Με ‘εκπλήσσει’ το μέγεθος της υποκρισίας της κυβέρνησης όταν ακούω τόσο τον πρωθυπουργό όσο και τον υπουργό Εργασίας να λένε ότι ‘όλοι μαζί θα βγούμε από την κρίση’ και ότι ‘δεν περισσεύει κανείς’ και την ίδια ώρα, ως πιστοί
εντολοδόχοι του ΣΕΒ, εκμεταλλευόμενοι την κρίση περνάνε τη μία αντεργατική διάταξη μετά την άλλη”
Ο ΣΕΒ επιδιώκει οι εργοδότες να μην αποδίδουν την ίδια αμοιβή για το δανειζόμενο προσωπικό σε σχέση με το τακτικό και να μην είναι υποχρεωμένοι οι έμμεσα εργοδότες να προσλάβουν κανέναν εργαζόμενο όταν συμπληρώνει χρονικό διάστημα 36 μηνών, τονίζει σε συνέντευξή του στην “Αυγή” ο επικεφαλής του ΑΡΚΙ – ΕΜΕΙΣ και επικεφαλής της συνδικαλιστικής παράταξης της Αριστεράς στη ΓΣΕΕ Νίκος Φωτόπουλος και καλεί σε συντονισμό της δράσης όλων των δυνάμεων του εργατικού κινήματος για την επόμενη μέρα.
* Ο ΣΕΒ έβαλε στο τραπέζι μια πρόταση γενίκευσης του δανεισμού των εργαζομένων. Πώς τη σχολιάζετε;
Ο ΣΕΒ με τη διαχρονική στάση του έχει αποδείξει ότι, προκειμένου να μεγιστοποιήσει το κέρδος των επιχειρηματιών – εργοδοτών, δεν σέβεται τίποτα απολύτως. Εκ των προτάσεών του γίνεται φανερό ότι οι εργαζόμενοι για τον Σύνδεσμο Ελληνικών Βιομηχανιών δεν είναι ανθρώπινα όντα. Είναι αντικείμενα που μπορούν να τα χρησιμοποιούν όπως αυτοί επιθυμούν.
Με τις τελευταίες προτάσεις τους (σε συνέχεια των δώρων που τους έκανε η κυβέρνηση με τη κατάργηση του άρθρου 9 του Ν.4554/2018 που προέβλεπε την «κοινή και αλληλέγγυα ευθύνη» του επιχειρηματία και του εργολάβου του καθώς και του υπεργολάβου έναντι των εργαζομένων και της μετακίνησης των εργαζομένων χωρίς τη συναίνεσή τους από μια επιχείρηση του ομίλου σε άλλη) προετοιμάζουν το έδαφος ώστε το θέμα του δανεισμού των εργαζομένων να το επεκτείνουν και να το υποκρύψουν, για να απαλλαγούν έτσι από τις βασικές υποχρεώσεις που απορρέουν από τον Ν. 4052/2012 του κατ’ επάγγελμα δανεισμού ώστε να μην αποδίδουν την ίδια αμοιβή για το δανειζόμενο προσωπικό σε σχέση με το τακτικό και να μην είναι υποχρεωμένοι οι έμμεσα εργοδότες να προσλάβουν κανέναν εργαζόμενο όταν συμπληρώνει χρονικό διάστημα 36 μηνών.
Προσωπικά, η στάση και οι προτάσεις του ΣΕΒ δεν με εκπλήσσουν. Δεν πίστεψα ποτέ στο αφήγημα της κοινωνικής συμφωνίας. Η κοινωνία μας είναι ταξική και ο ΣΕΒ με απόλυτη προσήλωση εκπροσωπεί τα συμφέροντα της τάξης των επιχειρηματιών. Εκείνο το οποίο με «εκπλήσσει» είναι το μέγεθος της υποκρισίας της κυβέρνησης όταν ακούω τόσο τον πρωθυπουργό όσο και τον υπουργό Εργασίας να λένε ότι «όλοι μαζί θα βγούμε από την κρίση» και ότι «δεν περισσεύει κανείς» και την ίδια ώρα, ως πιστοί εντολοδόχοι του ΣΕΒ, εκμεταλλευόμενοι την κρίση περνάνε τη μία αντεργατική διάταξη μετά την άλλη δίνοντας τη δυνατότητα στους εργοδότες για μονομερές δικαίωμα εφαρμογής της τηλεργασίας, μονομερές δικαίωμα εφαρμογής της εκ περιτροπής εργασίας, μονομερές δικαίωμα εφαρμογής της αναστολής, της αναστολής δηλαδή των συμβάσεων που βρίσκονται σε αναστολή εργασιακής σχέσης.
Καθήκον του συνδικαλιστικού κινήματος είναι και την υποκρισία της κυβέρνησης να ξεσκεπάσει, και τις προτάσεις του ΣΕΒ να πετάξει στον κάλαθο των αχρήστων.
* Υπάρχει πλέον μείζον θέμα με τις συμβάσεις εργασίας και τη γενικευμένη αναστολή τους που επέβαλε η κυβέρνηση. Πώς βλέπετε την επόμενη μέρα;
Η κρίση της πανδημίας σιγά – σιγά θα ξεπεραστεί κι αυτό όχι βέβαια γιατί υπήρχε σοβαρή κυβέρνηση που έλαβε έγκαιρα τα μέτρα. Τα μέτρα ελήφθησαν έγκαιρα όχι γιατί για πρώτη φορά, όπως λένε οι υπουργοί της Ν.Δ., υπήρχε σοβαρό κράτος, αλλά γιατί γνώριζαν ότι ιδιαίτερα στον χώρο της Υγείας δεν υπήρχε κράτος. Γνώριζαν ότι δεν είχαν αφήσει τίποτα όρθιο. Τελευταία τους πράξη στον τομέα της Υγείας ήταν η ακύρωση των 4.000 προσλήψεων που είχε δρομολογήσει η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Όμως η κρίση που δεν θα ξεπεραστεί με τίποτα είναι αυτή που καθημερινά δημιουργεί και μεγιστοποιεί η κυβέρνηση στην αγορά εργασίας, και γενικότερα στο επιχειρείν, με τις αποσπασματικές αποφάσεις της αλλά και με τη λαθεμένη φιλοσοφία της για το πώς πρέπει να ανακοπεί η ύφεση.
Είναι φανερό ότι με την επιδοματική τακτική που ακολουθεί όχι μόνο δεν θα ανακόψει την ύφεση, απεναντίας θα τη βαθύνει. Και είναι απορίας άξιο γιατί, ενώ έχει τη δυνατότητα (πέρα από τα 37 δισ. που βρήκε από την προηγούμενη κυβέρνηση) να καλύψει πλήρως τους μισθούς των εργαζομένων από τον κρατικό προϋπολογισμό (γιατί πλέον το Σύμφωνο Σταθερότητας δεν ισχύει), δεν το κάνει. Με αυτή της την τακτική να μην δίνει τώρα τη βοήθεια που χρειάζονται η αγορά και οι εργαζόμενοι, όπως γίνεται σε μια σειρά άλλες χώρες που δαπανούν ακόμα και το 20% του ΑΕΠ τους, είναι σίγουρο ότι δεκάδες χιλιάδες επιχειρήσεις θα κλείσουν και με τη λήξη των μέτρων η αναστολή των συλλογικών συμβάσεων θα μετατραπεί σε εκατοντάδες χιλιάδες απολύσεις.
* Πιθανολογείτε ότι θα έχουμε και παρέμβαση στους μισθούς ή ότι μπορεί οι μειώσεις να περάσουν μέσω των αλλαγών που έγιναν την περίοδο της πανδημίας;
Όπως ήδη είπα, και όπως λένε πολύ ειδικότεροι από μένα, είναι μαθηματικά βέβαιο ότι η ανεργία όχι απλά θα αυξηθεί, θα εκτοξευθεί. Το ίδιο βέβαια θα γίνει και με την ελαστική εργασία.
Ήδη, σύμφωνα με τα στοιχεία του συστήματος Εργάνη, μόνο μέσα στον Μάρτιο είχαμε τη μετατροπή 3.449 συμβάσεων από πλήρη απασχόληση σε μερική και άλλων 4.541 σε εκ περιτροπής εργασία, εκ των οποίων οι 1.731 με μονομερή απόφαση του εργοδότη. Αυτό από μόνο του έχει ήδη οδηγήσει στη μείωση των μισθών μέχρι και 50%. Από εκεί και πέρα, η διάλυση στην ουσία του ΣΕΠΕ και η έλλειψη ουσιαστικών ελέγχων με τη σειρά τους συμβάλλουν στην εκτίναξη της μαύρης και ανασφάλιστης εργασίας, που είναι και η κύρια πηγή εκμετάλλευσης και αφαίμαξης των εργαζομένων. Όμως, εκτός των μειώσεων που υφίστανται ήδη οι εργαζόμενοι από τις πρόσφατες ελευθερίες που απλόχερα έδωσε η κυβέρνηση στους εργοδότες με δεδομένες τις ακραία νεοφιλελεύθερες απόψεις της τύπου Γεωργιάδη (όπως ότι οι εργαζόμενοι δεν χρειάζονται παραπάνω χρήματα γιατί θα γίνουν 300 κιλά!) και με σύμμαχο την ανεργία, κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει περαιτέρω οριζόντια μείωση των μισθών.
* Η επόμενη μέρα θέλει ένα ισχυρό συνδικαλιστικό κίνημα. Πώς μπορεί να επιτευχθεί αυτό με δεδομένη τη στάση της ΓΣΕΕ;
Πράγματι και δυστυχώς για μια φορά ακόμα η ΓΣΕΕ δεν στέκεται στο ύψος των ευθυνών και των περιστάσεων. Όχι μόνο κάνει ό,τι έκανε επί εννέα χρόνια με τα Μνημόνια, δηλαδή τον παρατηρητή των γεγονότων και τον τροχονόμο της κυβέρνησης στα αντεργατικά νομοσχέδια, συμφώνησε κι από πάνω ότι το κόστος της οικονομικής κρίσης πρέπει να το επωμισθούμε όλοι. Αυτή της η στάση, που στην ουσία ήταν το πράσινο φως για να περάσουν όλες οι αντεργατικές διατάξεις που είδαμε, διόγκωσε ακόμα περισσότερο την απαξίωση και την απογοήτευση των εργαζομένων.
Με βάση αυτό το γεγονός και το ότι έρχεται νέα επιδρομή σε βάρος των εργαζομένων, οι συνδικαλιστικές δυνάμεις που δεν έχουν υποταχθεί απαιτείται με ανοιχτό μυαλό, επιδεικνύοντας τη μέγιστη ωριμότητα, να δράσουν άμεσα για την ανασύνταξη και ανασυγκρότηση του συνδικαλιστικού κινήματος. Οι υγιείς δυνάμεις, έντιμοι και ασυμβίβαστοι συνδικαλιστές, υπάρχουν παντού, σε όλους τους χώρους, σε όλες τις παρατάξεις. Αυτές οι δυνάμεις πρέπει να οικοδομήσουν μια νέα ενότητα. Ξεπερνώντας τις αγκυλώσεις και τις διαχωριστικές γραμμές, μία επιλογή έχουμε: τη συνεργασία, τη συμπόρευση και τη συστράτευση με έναν και μοναδικό στόχο, να κάνουμε το χρέος μας. Να προασπίσουμε τα συμφέροντα της τάξης μας.
Αυτό απαιτεί σκληρή σύγκρουση με τον νεοφιλελευθερισμό και τις απόψεις του, απαιτεί ανάδειξη των αδικιών σε βάρος των εργαζομένων, απαιτεί ανάδειξη των αιματοβαμμένων κερδών εκατοντάδων επιχειρήσεων σε βάρος τους, γιατί έτσι σμιλεύεις συνειδήσεις και έτσι σηκώνεις τον κόσμο από τον καναπέ. Ταυτόχρονα, και πέρα απ’ αυτό, χρειάζονται η ενίσχυση της ανάπτυξης πρωτοβουλιών από τη βάση και ο συντονισμός της δράσης όλων των δυνάμεων του εργατικού κινήματος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου