Αύριο το μνημόσυνο ενός πραγματικού φίλου του σιδηροδρόμου (Ευθύμιος Κοντόπουλος)

Αύριο Σάββατο  14 Ιουλίου στις 08:00 π.μ στην εκκλησία της Αγίας Παρασκευής Μενεμένης, θα πραγματοποιηθεί το 40ήμερο Μνημόσυνο του Κοντόπουλου Ευθυμίου, επίτιμου Πρόεδρου του Σύλλογου Φίλων Σιδηροδρόμου Θεσσαλονίκης, δημιουργού και εμπνευστή του Σιδηροδρομικού μουσείου στην συμπρωτεύουσα. Ποιος ήταν ο Ευθύμιος Κοντόπουλος >

Γεννήθηκα στο Σπήλαιο της επαρχίας Βοΐου Κοζάνης σένα πανέμορφο τόπο και κατάγομαι από αγροτική οικογένεια. 

Τα πρώτα χρόνια στο Δημοτικό κυλούσαν ομαλά, αλλά όταν τελείωνα το σχολείο άρχιζε ο πόλεμος του 1940 με τους Ιταλούς και τους Γερμανούς να έχουν έρθει στην Ελλάδα. Η γενιά μας ήταν γενιά του πολέμου της φτώχειας και της δυστυχίας. Φοίτησα στο Γυμνάσιο του Τσοτυλίου μόνο για ένα χρόνο. Τα χρόνια δυσκόλεψαν και αποφάσισα να εγκαταλείψω τον τόπο μου. 

Ήρθα στη Θεσσαλονίκη το 1946, εργάστηκα στα χωματουργικά έργα της Υ.Π.Ε.Μ. στην περιοχή Τόπτσι - Γέφυρα, έτσι μου δόθηκε η ευκαιρία να γνωρίσω τα εργοτάξια του Σιδηροδρόμου. Σε 10 μόλις ημέρες προσλαμβάνομαι στο Σ.Ε.Κ. στις 14/07/1946. Στο εργοτάξιο του Σ.Ε.Κ. (Νέα έργα), το προσωπικό - μόνιμο και έκτακτο ήταν περίπου 200 με 300 άτομα αποτελούμενο από 2 τμήματα : το Ε.Μ.Κ (εργοστάσιο μεταλλικών κατασκευών) και το Β.Τ.Μ.ΓΡΑΜΜΗΣ. 

Το προσωπικό αυτό συνέβαλε στην αποκατάσταση των γεφυρών και των σιδηροδρομικών γραμμών στον Αξιό, στον Αλιάκμονα κατόπιν στον Αξιό του Πολυκάστρου (Αξιούπολη) και στην ξεχασμένη Κουλούρα στη Βέροια. 

Η εργασία καθώς ήταν χειρωνακτική και με ελλιπή μέσα ήταν αρκετά δύσκολη. Το ημερομίσθιο έφτανε τις 5 δραχμές, είχαμε συσσίτιο μεσημέρι και βράδυ και εξασφαλισμένη την παραμονή μας σε βαγόνια. Μαθήτευσα κοντά στους καλύτερους μαστόρους : τον Τ. Γεωργίου, τον Θ. Ρεβενάκη, τον Ι. Γαλέο, τον Ε. Γαιταντζή, το Τ. Βακαλόπουλο και τον Ν. Νικολαίδη. 

Ήρθε όμως και η στιγμή που οι Γερμανοί έφυγαν ανατινάζοντας όλες τις γέφυρες μικρές και μεγάλες. Ήμασταν αναγκασμένοι να τις βγάλουμε έξω από το ποτάμι, με σκοπό να γίνει η ευθυγράμμιση τους, η επισκευή τους και να τοποθετηθούν σε άλλες θέσεις. 

…Βήμα Βήμα, γέφυρα γέφυρα ξαναπερπατούσε το τρένο με την αρχόντισσα την ατμομηχανή… 

1948-1949 Ήρθε το πρώτο τρένο κάνοντας τη διαδρομή Αθήνας -Θεσσαλονίκης αφού φτιάχτηκε η γέφυρα του Αλιάκμονα. Τον ίδιο χρόνο ξεκίνησε το εργοστάσιο οχημάτων, το αμαξοστάσιο και το κτίριο Α.Α.. Κατόπιν αρχίσαμε τις γέφυρες της Έδεσσας με πρώτη γέφυρα στην περιοχή της Σκύδρας, έπειτα στο 108ο ΧΣ αργότερα στο 113ο XΣ στο 116ο ΧΣ και τέλος στο 119ο XΣ (έξω από τον Άγρα). Το ύψος των γεφυρών έφτανε έως και τα 45 μέτρα. Ο Σιδηρόδρομος φτιάχτηκε κατόπιν πολύ σκληρής δουλειάς. 

Το 1950 στρατεύτηκα ως υπαξιωματικός βαρέων όπλων. 

Το 1953 βρισκόμουν και πάλι στο Ε.Μ.Κ. 

Το 1958 άλλαξα τμήμα στο μηχανοστάσιο Θεσσαλονίκης και τοποθετήθηκα στο λεβητοποιείο για την επισκευή των ατμαμαξών. Πράγματι αυτό ήθελα, γιατί είχα εξειδικευμένες γνώσεις στον τομέα αυτό. 

Η Ατμομηχανή έγινε η «ερωμένη» μου. 

Το 1964 έκανα μετεκπαίδευση στο Κ.Ε.Π. επάνω σε θέματα που αφορούσαν της Ατμάμαξες και … 

Οι καινούριοι προϊστάμενοι έκριναν θετικά το ενδιαφέρον μου και μου έδωσαν όλους τους βαθμούς, μετείχα ακόμα στην αντιμετώπιση όλων των έκτακτων συμβάντων στη Βόρειο Ελλάδα. 

Το 1979 μετά από συντονισμένες προσπάθειες κατορθώσαμε να φέρουμε το «ORIENT EXPRESS» με ατμομηχανή από την Ευρώπη. Φτιάξαμε την Λβ 962 που ήταν εγκαταλελειμμένη στο χώρο του παλαιού σταθμού . 

Το 1981-1984 Έλαβα εντολή από τον τότε διοικητή του Ο.Σ.Ε. κ. Λαμπρινόπουλο Ανδρέα να συγκεντρώσω 18 τον αριθμό ατμομηχανές ως ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα όλων των μοντέλων. 

Από εκείνη τη στιγμή ξεκίνησε και η προσπάθεια για την δημιουργία του Μουσείου μας.

πηγή http://www.sfsth.gr/