Ευχαριστώ όλους τους συναδέλφους και συναδέλφισσες για την πολύ καλή συνεργασία που είχαμε μέχρι σήμερα. Κάποια στιγμή κατάλαβα ότι ήμουν λίγο κουραστικός στα Ρ/Τ αλλά με τελικό αποτέλεσμα και απολαυστικός.
Σαν τελευταίο θέμα το οποίο με εκφράζει σας αφιερώνω αυτό :
« AN EIΣΑΙ ΕΠΙΤΥΧΗΜΕΝΟΣ»
Η επιτυχία δεν έχει μια συγκεκριμένη μορφή. Δεν είναι υποχρεωτικά ο πλούτος. Δεν είναι η μόρφωση. Δεν είναι μια συγκεκριμένη διάκριση. Δεν είναι καν η κοινωνική καταξίωση που αυτή έρχεται απέξω. Επιτυχία είναι η εσωτερική δικαίωση από ένα αγώνα. Χωρίς αγώνα δεν υπάρχει επιτυχία. Υπάρχει τέλμα. Τον αγώνα ή τους αγώνες εσύ θα τους διαλέξεις. Και η επιτυχία θα έρθει αν επιμένεις να τους φέρεις εις πέρας. Και θα έρθει μέσα στον αγωνιστικό χώρο .Όχι στις κερκίδες. Να θυμάσαι πάντοτε ότι η δικιά σου απόφαση να πετύχεις είναι πιο σπουδαία από οποιοδήποτε άλλο πράγμα. Διάλεξε αυτό που πραγματικά θέλεις και σου ταιριάζει και αγωνίσου. Με πάθος, με ενθουσιασμό και αφοσίωση. Πίστη στον εαυτό σου, στον σκοπό και στην δικαίωση. Τότε δεν φοβάσαι τίποτε. Τους Κύκλωπες, τον άγριο Ποσειδώνα ,δεν θα συναντήσεις αν δεν τους κουβαλάς μέσα στην ψυχή σου, αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου. Αρκεί να μένεις και να εμμένεις στην προσπάθεια να πετύχεις και να χαρείς. Ή να την ξανακάνεις, γνωρίζοντας τις αδυναμίες-δυσκολίες και να πετύχει. Η ζωή είναι σαν το ποδήλατο. Δεν πέφτεις, εκτός αν σταματήσεις τις πεταλιές.
Έχε τα μάτια σου ανοιχτά για τις ευκαιρίες που σου παρουσιάζονται. Αλλά μη γελαστείς. Ο λόγος που μερικοί δεν αναγνωρίζουν την ευκαιρία είναι γιατί έρχεται συχνά μεταμφιεσμένη σε σκληρή δουλειά. Ή όταν βλέπεις ότι δεν σου έρχονται ευκαιρίες μάλλον σου λείπει ο σκοπός. Χωρίς σκοπό ή κατεύθυνση που να έρθει η επιτυχία! Ότι και αν έχεις θυσιάσει, καθοδόν θα σου φαίνεται μηδαμινό, μπροστά στην χαρά της επιτυχίας. Από μικρό αγώνα δεν έρχεται μεγάλη δόξα. Για αυτό μην φοβάσαι. Θυσίασε μερικές απολαύσεις αν χρειάζεται. Δέσε τον εαυτό σου που και που στο κατάρτι σαν τον Οδυσσέα και πέρνα τις Σειρήνες. Θυμήσου το σύνδρομο του παγωτού. Όταν το έχεις φάει δεν μένει τίποτα πια Είσαι όπως ήσουν πριν το φας, λίγο βαρύτερος και αν είναι πολύ και λίγο λιγωμένος. Η γεύση της επιτυχίας όμως είναι ανεξίτηλη και δεν σε λιγώνει ούτε σε παχαίνει.. Μόνο από υπερηφάνεια σε φουσκώνει. Η επιτυχία δεν έχει εξωτερική μορφή. Ούτε είναι αυτή για την οποία μας πληροφορούν οι άλλοι. Τα κριτήρια της επιτυχίας θα τα αναζητήσεις μέσα σου. Μέσα στα όνειρα σου και μέσα στην καρδιά σου.
Πιο σημαντικό και από την ίδια την επιτυχία είναι ο τρόπος που την κουμαντάρεις καθώς και ο βαθμός στον οποίο σε κουμαντάρει αυτή. Κατά πόσο σου αλλάζει την ζωή. Το φέρσιμο. Είναι πολύ σημαντικό να μπορείς εσύ να κουμαντάρεις την επιτυχία. Να μπεί αυτή στα μέτρα σου και όχι εσύ στα δικά της. Το να κατακτήσεις την επιτυχία είναι πολύ ωραίο. Το να σε κατακτήσει είναι πολύ άσχημο. Ίσως το χειρότερο. Ο αγώνας είναι η μισή επιτυχία. Για αυτό πρέπει να είναι τρόπος ζωής. Όχι μια περίοδος να τελειώνει να ησυχάσουμε. Η επιτυχία έρχεται και τρώγεται λίγη-λίγη. Και είναι πιο νόστιμη όταν έρθει μέσα από αγώνα ή πολλή δουλειά. Όποιος θέλει να ευτυχήσει πρέπει να μοχθήσει. Οι αγωνιστές δεν απελπίζονται, δεν λιγοψυχούν, δεν απογοητεύονται. Αλλιώς να την βράσεις την επιτυχία αν πρόκειται να φτάσεις άρρωστος ή να αρρωστήσεις αν δεν φτάσεις.
Ο κολλητός μου φίλος ονόματι Γιαννάκης είναι εγωιστής και αυτό είναι μια αρρώστια. Έχει σίγουρο το μέσα του και βγαίνει προς τα έξω. Εξυπηρετεί τους άλλους, τη «βρίσκει». Το ανάποδο δεν λέγεται εγωιστής, λέγεται «τομάρι» και είναι πιο αδύναμο διότι περιμένει να του πεί «μπράβο» ο εαυτός του. Εξαργυρώνοντας τα σαλιγκάρια εξαρτώμενος , προσκυνώντας, δίνοντας τα πάντα στο εκάστοτε σύστημα (ΠΡΟΠΟ-ΛΟΤΤΟ).¨
Μου είπε : Λυπάμαι αυτόν που πρέπει να νικάει πάντοτε.
Ο Τζίμης του προσθέτει «και αυτόν που νομίζει ότι όλα εξαρτώνται από την νίκη». Τα μικρά μυαλά καταβάλλονται από τις αναποδιές. Τα μεγάλα στέκονται πάνω από αυτές. Άλλωστε ο κόσμος είναι γεμάτος από ανθρώπους που ξεκινάνε και πολύ λίγους που φτάνουν.
Ένα από τα απαραίτητα συστατικά της συνταγής της επιτυχίας είναι η ικανότητα να τα πηγαίνεις καλά με τους άλλους. Όλη αυτή η κουβέντα για επιτυχία και τι «ωραία που νιώθεις» και «πόσο ζάχαρη την περνάς» και «μπράβο» από εδώ και τηλεοράσεις από εκεί και τέτοια, μην σε παρασύρουν και είσαι έτοιμος να «πουλήσεις» την ψυχή σου στο διάολο για να πετύχεις. Αυτό δεν είναι επιτυχία. Είναι «καταδίκη». Για αυτό ούτε που συζητάμε για «ζαβολιές» και «θύματα». Δεν συζητάμε για τίποτα που δεν θα το κουβαλάς ευχάριστα μέσα σου. Αλλιώς όλα δουλεύουν ανάποδα. Μπορεί φαινομενικά να είναι το ίδιο. Να ανέβεις ένα βάθρο και να σε στεφανώσουν. Το στεφάνι το νιώθεις αγκάθινο και τα καλά λόγια σαν βρισιές. Χρειάζεται μεγάλη προσοχή να μην σε παρασύρει κάποιος και προδώσει τις αρχές του και την ακεραιότητα του για λίγα αργύρια επιτυχίας. Γιατί τότε χαλάει η συνταγή. Γιατί «άλλα ζητάει η ψυχή σου, για άλλα κλαίει». Και άμα κλαίει η ψυχή, βράσε την επιτυχία. Ευχαρίστησε το Θεό κάθε πρωί, όταν σηκώνεσαι και έχεις κάτι να κάνεις αυτήν την μέρα, που πρέπει να γίνει, σου αρέσει δεν σου αρέσει. Με το να είσαι αναγκασμένος να δουλέψεις και αναγκασμένος να κάνεις το καλύτερο, θα αναπτυχθεί μέσα σου διάθεση και αυτοέλεγχος, επιμέλεια και δύναμη θέλησης, ευχαρίστηση και χιλιάδες άλλες χαρές που ο τεμπέλης ποτέ δεν θα γνωρίσει.
Και ο Τζίμης σου λέει : Αρκεί να το γνωρίσουμε, να βάλουμε στόχους, να ξεκινήσουμε κάτι. Η επιτυχία αξίζει μόνο όταν φτάνουμε σε αυτήν ακέραιοι. Με την καρδιά και την ψυχή μας ατραυμάτιστες και ικανοποιημένες. Τους αγώνες τους κερδίζεις όταν παίζεις με άνεση. Με ενθουσιασμό. Όχι με μίσος. Όχι με σφιγμένα χείλη. Όχι με απογοητεύσεις. Είναι πολύ σπάνιο να πετύχεις δε κάτι που δεν σου κάνει συγχρόνως κέφι. Πρέπει να μη προσπαθείς λοιπόν να διακριθείς σε πράγματα που σε κάνουν να βαρυγκωμάς και να μην βλέπεις την ώρα να τελειώσεις. Οι αγώνες έχουν και τις ατυχίες και τις αποτυχίες τους.
Οι αποτυχίες είναι το φως του δρόμου προς την επιτυχία. Το πιο σημαντικό μέρος επιτυχίας είναι το ξεκίνημα. Χρειάζεται θέληση και δύναμη. Μετά κυλάει πιο εύκολα. Όπως όταν θέλεις να σπρώξεις ένα αμάξι για να νικήσεις την αδράνεια χρειάζεται πιο πολύ δύναμη στην αρχή, απ ότ όταν αρχίζει να τσουλάει.
Το τελικό δίδαγμα από την αρχή μέχρι το τέλος και σε πράξη και σε εφαρμογή που έκανε ο Τζίμης είναι :
Η συναδελφικότητα είναι μια, έχει παρελθόν και μέλλον, είναι πράξη και θυσία και δεν υπάρχει στο συμφέρον. Στην πραγματική συναδελφικότητα δεν υπάρχει πειρασμός, μήτε και αντιζηλία, παρά μόνο σεβασμός. Η ζωή χωρίς συναδελφικότητα δένδρο της ερήμου μοιάζει με ην νέα ποικιλία που καρπό ποτέ δεν βγάζει.
ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΓΙΑ ΟΛΑ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΠΟΥ ΜΟΥ ΔΕΙΞΑΤΕ ΚΑΙ ΜΟΥ ΔΩΣΑΤΕ
ΟΛΑ ΤΑ ΩΡΑΙΑ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΑΡΧΙΖΟΥΝ ……ΚΑΙ ΕΧΟΥΝ ΜΙΑ ΠΟΡΕΙΑ
Η ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΕΩΣ 27/11/2019
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΣΚΑΝΤΙΡΗΣ
Α.Ι. Ρέντης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου