Το πρόβλημα φυσικά δεν είναι το ύψος του τιμήματος, αλλά αυτό καθαυτό το ξεπούλημα. Τόσο το τίμημα, όσο η διαδικασία και ο αγοραστής, αποφασίστηκαν στο παρασκήνιο και με την καθοδήγηση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, παρά τις προεκλογικές δεσμεύσεις του για ακύρωση των
ιδιωτικοποιήσεων και επαναφορά του σιδηροδρόμου (που είχε τεμαχιστεί από ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ.), σε ενιαία δημόσια μορφή, υιοθέτησε και εφαρμόζει την πιο σκληρή νεοφιλελεύθερη, θατσερικής έμπνευσης, πολιτική για το σιδηρόδρομο. Το ξεπούλημα του εμπορικού και επιβατικού έργου του σιδηροδρόμου, οδηγεί στο παραπέρα ξεπούλημα τόσο του επισκευαστικού έργου του τροχαίου υλικού, όσο και όσο λειτουργιών έχουν απομείνει στον ΟΣΕ.
Η ΤΡΑΙΝΟΣΕ, εταιρεία που δημιουργήθηκε το 2007 από την κυβέρνηση Καραμανλή μετά το σπάσιμο του ενιαίου ΟΣΕ, για να διαχειριστεί την εκμετάλλευση του σιδηροδρόμου, παρότι διαθέτει προσωπικό (μηχανοδηγούς, προσωπικό αμαξοστοιχιών και επιστημονικό και διοικητικό προσωπικό) σπάνιας επαγγελματικής σιδηροδρομικής εμπειρίας και ευθύνης, δημιουργήθηκε με θνησιγενή προοπτική.
Ο στόχος και η κατεύθυνση τόσο της κυβέρνησης Καραμανλή, όσο και των κυβερνήσεων (Παπανδρέου, Σαμαρά, Τσίπρα) που ακολούθησαν, ήταν να απαξιώνεται σταδιακά το έργο της εταιρείας ώστε να καταστεί αναξιόπιστη και αδύναμη να το παρέχει. Ο σιδηρόδρομος εδώ και χρόνια έπαψε να παρέχει δημόσια υπηρεσία και παρείχε υπηρεσίες σε ιδιώτες και λογής λογής τρωκτικά που τον λυμαίνονται από τη δεκαετία του 1990.
Πρώτα η κυβέρνηση Μητσοτάκη το 1991 ξεπούλησε τα λεωφορεία του ΟΣΕ, κερδοφόρα υπηρεσία, δίνοντας παράλληλα επιχορήγηση 70 δις. δρχ. στα χρεοκοπημένα ΚΤΕΛ. Ύστερα ακολούθησε το ναπολεόντειο έργο της ψευδεπίγραφης αναβάθμισης του σιδηροδρόμου, που εμπνεύστηκε η κυβέρνηση Ανδρέα Παπανδρέου και υλοποίησαν υπουργοί όπως ο Μαντέλης, ο Παπαντωνίου και ο Βερελής. Ο πραγματικός στόχος ήταν να εξασφαλιστούν κέρδη για τους εθνικούς προμηθευτές, όπως και έγινε.
Το δημόσιο έπαψε να επιχορηγεί (όπως είχε υποχρέωση) το σιδηρόδρομο και πάλι επί κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ – Σημίτη, άρχισαν τα σχέδια σπασίματος του ενιαίου ΟΣΕ. Η αιτιολογία ήταν ότι αυτό επιβάλλεται από τις οδηγίες της Ε.Ε. για την απελευθέρωση των σιδηροδρομικών μεταφορών. Παρότι οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ. Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ μπορούσαν και μπορούν να κάνουν μόνο λογιστικό και όχι και οργανικό διαχωρισμό, επέλεξαν και υλοποιούν το θατσερικό μοντέλο που διέλυσε τους βρετανικούς σιδηροδρόμους, αναγκάζοντας το βρετανικό δημόσιο να τους επανακρατικοποιεί σήμερα.
ΠΑΣΚ, ΔΑΚΕ και σήμερα και το ΔΙΚΤΥΟ ΣΙΔΗΡΟΔΡΟΜΙΚΩΝ με την τυφλή κομματική πρόσδεση σε ΠΑΣΟΚ, Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ, έβαλαν πλάτη στην εφαρμογή αυτών των σχεδίων, οδηγώντας το σ.κ. στην απαξίωση και τους σιδηροδρομικούς στην αποχή και την παραίτηση.
ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΩΡΑ;
Παρά την εγκληματική απόφαση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, τίποτε δεν τελείωσε και δεν θα τελειώσει αν δεν το πουν οι εργαζόμενοι. Το συνδικαλιστικό κίνημα στο σιδηρόδρομο πρέπει να αλλάξει ρότα βάζοντας ταξικούς και όχι ρεφορμιστικούς στόχους. Αυτή την ώρα το διακύβευμα δεν είναι το μικροπροσωπικό, μικροπαραταξιακό και μικροκλαδικό συμφέρον που προωθούν ορισμένοι, αλλά η ακύρωση στην πράξη, του ξεπουλήματος της ΤΡΑΙΝΟΣΕ.
Και αυτό θα γίνει μόνο αν το σ.κ. και οι σιδηροδρομικοί βάλουν με ειλικρίνεια, ενωτικά και αγωνιστικά τον ταξικό – πολιτικό στόχο:
ΑΚΥΡΩΣΗ ΤΟΥ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΤΡΑΙΝΟΣΕ
ΟΧΙ ΣΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΕΕΣΣΤΥ
ΕΝΙΑΙΟΣ ΔΗΜΟΣΙΟΣ ΣΙΔΗΡΟΔΡΟΜΟΣ
Σε αυτόν τον ξεκάθαρο στόχο που πιστεύουμε ότι μπορεί να φέρει αποτελέσματα, θα είμαστε παρόντες.
ΤΟ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΟ ΓΡΑΦΕΙΟ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου