Ανακοίνωση Γιάννη Γρίβα

Συναδέλφισσες, Συνάδελφοι

Είναι γεγονός πως σήμερα ο κόσμος έχει αλλάξει, όμως η ηγετική νομενκλατούρα του Σ.Κ. βλέπει τα πράγματα μέσα από μια παλιά λογική και αντίληψη που της προσδιορίζουν  το προφίλ. Γνώμονας όπως διαφαίνεται

και είναι φανερό πλέον σε όλους η κομματική ανέλκυσητους, ο δογματισμός τους, θεωρητικολογώντας, αλλοτριώνοντας και αλλοιώνοντας ουσιαστικά την φυσιογνωμία του. 

Η νοοτροπία των μέχρι σήμερα στερεοτύπων, της αδιαφάνειας, των δολοπλοκιών, της ίντριγκας, πλέον είναι καταφανέστατα και μάλιστα αποδεικνύουν την τακτική του αμοραλισμού, βερμπαλισμού που ακολουθούν. Μόνο και μόνο η όλη στρατηγική της ηγεσίας του Σ.Κ.  στην λογική της αυτοεπιβεβαίωσης των αφού βρίσκεται σε χειμερία νάρκη, όταν αποδέχεται την φιλοσοφία του μονόδρομου των  ευρωλακέδων, εντός της ΟΝΕ και δεν υπάρχει κανένας άλλος. Δεδομένου ότι η Ε.Ε. έχοντας μέσω του τοκογλυφικού μηχανισμού χρεοκοπήσει την χώρα , χωρίς προσχήματα καπνού κοιτούν να υφαρπάξουν την δημόσια και ιδιωτική περιουσία.

 Δυστυχώς δεν καταλαβαίνουν, ή καλύτερα εξυπηρετούν τα κομματικά τους συμφέροντα, δημιουργώντας τους μηχανισμούς που είναι απαραίτητοι ενάντια στα συμφέροντα των εργαζομένων, αφού έχουν στενή αντίληψη των δεδομένων. Όπως διαπιστώνουμε η ηγετική ομάδα έχει αποδεχθεί την λογική του ακραιονεοφιλελευθερισμού και τις αρχές του κοινωνικού Δαρβινισμού, θέτοντας την εργατική τάξη της χώρας στην κλίνη του Προκρούστη. Αν κάνουνε μια αναδρομή στο Σ.Κ. διαπιστώνουμε παράλληλες πορείες: α)1974-1981.

 Ο άνεμος του κοινωνικού ριζοσπαστισμού μετά την πτώση της χούντας παρά το νόμο 330/1976 φύτρωσαν χιλιάδες σωματεία που έδωσαν σκληρούς αγώνες για ΜΙΣΘΟΥΣ-ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ-ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ, απαιτούσαν ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΕΛΕΓΧΟ, περιορισμό ΔΙΕΥΘΥΝΤΙΚΟΥ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΟΣ, μορφές ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗΣ. β) 1986-1990. Άρχισαν να διαφαίνονται τάσεις νεοφιλελευθερισμού, ήρθαν σε ρήξη όμως με την κυβερνητική πολιτική πολλά εκ των σωματείων ακόμα και η ΓΣΕΕ και έτσι επακολούθησαν μαζικές κινητοποιήσεις, παρά ταύτα αποδυναμώθηκε και εκφυλίστηκε. γ)2010-2012.

Παρά τις επαναλαμβανόμενες πανεργατικές απεργίες λόγω των δύο πρώτων μνημονίων και έθετε ζητήματα αλλαγής της πολιτικής, η οργανική σχέση με τον εργατικό κόσμο δεν καρποφόρησε, μάλιστα απέφερε άλλο μνημόνιο στη συνήθη πεπατημένη. Μετά από αυτά τα περιγραφικά,  δεν είναι δυνατόν σήμερα να μην έχεις ολιστική ενόραση των δεδομένων, δηλαδή εκτός του εμπορικού και χρηματοοικονομικού πολέμου που διεξάγεται, υπάρχει και ο γεωστρατηγικός και εδώ βρίσκεται η λύση για την χώρα μας, αφού είναι μια προικισμένη χώρα διαθέτοντας τα πάντα. . Κατά την άποψη μας θα πρέπει να εκμεταλλευτούμεόλα τα πλεονεκτήματα της χώρας, τόσο του απέραντου ορυκτού πλούτου που διαθέτει, όσο και του ήλιου, των θαλασσών, και επιπλέον του ειδικευμένου εργατικού δυναμικού που διαθέτει, ώστε να ξεπεράσει την κρίση που μας επέβαλλαν. 

Απαιτείται λοιπόν μια συνταγή με βάση την ΑΓΡΟΤΙΚΗ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ(στηρίζοντας τις μικρές αγροτικές οικογενειακές επιχειρήσεις, επειδή η αγροτική έχει χαρακτηριστικό την μείωση της ανεργίας), την ΒΙΟΜΗΧΑΝΟΠΟΙΗΣΗ ΜΕ ΚΕΝΤΡΟ ΒΑΡΟΥΣ ΤΙΣ ΕΞΑΓΩΓΕΣ(ανταγωνιστικές επιχειρήσεις με τυποποίηση προϊόντων), ΧΡΗΜΑΤΟΠΙΣΤΩΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ( χαμηλά επιτόκια).Ισχυρίζομαι πως με τέτοια βήματα θα βρούμε εκείνο το μονοπάτι που θα μας οδηγήσει στην ανάπτυξη προς όφελος των εργαζομένων.

 Συνεπώς απαιτείται ένα πρόγραμμα με κλαδικές πολιτικές  και με οικονομίες κλίμακας  που θα προάγει και με βάση τους ταξικούς συσχετισμούς αλλαγές σε βάρος της αστικής κυριαρχίας. Όμως σήμερα που η κυβερνητική πλειοψηφία η οποία υπέγραψε, ακολουθώντας την πεπατημένη για πλεονάσματα του 3,5% μέχρι το 2021 και μέχρι το 2060 για 2.5% αποδεικνύουν την αντεργατική πολιτική της, δεδομένου ότι ο προϋπολογισμός για το 2018 είναι πάλι ελλειμματικός. 

Το Σ.Κ. δεν προχωρά στην ανάλυση των ταξικών αφετηριών ώστε να οδηγηθούμε σε ρήξη και ανατροπή αυτής της πολιτικής. Έτσι αδυνατούμε να αντιληφθούμε τις παραμέτρους της φυσιογνωμίας αυτού ώστε να προδίδουν τις εργατικές προσδοκίες. Διαμορφώνουν και δίδουν την μικροαστική τους αντίληψη και οριοθετούν με αυτό τον τρόπο την χειραγώγηση του κοινωνικού συνόλου και επιφέρουν την καταστροφή! Επιθυμούν δηλαδή την περαιτέρω προσκόλληση τους, ενσωμάτωση στο σύστημα για την προφανή ανέλκυση τους. Όμως χαραμάδα ελπίδας αποτελεί και είναι η διαμορφούμενη από τμήματα του εργατικού κινήματος(ΠΟΣ-ΟΛΠ) προς αποτίναξη αυτής της πολιτικής που ήδη άρχισαν να εξεγείρονται, βέβαια προς το παρόν είναι ακόμα κυοφορούμενα, μηδαμινά μεν, αλλά με πολλαπλασιαστικές τάσεις στο μέλλον. 

Η επιζήτηση της ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ, της ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΗΣ ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗΣ μπορεί να ευοδωθεί μόνον κάτω από ένα πλαίσιο της ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΩΝ ΛΑΙΚΩΝ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΩΝ, ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ με την αποφασιστική συμμετοχή του εργατόκοσμου. Πιστεύω ότι θα οδηγηθούμε σε ένα λαϊκό ριζοσπαστισμό γιατί ήδη αυτός ο καπιταλισμός , καπιταλισμός καζίνο, προετοιμάζει το έδαφος για την σοσιαλιστική αλλαγή με ανθρώπινο πρόσωπο, είτε το θέλουν , είτε όχι!...............................................................................................................

Υ.Γ. Το πρώτο βήμα για να εξοντώσεις ένα Έθνος, είναι να διαγράψεις τη μνήμη του. Να καταστρέψεις τα βιβλία του, την κουλτούρα του, την ιστορία του. Μετά να βάλεις κάποιον να γράψει νέα βιβλία, να κατασκευάσει μια νέα παιδεία, να επινοήσει μια νέα ιστορία. Δεν θα χρειαστεί πολύς καιρός για να αρχίσει αυτό το έθνος να ξεχνά ποιο είναι και ποιο ήταν«.Η διαμαρτυρία των Πολιτών στη Θεσσαλονίκη, την οποία θα ακολουθήσει μία αντίστοιχη στην Αθήνα στις 4 Φεβρουαρίου, ήταν κάτι παραπάνω από εντυπωσιακή – παρά το ότι αυτή τη φορά, σε αντίθεση με το 1992, δεν στηρίχθηκε από τους οπαδούς των μνημονίων (από την κυβέρνηση και την αξιωματική αντιπολίτευση κυρίως), από την εκκλησία, από τους θεσμούς του κράτους, καθώς επίσης από αρκετά διατεταγμένα ΜΜΕ. Μπορεί δε να έγιναν προσπάθειες πολιτικής εκμετάλλευσης της από ορισμένους ομιλητές και κάποια κόμματα, αλλά ήταν ασήμαντες αφού οι Πολίτες, ενωμένοι, αποφάσισαν επιτέλους να δείξουν πως υπάρχουν . Αναμένω την συγκέντρωση της ΑΘΗΝΑΣ για να έχω εμπεριστατωμένα στοιχεία για την περαιτέρω κριτική μου!....................

                                                                            ΓΡΙΒΑΣ ΓΙΑΝΝΗΣ

                                                                              ΣΤΑΘΜΑΡΧΗΣ