Με ένα ρητό του Ηράκλειτου (οι αδιάφοροι είναι συνεργοί και συνένοχοι για όσα δεινά συμβαίνουν στο λαό) ανοίγει την επιστολή του προς τους μηχανοδηγούς για το θέμα των προαγωγών , ο συνάδελφος Τριαντάφυλλος Σελερίδης απο το μηχανοστάσιο Αλεξανδρούπολης.
Δημοσιεύουμε την επιστολή του που έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον και περιγράφει πολλά απο όσα ήδη σκεφτόμαστε όλοι .
Τριαντάφυλλος Σελερίδης
Επειδή πρώτα απ όλα σέβομαι τον εαυτό μου και κατά δεύτερον την δουλειά που κάνω, δεν μπορώ να σιωπήσω και να μην καταθέσω τις απόψεις μου για
Θα ήταν πολύ πιο εύκολο για τους έχοντες την ευθύνη της πλήρωσης των εν λόγω θέσεων , εφ όσον έχουν έτοιμο το οργανόγραμμα και τους συναδέλφους που ήδη υπηρετούν τις ανάλογες θέσεις, να διατηρήσουν τους ίδιους. Όπου δημιουργήθηκαν νέες, εκεί θα μπορούσαν να προκηρυχτούν κρίσεις. Είναι σίγουρο ότι ουδείς θα έφερε αντίρρηση και ουδείς θα προσήπτε μομφή στους υπεύθυνους. Στις θέσεις υπηρετούν αξιολογότατοι συνάδελφοι που φέρουν σε πέρας δύσκολο έργο κάτω από αντίξοες συνθήκες και μεγάλη στενότητα προσωπικού. Πως κατέλαβαν τις θέσεις, με ποιες διαδικασίες, από ποιες παραταξιακές διαδρομές, από πια κομματικά γραφεία, από κερδισμένες ή χαμένες δίκες αξιοκρατικά ή όχι αυτό δεν αφορά την παρούσα διοίκηση. Αυτούς βρήκε, με αυτούς θα μπορούσε να πορευθεί, εφ όσον βέβαια γίνεται σωστά η δουλειά της.
Ποιος διευθυντής, και σε ποιά επιχείρηση θα άλλαζε τα στελέχη του όταν ομολογουμένως όλα πηγαίνουν καλά, με νέους άπειρους, αμφιβόλου αποτελεσματικότητας και προθυμίας; Ποιος θα άλλαζε στέλεχος που εγγράφως αποποιείται τα εργασιακά του δικαιώματα, άδειας και αναπαύσεων για να σωθεί η πατρίδα; Αντιθέτως, θα αναζητούσε άλλους δέκα παρόμοιους για να λυθούν όλα του τα προβλήματα.
Αντ΄ αυτού λοιπόν έχουμε μια φαινομενικά ανοιχτή διαδικασία κρίσεων - προαγωγών, με ένα προσοντολόγιο επιμελώς ασαφώς διατυπωμένο, που με φωτογραφικές διατάξεις, αποκλεισμούς και όρους αξιολόγησης αμφιβόλου αξιοπιστίας, οδηγεί δια της ατόπου απαγωγής πάλι στα ίδια πρόσωπα. Μια διαδικασία που θα μπορούσε να γίνει απλά και ανέξοδα, γίνεται τώρα περίπλοκη και αμφισβητήσιμη, αναστατώνοντας όλο το προσωπικό.
Τι νόημα μπορεί να έχει το βιογραφικό σημείωμα ενός μηχανοδηγού όταν όλες οι υπηρεσιακές μεταβολές είναι καταχωρημένες στον ατομικό του φάκελο; Απέκτησε μήπως κάποιος μεταπτυχιακό τίτλο σπουδών και δεν τον κατέθεσε στον φάκελο του; Είναι μήπως σοβαρό και βαρύνουσας σημασίας κριτήριο αν κάποιος διατέλεσε συνδικαλιστής ή είναι μέλος του ομίλου αντισφαίρισης Kαλαμαριάς ή μέλος του ΔΣ του πολιτιστικού συλλόγου Πετράδων, που πρέπει να το περιλάβει στο βιογραφικό του;
Εκεί που χάνεται ο δρόμος και δημιουργούνται αποκλεισμοί και φωτογραφίες είναι οι απαιτήσεις των θέσεων σε γενικά προσόντα.
Κατά πρώτον χάνονται θέσεις που καλύπτονταν από μηχανοδηγούς και μπορεί να καλυφτούν τώρα από τεχνολόγους ( μπορεί να μην υπάρχουν αρκετοί σήμερα, όμως δεν ξέρουμε τι θα γίνει αύριο).
Ο μαγικός αριθμός 19 . Αν ήταν 18 ή 20 θα άλλαζε κάτι; Αν ήταν 18 ίσως όχι. Αν όμως ήταν 20 ίσως κάποιος ή κάποιοι θα έμεναν εκτός. Δεν διευκρινίζεται αν η θέση που κατέχει ο μηχανοδηγός με 19 τουλάχιστον έτη εργασιακής εμπειρίας είναι θέση ευθύνης ή όχι.
Εάν δεν είναι, όπως αυτό προκύπτει από την ανάγνωση του προσοντολογίου, τότε αποκλείονται από τις διεκδικούμενες θέσεις όλοι οι μηχανοδηγοί που δεν έχουν διατελέσει ΑΚΑΒ ή δεν κατέχουν τον τίτλο του μηχανοστασιάρχη επί 5 έτη τουλάχιστον. Δεν διευκρινίζεται επίσης αν υπάρχουν και ποιες είναι οι θέσεις ευθύνης του κλάδου που εμείς οι κοινοί μηχανοδηγοί δεν γνωρίζουμε και δεν είχαμε την τύχη να θητεύσουμε για τουλάχιστον 5 έτη, ώστε να έχουμε κάποια ελπίδα.
Είναι περίεργο επίσης, ότι σε κάποια περιφερειακά μηχανοστάσια τα 5 έτη σε θέση ευθύνης του κλάδου είναι βασική προϋπόθεση ( πχ Λιανοκλάδι, Δράμα), ενώ σε άλλα δεν είναι (πχ Αλεξ/πολη, Πάτρα). Να υποθέσω ότι είναι ατυχής παράβλεψη του συντάκτη;
Σαν εργασιακή εμπειρία στις περισσότερες θέσεις απαιτούνται τουλάχιστον 7 έτη και τουλάχιστον 3 έτη σε θέση ευθύνης. Να υποθέσω ότι αφορά τους τεχνολόγους που τυχόν θέλουν να καταλάβουν τις θέσεις; Η ασάφεια όμως της διατύπωσης δίνει την ευχέρεια στους αξιολογητές να λειτουργήσουν κατά το δοκούν, αφού δεν διευκρινίζεται ποιους αφορά και δεν είναι σαφές ποια θέση είναι ευθύνης και ποια όχι.
Μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζει το ειδικό προσόν που απαιτείται από όλους τους υποψήφιους, η « ικανότητα να αναλάβει θέση ευθύνης ». Άραγε την ικανότητα αυτή την έχουν οι μέχρι σήμερα κατέχοντες τις θέσεις, και από ποιους και με ποιο τρόπο αξιολογήθηκαν; Αλήθεια πώς αποκτά κάποιος τέτοια ικανότητα; Υπάρχει κάποιο ειδικό σχολείο που εμείς οι κοινοί θνητοί δεν το γνωρίζουμε; Και εάν κάποιος αποκτήσει αυτό το ειδικό προσόν, υπάρχει τρόπος ή βαθμολογία κατάταξης που μπορούν να χρησιμοποιήσουν οι κριτές, ώστε να μην αδικηθεί κάποιος που έχει τα ίδια τυπικά προσόντα με άλλον συνδιεκδικητή της θέσης;
Δεν διευκρινίζεται επίσης για πόσο διάστημα ισχύουν οι αιτήσεις. Αν πχ. σε λίγους μήνες αποχωρήσουν κάποιοι προαχθέντες, οι κενές θέσεις που θα προκύψουν θα καλυφθούν από τις υπάρχουσες υποψηφιότητες, ή θα προκηρυχτούν νέες κρίσεις για τις συγκεκριμένες θέσεις;
Με αυτούς τους προβληματισμούς και σκέψεις και επειδή έμαθα να περπατάω όρθιος, αποφάσισα να μην θέσω τον εαυτό μου σε νεφελώδεις και πολύ πιθανόν προδιαγεγραμμένες διαδικασίες, όχι από έλλειψη προσόντων και ικανοτήτων, αλλά από αυτοσεβασμό και αξιοπρέπεια.
Γνωρίζω δε, ότι και άλλοι αξιολογότατοι συνάδελφοι με τυπικά προσόντα πολύ περισσότερα των περισσοτέρων που υπηρετούν τις θέσεις, δεν κατέθεσαν αίτηση υποψηφιότητας, σεβόμενοι τον εαυτό τους. Θα παρακαλούσα τους υπεύθυνους να μας αφήσουν ήσυχους να κάνουμε την δουλειά μας και να μην μας βάζουν σε τέτοιου είδους ατελέσφορες διαδικασίες. Μην διαταράσσετε την εργασιακή μας ηρεμία και την πνευματική μας γαλήνη. Έχουμε αποδεχθεί την μοίρα μας, μην παίζεται με την νοημοσύνη μας._
Αν είναι δυνατόν;! Πού ακούστηκε τα 3/4 του προσωπικού ενός κλάδου να μπαίνει σε μία διαδικασία συμπλήρωσης βιογραφικού για θέσεις που είναι ‘προκαθορισμένες’; Και ρωτώ, δεν είναι αρκετή η επαγγελματική ανασφάλεια που βιώνουμε όλοι μας; Έπρεπε να μας υποβάλλουν και σε αυτήν την κακοστημένη παρωδία ανέλιξης;
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε αυτή τη διαδικασία δίνεται άδικο προβάδισμα σε ορισμένους. Είναι δηλαδή, σαν να καλούμαστε να τρέξουμε 100 μέτρα, άλλοι να ξεκινάνε από το 0 και άλλοι από τα 80 ! Η διοίκηση πρέπει να πάρει θέση. Το ζήτημα είναι σημαντικό και ακόμη πιο σημαντική είναι η αξιοκρατία. Συμφωνώ με τον Τριανταφυλλο λοιπόν, και ζητώ από την πλευρά μου ,να ξεκινήσουμε όλοι από το 0. Διαφορετικά ας το αφήσουμε.
Γκαντιτζικίδης Πασχάλης
Συμφωνώ απολύτως μαζί σου φίλε Τριαντάφυλλε. Ίδιος ακριβώς είναι ο λόγος που δεν έχω κάνει και εγώ αίτηση.Εμείς εξάλλου στο Μ.Θ. έχουμε ξαναδοκιμάσει από παρόμοιο πιάτο με τις περιβόητες τότε αιτήσεις αυτών που ήθελαν να δουλέψουν τις ΗΑ (Να δουλέψουν στη δουλειά που δουλεύουν -για άλλο τότε λόγο φυσικά).Ευχαριστώ. Δεν θα πάρω.Μ.Σ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔηλαδη λετε συναδελφοι οτι οι θεσεις ειναι ειδη ονομασμενες τοσο απλα πραγματα..
ΑπάντησηΔιαγραφή