Η ΕΥΡΩΠΗ «ΑΝΑΣΤΑΙΝΕΙ» ΤΟ ΣΙΔΗΡΟΔΡΟΜΟ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Σχεδιάζεται επαναλειτουργία της σιδηροδρομικής γραμμής Πάτρα- Καλαμάτα..
Μπορεί ο σιδηρόδρομος να έχει εξοβελιστεί ως μέσο μεταφοράς από τις ελληνικές κυβερνήσεις των τελευταίων χρόνων, αλλά, ευτυχώς, έστω και σε
επίπεδο σχεδιασμού, οι γραφειοκράτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχουν διαφορετική άποψη.
Τα μεγάλα σιδηροδρομικά έργα του μέλλοντος της χώρας σχεδιάζονται ήδη στις Βρυξέλλες και αφορούν και στην περιοχή μας.
Σε έναν πίνακα που εξασφάλισε το ypodomes.com φαίνεται ξεκάθαρα πού είναι εκείνα τα έργα που θα δούμε να κατασκευάζονται από το 2020 και μετά. Αν σας φαίνεται πολύ μακρινό το 2020, θα σας υπενθυμίσουμε πως το ΣΕΣ (το νέο ΕΣΠΑ) έχει πολύ περιορισμένους πόρους. Αν και οι περισσότεροι θα πάνε για σιδηροδρομικά έργα, οι εκκρεμότητες που υπάρχουν για την ολοκλήρωση της υπάρχουσας υποδομής της χώρας θα απορροφήσουν το σύνολο των διατιθέμενων χρημάτων.
Σε αυτό το χάρτη αυτό που έχει μεγάλο ενδιαφέρον είναι το δυτικό τμήμα της χώρας, καθώς εκεί συγκεντρώνονται και τα μελλοντικά έργα. Εκεί θα έχουμε τους νέους σιδηροδρομικούς διαδρόμους που θα αλλάξουν τις μελλοντικές μας μετακινήσεις.
ΔΥΤΙΚΟΣ ΣΙΔΗΡΟΔΡΟΜΙΚΟΣ ΑΞΟΝΑΣ
Το έργο που εδώ και χρόνια έχει απασχολήσει με τη δυνατότητα ή όχι κατασκευής υπάρχει στα σχεδιαζόμενα έργα. Πρόκειται για την κατασκευή σιδηροδρομικής γραμμής Ιωάννινα-Αγρίνιο-Αντίρριο. Η γραμμή αυτή έχει προταθεί εδώ και δέκα χρόνια, ενώ η σύνδεσή της με την Πελοπόννησο είχε προταθεί να γίνει με rail-ferry, δηλαδή με πλοία που έχουν προσαρμοσμένες σιδηροδρομικές γραμμές. Το τμήμα έχει μήκος 190 χλμ., ενώ σχεδιάζεται ως συμβατικός σιδηρόδρομος (για ταχύτητες έως 120 χλμ./ώρα).
ΠΑΤΡΑ-ΠΥΡΓΟΣ-ΚΑΛΑΜΑΤΑ
Για αυτό το τμήμα ήδη είναι σε εξέλιξη μελέτες. Το μεγάλο του πλεονέκτημα είναι η υπάρχουσα γραμμή (άρα και μικρότερο κόστος κατασκευής), αλλά και το εύκολο γεωλογικό ανάγλυφο. Το δύσκολο σημείο είναι η εμπορικότητα της γραμμής, η μικρή πυκνότητα πληθυσμού σε συνδυασμό με την έλλειψη κάποιου πολύ μεγάλου αστικού κέντρου, που κάνει το εγχείρημα λίγο «θολό». Το τμήμα έχει μήκος 190 χλμ., ενώ σχεδιάζεται ως συμβατικός σιδηρόδρομος (για ταχύτητες έως 120 χλμ./ώρα).
Τα έργα αυτά –ίσως κάποια από αυτά- θα μας απασχολήσουν τα επόμενα χρόνια, καθώς η τάση στην Ευρώπη είναι να δοθεί έμφαση στις σιδηροδρομικές μεταφορές, τόσο αστικές όσο και υπεραστικές.
Σε αυτό το πεδίο η χώρα μας έχει πολλά που θα πρέπει να κάνει και, κυρίως, να προωθήσει.
Επιμέλεια: Αντώνης Πετρόγιαννης
more at: http://www.tharrosnews.gr
"δύσκολο σημείο είναι η εμπορικότητα της γραμμής, η μικρή πυκνότητα πληθυσμού σε συνδυασμό με την έλλειψη κάποιου πολύ μεγάλου αστικού κέντρου, που κάνει το εγχείρημα λίγο «θολό». "
ΑπάντησηΔιαγραφήΠοιός κόπανος το έγραψε αυτό; Οι "Σύμβουλοι" που έκλεισαν το μετρικό δίκτυο;
Η παραλιακή γραμμή Πάτρας-Καλαμάτας διέρχεται από συνεχόμενα αστικά κέντρα με ακμαίους πληθυσμούς, συνδέει 5 μεγάλες πόλεις και περιοχές με μεγάλη γεωργική παραγωγή. Αν σκέφτονται ένα φαραωνικό αλλά μίζερο επιβατικό σιδηρόδρομο, χωρίς πολλούς σταθμούς και χωρίς μεταφορά προϊόντων και εμπορευμάτων, τότε όντως η γραμμή είναι "άγονη".
Ας θυμηθούν την παλιά μετρική με την τοπική κίνηση, τις μετακινήσεις προς Αθήνα και τη μεταφορά εμπορευμάτων και μικροδεμάτων (5-6 χιλιάδες μηχανάκια το χρόνο μετέφερε το παλιό επικουράδικο που κατάργησε ο εξυπνάκιας Μουρμούρης ενώ οι διπλές σκευοφόρες στα 300άρια ήταν γεμάτες λαδούσες το Φθινόπωρο και αρνιά το Πάσχα).
Αυτό εξηγεί το γιατί οδηγήθηκε στην απαξίωση από το Μουρμούρη και μετά, με αποκορύφωμα τα γελοία δρομολόγια Preis-Στυλιανίδη που οδήγησαν στον τελικό σκοπό: την κατάργηση.
Τα αυτοκινητιστικά συμφέροντα στην Περιοχή ήταν και είναι ισχυρότερα κάθε άλλου. Βουλευτές, Νομάρχες, Δήμαρχοι και λοιποί Παράγοντες με άδειες στα ΚΤΕΛ, άδειες φορτηγών και μεταφορικές εταιρείες, εργάζονται αόκνως για την προσωπική τους ευημερία τους, κάτω από οποιαδήποτε Κυβέρνηση. Είναι οι ίδιοι Παράγοντες που έχουν τα φραουλοχώραφα...