερώνουν τους εργαζόμενους και  να βρίσκονται στους χώρους εργασίας συνεχώς δίπλα τους στα καθημερινά προβλήματα τους.

Τα ενεργά Πρωτοβάθμια Σωματεία - πολλά τέτοια υπάρχουν στον χώρο των μεταφορών,συγκοινωνιών,ιδιωτικών υπαλλήλων κτλπ- φροντίζουν καθημερινά για την ενίσχυση της συνδικαλιστικής πυκνότητας και αποτελούν χώρους ανάπτυξης ιδεών αλλά και πόλους ενεργούς αντίστασης.

Το σύστημα θεωρεί πως "ίσως" με την τροπολογία αυτή θα καταφέρει να κάμψει τον πραγματικό του αντίπαλο στην αγορά εργασίας,τα ενεργά Πρωτοβάθμια Σωματεία.

Εμείς απλά θεωρούμε ότι αν αυτά είναι ενεργά,έχουν ταξικό προσανατολισμό και σαφή σχεδιασμό για την  προστασία των δικαιωμάτων όσων εκπροσωπούν,και πολιτικό σχέδιο ανατροπών, δεν έχουν τίποτα να φοβηβούν.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα, το Σωματείο των μηχανοδηγών στον σιδηρόδρομο,το δικό μας Σωματείο, το οποίο σε ΟΛΕΣ τις συνελεύσεις του τα τελευταία χρόνια είχε παρουσία του 80-90% των μελών του σε αυτές, το μοναδικό στον σιδηρόδρομο με τέτοια συμμετοχή!

Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι δεκαετίες τώρα,το Σωματείο των μηχανοδηγών εκπροσωπεί το 100% των μηχανοδηγών Πανελλαδικά!

Δεν είναι καθόλου τυχαία λοιπόν και η στοχοποίηση του Σωματείου μας τους τελευταίους μήνες απο τις "δεδομένες δυνάμεις" του κινήματος.

Είτε αυτές λέγονται Ομοσπονδία, είτε Εργατικά Μέτωπα (ΠΑΜΕ) που δεν μπορούν να ελέγξουν την δράση του και θέλουν τους εργαζόμενους καθυποταγμένους σε γενικότερους κομματικούς σχεδιασμούς.

Ο ρόλος της ΠΕΠΕ το επόμενο διάστημα ΠΡΕΠΕΙ και ΘΑ ΑΝΑΒΑΘΜΙΣΤΕΙ ΓΙΑΤΙ πλέον αυτό απαιτούν οι καιροί.

Οι εργαζόμενοι σε όλη την χώρα,ως σαφή απάντηση σε αυτήν την τροπολογία και σε κάθε επιχειρούμενη αλλαγή στο συνδικαλιστικό Νόμο, θα πρέπει να προτάσουν την αύξηση της συνδικαλιστικής πυκνότητας. 

Την οργάνωση στα συνδικάτα και την συμμετοχή στις συνελεύσεις τους.

Να δωθεί τέλος,σε Σωματεία - σφραγίδες.Να πάρουν στα χέρια τους, την τύχη τους.

Να οργανωθεί ο  αγώνας για την προστασία των δικαιωμάτων μας και για την ανατροπή των νεοφιλελεύθερων πολιτικών απο τα Πρωτοβάθμια Σωματεία σε όλη την επικράτεια.

Άλλωστε μέσω της αύξησης της συνδικαλιστικής πυκνότητας και την συμμετοχή στις συνελεύσεις και στην λήψη των αποφάσεων για το μέλλον μας,οδηγούμε τον αγώνα και στην κατεύθυνση της ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ των δεδομένων συνδικαλιστικών δυνάμεων που καθυπόταξαν το κίνημα.

Δεν έχουμε τίποτα να φοβηθούμε, αν οργανωθούμε.

Το στέκι της έλξης - Το blog των μηχανοδηγών